DTH Awards? Oh ja, die waren er ook nog. Normaliter verschijnen de uitslagen binnen enkele weken na het verstrijken van de laatste speeldag op de site. Het zal echter weinig lezers verrassen dat deze specifieke editie van de DTH Awards een ietwat zwaardere bevalling kende dan voorgaande jaren. Toen de eerste Award nominaties de ether in gingen zag alles er nog best rooskleurig uit voor NEC; tegen de tijd dat de laatste nominatieronde op de site verscheen…nou ja, we weten allemaal hoe dit seizoen eindigde. Het was ronduit <censuur>. Het enige dat zwaarder woog dan onze fraaie Awards was het lood in onze schoenen. Want met alle negativiteit en ellende rondom de club is het bepaald niet makkelijk om een glimlach op het gelaat te toveren en gezellig prijzen te gaan uitreiken. Ik zal het eerlijk bekennen, er werd zelfs even overwogen om de boel maar helemaal af te blazen.
Dat zou echter een meer dan kwalijk onrecht zijn richting sommige van onze uiteindelijke Award winnaars. Want of de club nu in de misère zit of niet, dat doet totaal niets tekort aan de geweldige inspanningen en prestaties van deze klasbakken. En dus presenteren wij, ietwat later dan gebruikelijk, alsnog met trots onze (overwegend) waardige winnaars!
De eerste Award was die voor het Mooiste Hokkie, ofwel de fraaiste goal van het seizoen. Vanaf de aftrap was er eigenlijk al snel een winnaar duidelijk. Rayhi’s goal uit tegen Fortuna was met afstand de meest memorabele treffer volgens de stemmers. Met 73% van de stemmen liet Mohamed zijn concurrenten in het stof achter.
Award nummer twee was voor het Beste Baasje. Aangezien het tij van het seizoen op dat moment al kerende was, geraakte de huidige directie al vroeg uit het zicht. Wilfried Brookhuis kon op veel sympathie rekenen en we zijn erg blij dat hij inmiddels weer in de luwte is teruggekeerd in de Goffert. Beterschap, Wilfried! Maar ook hij moest het onderspit delven tegen Ellen van Eldik, die met maar liefst 55% van de stemmen de meer dan terechte winnaar van deze Award is.
Onze voorzitter reisde uiteraard persoonlijk af naar huize Van Eldik om de Award aan een blij verraste Ellen te overhandigen.
De derde Award was voor de Gouden Kennel, de prijs voor diegene(n) die iets goeds gedaan hebben voor onze club en onze supporters.
Het zal geen verrassing zijn dat de KNVB al snel het onderspit delfde als serieuze kandidaat, want de herkansing tegen Jong Ajax bleek bepaald niet die laatste strohalm waar we zo vurig op gehoopt hadden. De supportersvereniging kon wel op veel steun rekenen, maar de uiteindelijke winnaar dit seizoen was toch Vak 080. Ondanks een ronduit belabberd voetbaljaar bleven de 080’ers onze geplaagde ploeg ondersteunen tot het bittere eind. Zulke steun zal ook volgend seizoen weer hard nodig zijn. Maar ook de kritische noot werd niet geschuwd.
Over kritische noten gesproken, ook wij schuwen die uiteraard niet. De cijfers liegen niet en dus mag de volgende winnaar zowaar met twee prijzen tegelijk aan de haal gaan. Onze meestemmende supporters vonden Arnaut Groeneveld namelijk zowel het beste talent (de Gouden Puppy) als de beste speler (de Gouden Hond) van het afgelopen seizoen. Een observatie waar we uiteraard weinig op kunnen afdingen, want zonder Groeneveld had het afgelopen seizoen er nog veel beroerder uit gezien. Niet zelden was hij de bepalende speler op het veld en het was ook een van de weinige spelers in de selectie die ons op momenten nog kon doen opveren en plezieren met leuke acties. Kortom, echt een speler waar je voor naar het stadion komt. Helaas was hij tevens een speler waarvan we ons niet aan de indruk kunnen onttrekken dat het bovenstaande spandoek van Vak 080 best op zijn plaats is. Voetbal blijft een teamsport en aan het eind van de rit delft individuele klasse toch doorgaans het onderspit tegen teamspirit. Het helpt bovendien ook niet als je vervolgens, terwijl je teamgenoten troosteloos ten onder gaan in de nacompetitie, gezellig met mede-‘geblesseerde’ teamgenoot Rayhi gaat poseren op Twitter in Arnep. Ach ja. Water onder de Brug(ge).
Maar goed, zoals we al zeiden, de cijfers liegen niet en op het moment van stemmen was de inbreng van Groeneveld over het gehele seizoen bezien toch echt zeer belangrijk geweest. Daarmee is Arnaut dus na Alireeza Jahanbakhsh de tweede speler met meerdere schaaltjes in één seizoen (al had Ali er in zijn laatste seizoen maar liefst drie).
Waar Groeneveld eigenlijk geen echte concurrentie kende in de Gouden Puppy, daar was het in de Gouden Hond nog ongekend spannend. Uiteindelijk scheidde een miniem gaatje van slechts 8 (!) stemmen Gregor Breinburg van de eindoverwinning. Breinburg zou uiteraard ook een meer dan verdiende winnaar zijn geweest. Groeneveld bleef echter nipt aan de juiste kant van de score.
Met terugwerkende kracht hadden we nog een flink aantal toevoegingen kunnen doen aan de volgende Award, maar ten tijde van de stemming waren onze pijlen voor de Roestige Drol vooral gericht op het afgetreden bestuur (Van Ingen en Van Galen), de slecht uitgepakte keuzes van onze huidige TD (Remco Oversier) en de onverkwikkelijke taferelen in Maastricht tijdens ons bezoek aldaar. Van dit trio nominaties bleek Maastricht toch het meest te stinken. Het zal ons benieuwen wat voor effect dit zal hebben op de allerlaatste wedstrijd van NEC dit seizoen. Je mag toch hopen dat je een potentieel allesbeslissende laatste speelronde niet hoeft af te werken zonder publiek…
De laatste stemronde was voor de Kwispelprijs, die gebeurtenis in het seizoen waar we het meest blij van werden. Nu was er helaas bitter weinig om erg blij van te worden dit seizoen, zeker tegen de tijd dat deze Award nominatie op de site verscheen. Desalniettemin erkende het merendeel van onze lezers dat ze toch best een warm gevoel kregen bij zowel het aantal talenten uit de eigen opleiding dat een contract voorgeschoteld heeft gekregen als de grote schare trouwe supporters die ondanks de degradatie en vele maanden van schier onaantuurbaar voetbal toch telkens weer de gang naar de Goffert maakten. Met een miniem verschil van twee (!!!) stemmen zijn het toch de trouwe supporters die met deze Award aan de haal gaan. Allemaal een schouderklopje voor jezelf dus! Helaas hebben wij niet de financiële middelen om alle trouwe fans een DTH Award te kunnen uitreiken, maar de waardering is er niet minder om. Hopelijk blijven velen de club ook dit seizoen weer trouw, ondanks de teleurstellende resultaten van de afgelopen jaren. Want zonder de supporters is er geen club. En de tijd van 300 man koukleumend op gebarsten betontreden achter een joekel van een sintelbaan omringd door krakkemikkige hekken is altijd leuk voor de nostalgie en de anekdotes, maar niet bepaald een florisant vooruitzicht om daadwerkelijk te moeten herbeleven.
Daarmee zijn we aan het einde gekomen van de stemrondes. Maar zoals jullie hopelijk weten bestaat er nog een DTH Award, de Rood Groen Zwarte Hond (ook wel de ‘Oeuvre Award genoemd), die alleen sporadisch wordt uitgereikt aan een zeer select gezelschap. Voor de laatste ontvanger van deze prijs moeten we zelfs helemaal terug naar seizoen 2012-2013, toen Gábor Babos deze trofee kreeg toebedeeld. De andere ontvangers zijn Ron de Groot, Mario Been, Cees van der Linden en Peter Wisgerhof. Wij zijn zeer verheugd dat we nu ook Jeffrey Leiwakabessy mogen bijschrijven bij dit illustere gezelschap. Als er in de afgelopen jaren bij voorspoed of tegenslag één (ex-)speler zou moeten worden aangewezen als het kloppend hart van de club, dan kan het niet anders dan dat de vinger op Leiwa blijft rusten. Leiwa was, is en zal altijd één van ons zijn, een jongen van de club en een uitgesproken favoriet bij de fans.
Daarmee eindigen we de DTH Awards voor het dramaseizoen 2017-2018 dus toch nog met een opbeurende noot. Zo lang er mannen als Leiwa aan de club verbonden zijn en met de nieuwe golf aan aanstormend talent uit de eigen opleiding aan de horizon, zal NEC niet ten onder gaan. Wederom onze hartelijke dank voor iedereen die hun stem heeft uitgebracht en hopelijk kunnen we volgend seizoen onder betere omstandigheden onze schaaltjesronde doen.
En valt de strijd niet altijd mee
verliest dan toch nooit de moed!
Hou hoog de naam van N.E.C.
in voor en tegenspoed
Laat steeds weer weten in het land
waar N.E.C. behoort,
denk steeds aan de sportieve kant
zowel in daad als woord.