Het is al sinds jaar en dag het grote pijnpunt in de selectie van NEC: de spitspositie. Iedereen weet het, maar niemand lijk er een oplossing voor te kunnen vinden. De laatste echt memorabele spits die NEC had is Björn Vleminckx, die in het seizoen 2010-2011 zelfs topscorer werd van de Eredivisie. Maar ja, dat is inmiddels alweer dertien seizoenen geleden. Het jaar daarop deelden Platje en Zeefuik twaalf competitiegoals (allebei zes), maar was het vooral middenvelder Schöne die met elf doelpunten de produktie verzorgde. In het daaropvolgende seizoen was de inbreng van Platje onvoldoende om aan te kunnen blijven haken bij de subtop, waar we ook toen op mikten. Ruud Boymans werd daarom in de winterstop gehuurd van AZ om NEC meer stootkracht voorin te verlenen. Boymans scoorde meteen de winnende tegen vitesse, maar kampte met een conditionele achterstand en liep bovendien ook al snel een achillespeesblessure op, waardoor zijn inbreng bij slechts twee basisplekken en vijf invalbeurten bleef. NEC zakte in de tweede seizoenshelft ver weg en werd uiteindelijk zelfs 15e, voornamelijk door gebrek aan stootkracht voorin. Het seizoen daarop werd trainer Alex Pastoor al na drie wedstrijden de deur gewezen en zou NEC uiteindelijk onder leiding van Anton Janssen degraderen. Toch was de spits van dat seizoen zowaar zeker niet de minste; Michael Higdon scoorde namelijk een uiterst respectabele 14 goals. Het bleek echter niet genoeg om NEC te redden van de afgrond.
Mark
Zo zagen wij het: Almere City – NEC
Vandaag was de apotheose van Eredivisieseizoen 2023-2024. Al zijn er voor NEC eigenlijk natuurlijk nog minimaal één, maar hopelijk twee extra duels te gaan in de play-offs voor Europees voetbal. Niettemin, hoe die ook uitpakken, vandaag kon NEC sowieso een beetje clubgeschiedenis schrijven met haar op-een-na-hoogste eindklassering met en passant ook nog eens het hoogste puntenaantal ooit. Tot vandaag was de beste klassering immers de vijfde plek die behaald werd in 2002-2003, toen we 51 punten haalden. Bij winst tegen Almere City zou NEC zeker zijn van plek zes met 53 punten. Alleen winst van Utrecht uit bij AZ en een eigen verlies zou nog roet in het eten kunnen gooien en ons veroordelen tot plek 7. Nog steeds een mooi resultaat natuurlijk, maar het zou toch een beetje een domper zijn na zo’n mooi seizoen. In een winderig maar zonnig Yanmar stadion was er dus nog genoeg om voor te spelen, al was er ook de ruimte om wat spelers te sparen voor de play-offs. NEC trad vandaag overigens al meteen aan in het nieuwe lichtblauwe tenue met eveneens nieuwe hoofdsponsor Nexperia op de borst.
De week van… de wekker.
Opeens was hij daar: Sylla Sow. Het leek de ultieme jongensdroom. Een geboren en getogen Nijmegenaar en een echte NEC-fan die de eigen jeugdopleiding had doorlopen en die na enkele omzwervingen bij andere clubs (FC Utrecht, RKC, Sheffield Wednesday en Go ahead Eagles) eindelijk op 27-jarige leeftijd alsnog officieel aan mocht treden in de Goffert in onze mooie driekleur. Het was natuurlijk een noodoplossing, want lange tijd werd er nog gehoopt op een terugkeer van Bas Dost, maar tegen het einde van het winterse transferraam hadden we met Koki Ogawa nog steeds maar één echte spits in de selectie. Sow was daardoor het ideale lapmiddel: op een zijspoor geraakt bij Go Ahead en met een enorme clubliefde voor NEC. Bijna was de transfer nog geklapt, want de batterij van zijn electrische auto was praktisch leeg en de klok tikte al de minuten af naar het sluiten van het transferraam. Nog net op tijd wist hij de Goffert te bereiken en een krabbel te zetten onder een contract voor 6 maanden, met een optie voor nog een jaar. Die optie wordt echter niet gelicht, zo leerden we eerder deze week.
Zo zagen wij het: NEC – Feyenoord
Nog twee wedstrijden te gaan: eentje thuis en eentje uit. Twee wedstrijden om nog te proberen die felbegeerde vijfde plek te heroveren. Dat was de uitgangspositie van vandaag. Voor die laatste thuiswedstrijd van dit seizoen hadden we echter wel meteen een tegenstander van formaat. Feyenoord trok enkele weken geleden in de eigen Kuip aan het langste eind tegen ons in de bekerfinale. De Rotterdammers zijn inmiddels wel klaar met dit seizoen en dan hoop je uiteraard dat NEC – ook met het oog op de penibele situatie van Ajax – de gunfactor heeft. Slot’s ploegen geven echter geen cadeautjes. Wel ontbraken Timber en Gimenez aan Rotterdamse zijde, terwijl NEC nog altijd Sandler en Van Rooij moest missen. Het weer was prima, dus we mochten ons opmaken voor een mooie voetbalmiddag.
