Het gaat natuurlijk heel goed met NEC, razendsnel heeft de club zich van een marginale KKD-club ontwikkeld tot een serieuze speler in de Eredivisie. Maar, voor sommige dingen wordt je geduld nog danig op de proef gesteld. Kijk maar eens naar de poll hieronder. Wat duurt voor jou het langst?
Afgelopen maandag 22:00.
En de scheids fluit af! Wat een ontknoping! Vijf minuten voordat de reguliere speeltijd is gespeeld besluit de scheids dat het welletjes is geweest en stuurt de spelers naar de kleedkamer. Ik kijk mijn vrouw en hond verbaasd aan en weet me even geen raad met deze onverwachte situatie.
Terwijl de spelers van het veld lopen giert de adrenaline nog door mijn lijf. Ik blijf enigszins verward zitten op mijn plek en ik blijf daar zitten totdat de klok in het stadion aangeeft dat de reguliere speeltijd er nu echt op zit. Mijn vrouw ligt inmiddels op bed en de hond ligt snurkend in zijn mand. De tribunes om me heen zijn leeg. Ik sta op en applaudisseer naar een leeg veld.
Zoals zo vaak na een wedstrijd kan ik niet meteen in slaap komen.
Ik denk terug aan de wedstrijd, het getoonde spel en het wedstrijdverloop.
Tijdens de eerste helft gebeurde er niets noemenswaardig en was ik gedurende lange periodes zelfs helemaal niet bezig met de wedstrijd. Er werd gevoetbald maar wat de spelers precies aan het doen waren was voor mij volstrekt onduidelijk. Wat ik wel zag was dat het team een soort van zelfverzekerde rust uitstraalde waardoor ik me totaal geen zorgen maakte over het verloop van de rest van de wedstrijd.
De tweede helft begon zoals de eerste helft eindigde. Er gebeurde niets en naarmate de tijd verstreek begon ik toch wat onrustig te worden. Fijn dat het team zo’n rust uitstraalt maar er moet wel gescoord worden.
En dan wordt er gescoord. Een frommel goal. Natuurlijk ben ik blij maar alsnog begin ik me nu toch zorgen te maken over het getoonde spel. Verbloemd de rust die het team uitstraalt dat ze eigenlijk het vermogen niet hebben om de wedstrijd tot een goed einde te brengen?
De wedstrijd kabbelt voort en ik word, naarmate de tijd verstrijkt, steeds onrustiger. Het kan toch niet zo zijn dat dit het is? We hebben echt nog wel een paar doelpunten nodig.
En dan, met 75 minuten op de klok, ontbrandt de wedstrijd. Twee wonderschone doelpunten vlak achter elkaar zorgen ervoor dat het vertrouwen weer helemaal terug is. Ik zit helemaal in de wedstrijd en schreeuw de ploeg naar voren. Nog 1 doelpunt en dan hebben we alsnog wat mij betreft de perfecte wedstrijd gespeeld. Kom op, nog 1 doelpunt! En dan, 5 minuten voor tijd, fluit de scheids af.
Winst doet veel met een ploeg, dus de thuiswedstrijd tegen PEC was een fijne opsteker. Helaas was het vertoonde spel niet echt om naar huis over te schrijven. Een week later en een Japanse spits rijker moest die overwinning een vervolg gegeven worden in Sittard. Fortuna is echter niet meer het kleine broertje van een paar jaar geleden. De Limburgers zijn inmiddels in Turks beheer en de nieuwe eigenaar heeft er inmiddels aardig wat centen in zitten. Met sterkhouders als Halilovic, ex-NEC’er Guth en eveneens ex-NEC’er Branderhorst in het doel zal Fortuna zeker niet misstaan in de middenmoot van de Eredivisie. Bovendien zijn ze dit seizoen prima gestart, waardoor een resultaat voor NEC zeker geen uitgemaakte zaak is. Zeker niet als Sandler nog steeds gemist wordt en Hansen nog altijd geen 90 minuten kan volmaken. Kortom, drie punten in Sittard zijn dezer dagen geen uitgemaakte zaak meer. En wat blijkbaar tegenwoordig ook geen uitgemaakte zaak meer is, is vrij vervoer naar Sittard. Want deze week leerden we dat de lokale driehoek bizar genoeg besloten had om alsnog een combiverplichting in te voeren. Waarom in hemelsnaam? Onze fans staan er landelijk hardstikke goed op en Fortuna – NEC is toch bepaald geen risicowedstrijd te noemen. Een zoveelste treurige paniekreactie over helemaal niks. Het gaat helemaal nergens over in Nederland met dit supportertje pesten.
Opeens was hij daar dan toch: een nieuwe spits. En alweer een Japanner. De nieuwe aanwinst heet Kento Shiogai. Hij komt van Keio University in Tokio, al heeft hij ook al wat vlieguren gemaakt bij Yokohama F-Marinos (uit, niet onverwacht, Yokohama) en het Japanse nationale jeugdelftal. Bij die laatste zal hij waarschijnlijk ook gescout zijn, want afgelopen zomer speelde dat team een toernooi in Frankrijk en scoorde Shiogai een hattrick tegen Jong Italië (al verloor Japan uiteindelijk wel met 4-3). Verder is er weinig bekend over deze spits. Hij zou snel en sterk zijn, maar wat vooral in het oog springt is dat hij pas 19 jaar is. Tuurlijk, Sano was ook 19 toen hij naar ons toe kwam en die speelde zich binnen een half seizoen in de basis. Maar realistisch gezien kun je dat niet van elke nieuweling verwachten, Japans of niet. Dus we gaan er van uit dat Kento toch niet de beoogde tweede spits achter Ogawa is voor dit seizoen, maar eerder een speler voor de toekomst. We hopen dan ook nog altijd stiekem op een ervaren rot voorin die – net als Bas Dost – één of twee seizoenen de kar kan trekken samen met Ogawa totdat Shiogai er klaar voor is. Die ervaren rot moet dan echter wel snel komen, want de transferperiode sluit aan het eind van deze week.