Oei, we moeten uit naar PSV. Geen makkie. Kansloze nederlaag, toch?
Maar let op, Philippe Sandler doet misschien weer mee! Hij komt net onder God, dus…(geen druk Philippe😇). Misschien leggen we ze, net als in de thuiswedstrijd vorig seizoen, weer over de knie.
Laat het effe weten en stem op de DTH Vrijdagmiddag Poll!
In deze nieuwe rubriek ‘Terug naar…’ nemen we jullie deze keer mee terug naar september 2003. Op zondagmiddag wonnen we met 2-1 van FC Twente (Dennis stopte een pingel!). De dag na de wedstrijd startte de kaartverkoop voor de uitwedstrijd tegen Wisla Krakow terwijl de eerste supporters zondagmiddag al in de rij stonden voor een kaartje. Gelukkig zorgde Dennis voor een lekker ontbijtje! 🙂
Dennis Gentenaar kon al niet meer kapot bij de supporters van NEC. Maar de ‘keeper van het jaar’ maakte zich gisterochtend helemaal onsterfelijk bij de Nijmeegse achterban.
Supporters nestelden zich zondagmiddag na afloop van het met 2-1 gewonnen competitieduel tegen FC Twente – waarin Gentenaar een strafschop stopte – met klapstoeltjes en slaapzakken voor de loketten van het Goffert-stadion. Het groepje wilde op die manier verzekerd zijn van kaartjes voor de ‘historische’ UEFA Cup-wedstrijd tegen Wisla Kraków, in Polen volgende week.
Het wachten van de diehards werd dubbel beloond. Niet alleen kregen de fans gisteren de felbegeerde tickets in handen. Het lange wachten werd gisterochtend ook nog eens onderbroken door NEC-doelman Dennis Gentenaar, die op zijn fietsje langskwam om de hongerige nachtbrakers een paar broodjes te brengen.
“Toen ik zondagmiddag na de wedstrijd het stadion uitliep, zaten ik die jongens al bij de kassa te wachten. Nadat ik hoorde dat zij van plan waren daar de hele nacht te blijven, zei ik voor de lol dat ik de volgende ochtend wel even zou langskomen met broodjes. Op weg naar het stadion, dacht ik ineens aan die belofte. Ik ben vlug een paar zakken met broodjes en wat beleg gaan halen.”
Toen ik bij het stadion aankwam, waren er trouwens al meer dan 75 supporters. Ik kon jammer genoeg niet al die jongens een broodje geven, maar ik geloof dat ze het gebaar toch wel waardeerden.”
Bron: De Gelderlander
Het weekend staat weer voor de deur. Dit weekend helaas geen wedstrijd van ons cluppie dus zullen we ons vertier elders moeten gaan zoeken.
Afgelopen maandag 22:00.
En de scheids fluit af! Wat een ontknoping! Vijf minuten voordat de reguliere speeltijd is gespeeld besluit de scheids dat het welletjes is geweest en stuurt de spelers naar de kleedkamer. Ik kijk mijn vrouw en hond verbaasd aan en weet me even geen raad met deze onverwachte situatie.
Terwijl de spelers van het veld lopen giert de adrenaline nog door mijn lijf. Ik blijf enigszins verward zitten op mijn plek en ik blijf daar zitten totdat de klok in het stadion aangeeft dat de reguliere speeltijd er nu echt op zit. Mijn vrouw ligt inmiddels op bed en de hond ligt snurkend in zijn mand. De tribunes om me heen zijn leeg. Ik sta op en applaudisseer naar een leeg veld.
Zoals zo vaak na een wedstrijd kan ik niet meteen in slaap komen.
Ik denk terug aan de wedstrijd, het getoonde spel en het wedstrijdverloop.
Tijdens de eerste helft gebeurde er niets noemenswaardig en was ik gedurende lange periodes zelfs helemaal niet bezig met de wedstrijd. Er werd gevoetbald maar wat de spelers precies aan het doen waren was voor mij volstrekt onduidelijk. Wat ik wel zag was dat het team een soort van zelfverzekerde rust uitstraalde waardoor ik me totaal geen zorgen maakte over het verloop van de rest van de wedstrijd.
De tweede helft begon zoals de eerste helft eindigde. Er gebeurde niets en naarmate de tijd verstreek begon ik toch wat onrustig te worden. Fijn dat het team zo’n rust uitstraalt maar er moet wel gescoord worden.
En dan wordt er gescoord. Een frommel goal. Natuurlijk ben ik blij maar alsnog begin ik me nu toch zorgen te maken over het getoonde spel. Verbloemd de rust die het team uitstraalt dat ze eigenlijk het vermogen niet hebben om de wedstrijd tot een goed einde te brengen?
De wedstrijd kabbelt voort en ik word, naarmate de tijd verstrijkt, steeds onrustiger. Het kan toch niet zo zijn dat dit het is? We hebben echt nog wel een paar doelpunten nodig.
En dan, met 75 minuten op de klok, ontbrandt de wedstrijd. Twee wonderschone doelpunten vlak achter elkaar zorgen ervoor dat het vertrouwen weer helemaal terug is. Ik zit helemaal in de wedstrijd en schreeuw de ploeg naar voren. Nog 1 doelpunt en dan hebben we alsnog wat mij betreft de perfecte wedstrijd gespeeld. Kom op, nog 1 doelpunt! En dan, 5 minuten voor tijd, fluit de scheids af.