Onlangs kocht ik het boek van Frans Paymans. Een indrukwekkend boek van een geweldige kerel. Geen spat veranderd ook. En hoewel het een eeuwigheid geleden lijkt dat hij voor NEC speelde, weet ik nog precies hoe hij liep over het veld en op welke manier hij zijn slidings maakte. Hij scoorde als verdediger natuurlijk niet iedere week, maar ik was erbij toen hij zijn laatste competitiegoal maakte uit tegen AZ in Alkmaar. Het was een septemberavond, vroeg in het seizoen en het regende als een gek, maar dat doet het in Alkmaar eigenlijk altijd. NEC speelde in een wit shirt met mephisto op de borst en we speelden tegen illustere namen als Edwin Vork en Dennis den Turk. NEC stond een minuut voor tijd met 2-0 achter en toen scoorde Paay de 2-1. Er werd gejuicht door 40 NEC fans, maar het werd nog mooier toen Lok ver in blessuretijd ook nog de 2-2 maakte. In de trein terug naar Nijmegen vierden we het punt als een overwinning. Toen we alle aansluitingen ook nog haalden en met 1 van de laatste treinen Nijmegen binnen kwamen rollen, kon de dag helemaal niet meer stuk. Ik praat over 1992. Bijna 30 jaar geleden. En het staat nog op mijn netvlies. Vroeger was niet alles beter, maar met spelers als Lok, Wijnhoven, Brookie, van Wanrooij en dus ook Paay , daar had je wat mee. Geen wereldsterren, maar wel spelers die werkten. Geen Koptelefoon en capuchon, maar een spijkerbroek en een bloesje. Geen lichaam vol tattoos, maar een lichaam met veel haar. Geen mooie hoge transferwaarde, maar smerige afgezakte kousen. Dit was, dit is en dit blijft voor mij NEC.
Zo zagen wij het: Jong AZ – NEC
Typisch, geef je de ploeg een veeg uit de pan voor de wanvertoning tegen Roda JC, leggen ze drie dagen later gewoon een van de beste wedstrijden van het seizoen op de mat. Wellicht dat de coronavirusnaweeën toch een nasluimerend effect hebben gehad, want waar de ploeg vrijdag nog mat en uitgeblust oogde, daar klapten … Meer lezen
Zo zagen wij het: NEC – Roda JC
Er zijn van die wedstrijden die je liever maar zo snel mogelijk vergeet. Vanavond was er ook zo eentje. Na een prima wedstrijd tegen NAC, die we puur op strijdlust wonnen, volgde de zeperd tegen Helmond Sport. Dan hoop je dat een interlandweek even wat rust in de tent kan brengen. Helaas bleek dat vanavond niet het geval. NEC speelde grote delen van de wedstrijd als een natte krant.
De week van… lang zal ze leven! ♪
NEC vierde afgelopen zondag haar 120e (!!) verjaardag. Een indrukwekkende leeftijd, waar menige voetbalclub (zowel nationaal als internationaal) een puntje aan kan zuigen. Het is een grootse mijlpaal, die een groots feest verdient. Helaas zijn grootse feesten in coronatijd geen optie. De club heeft zichzelf duidelijk flink achter de oren gekrabd over hoe ze pandemieverantwoord toch wat konden doen om deze heuglijke verjaring toch nog wat glans te geven. Er werd ondermeer een YouTube video geproduceerd en speciale jubileumsjaals gemaakt (die helaas alle 120 in een mum van tijd waren uitverkocht; gefeliciteerd als je er eentje te pakken hebt weten te krijgen!), en er is een actie opgezet waarin 120 wedstrijdshirts gedoneerd zullen worden aan diverse supporters. Wie die supporters zijn mogen we zelf bepalen, dus als je iemand in gedachten hebt die volgens jou een shirt verdient, dan kun je dit formulier invullen. Hele leuke initiatieven van NEC, maar ja, het is natuurlijk geen feest.
Gelukkig is onze club gezegend met hondstrouwe supporters. En die weten wel hoe je een feestje kunt bouwen, zelfs gedurende een epidemie. Vorige week werd er dan ook door de HKN een oproep gedaan om mee te helpen met een sfeeractie om het 120-jarig jubileum te vieren. En wat voor een sfeeractie!
