Met twee fijne overwinningen op zak reisden we deze middag naar Amsterdam. Daar wachtte het treffen met Ajax, een wedstrijd waar NEC doorgaans weinig in de melk te brokkelen heeft. Vorig seizoen gingen we er in de openingswedstrijd van het seizoen nog kansloos met 5-0 vanaf. Daarentegen hielden we de Amsterdammers dit seizoen in de Goffert nog op 1-1 en zit onze ploeg in een redelijke flow. Het zou dus leuk zijn om een keertje te stunten in de Arena. Zeker in een week waarin we leerden dat NEC en Rogier Meijer van plan zijn langer met elkaar door te gaan.
Een zeer welkome en afgetekende overwinning op Excelsior vorig weekend kan niet verbloemen dat NEC voorin nog altijd zeer veel moeite heeft met het afronden van kansen. Vanavond mochten we het opnieuw proberen in eigen huis tegen FC Volendam. De palingboeren doen het de laatste weken prima, waarbij Ajax en AZ op een gelijkspel gehouden werden en afgelopen weekend vitesse nog met 2-0 terug naar arnep gestuurd werd. Alleen Twente bleek een maatje te groot. Zeker dus geen tegenstander om lichtzinnig over te denken. En dat bleek in de openingsfase ook wel, waar Volendam binnen een miuut al aan de leiding had kunnen gaan nadat hun spits slim uit de rug van onze defensie was ontsnapt. Het was dus zaak voor onze ploeg om geconcentreerd te blijven. Met Tannane terug in het veld en Tavsan en Mattsson op de vleugels hadden we vanavond weer veel voetballend vermogen maar weinig diepgang. Het was dus afwachten wat we voorgeschoteld zouden gaan krijgen: een stroperige 0-0 waarbij alles potdicht zat, of een doelpuntrijke flipperkast. Een van de toeschouwers die dit vanavond van de tribunes ging waarnemen was trouwens ex-NEC’er Antti Sumiala, die weer eens kwam buurten in de Goffert. Altijd leuk!
Excelsior uit, altijd lastig. Net als zo veel wedstrijden in de afgelopen weken was dit er weer zo eentje die NEC eigenlijk *moest* winnen om aansluiting te houden bij het linkerrijtje en tegelijk niet mocht verliezen om afstand te houden van de degradatiezone. Dan zal het dus wel weer een gelijkspelletje worden, denken we dan meteen. We hebben er inmiddels al twaalf dit seizoen, een belachelijk aantal. Het is op deze manier toch best een vervelend seizoen aan het worden, wat je medio oktober toch niet gezegd zou hebben. NEC heeft best veel voetballende kwaliteit namelijk, maar we scoren voor geen meter. En dus dreigt er een herhaling van vorig seizoen, waar NEC leuk begon maar in de tweede seizoenshelft totaal ineen klapte en voornamelijk in de middenmoot bleef drijven omdat de clubs om ons heen ook allemaal punten bleven morsen. We hadden echter op meer gehoopt dit seizoen, zeker met de komst van spelers als Tannane, Cillessen en Dimata. Het bleek tot dusverre een ijdele hoop. Tannane keerde vorige week na een schorsing van drie duels terug in de basis, maar pakte geel en was daardoor direct week geschorst. De net van een blessure teruggekeerde Bruijn mocht daarom vandaag in de basis beginnen. Mattsson kreeg de voorkeur boven een al wekenlang tegenvallende Cissoko op links, ook al is de Deen geen linksbuiten. Het blijft echt behelpen voorin bij NEC. Musaba lijkt inmiddels geheel uit beeld verdwenen. Achterin was het ook puzzelen door het wegvallen van Bart van Rooij. Daarom zagen we apart genoeg Verdonk op rechtsback opduiken, wat toch ook een nekslag voor Bronkhorst zal betekenen.
Na een midweeks spektakel in de beker, waar NEC helaas (en met hulp van de KNBVB maffia) aan het korste eind trok, moesten we vanavond alweer aan de bak in de Goffert. De tegenstander heette Cambuur. Waar de opponent van woensdag nog de lijstaanvoerder was, daar was het vanavond dus de lantaarndrager van de Eredivisie. En met Schöne, Cillessen en Dimata terug in de ploeg en met de rode kaart voor Sandler geseponeerd (het begint een meme te worden voor NEC) zou dat in prtincipe dus geen probleem moeten zijn. Helaas weten we uit ervaring dat ‘in principes’ weinig in de melk ter brokkelen hebben als het om onze club gaat. Tegen Feyenoord konden we lekker achterover leunen en loeren op de counter. Tegen Cambuur in eigen huis moesten we uiteraard zelf het spel maken, wat toch een heel andere aanpak vereist. Het was op voorhand dus zeker geen sinecure. Ook had Cambuur met nieuwkomer Foor een troefkaart in handen, want Navarone is in de Goffert natuurlijk altijd extra gebrand op een resultaat. Nieuwkomers inpassen in een elftal is echter altijd lastig en winteraankopen zijn niet altijd een garantie op verbetering, zoals we zelf ook bitter goed weten. Hoe dan ook, als NEC haar dromen van play-off voetbal in leven wilt houden, dan moest er vanavond gewonnen worden.
Tannane probeerde een opening te vinden. Foto: Rob Koppers
