Soms helpt het om even een nachtje slaap te pakken en de volgende ochtend pas een verslag te tikken over de verloren wedstrijd van de avond ervoor. Even relativeren met een bak koffie in de hand. Maar deze nacht heeft weinig geholpen. De nederlaag tegen degradatiekandidaat NAC was terecht en vanuit NEC perspectief zorgwekkend.
Eerlijk gezegd begon de ellende al vanaf minuut 1. Het tempo van een vijfdeklassser in de opbouw, slordigheid in de passing, duels die niet gewonnen werden en met 1 schamel schotje op goal in de eerste helft bleek wederom dat NEC amper iets weet te creëren.
En zo sta je na 8 wedstrijden op 7 punten. Twee punten minder dan na de eerste acht wedstrijden in het degradatiejaar onder Hyballa. De tweede helft tegen Feyenoord gaf wat hoop, maar als je eerlijk bent dan heb je alleen tegen Fortuna en misschien ook wel tegen Twente je niveau gehaald. De rest was gewoon zeer zeer matig. Zorgwekkend.
De hele eerste helft liep je letterlijk achter het zwakke NAC aan. Zwak? Ja, want ook NAC heeft een zeer beperkte selectie, maar met inzet en strijd kun je ver komen blijkt maar weer. Veel echte kansen leverde dat ook voor NAC niet op, maar je zag wel de wil om te winnen. Onze mannen probeerden wat rust te creëren door in balbezit te komen en dan maar traag de bal achterin van links naar rechts te spelen. Deze schijncontrole nam soms de vormen aan van walking football. Druk naar voren was er amper. De enige die nog iets van gevaar bracht was Hanssen, hoewel ook hij slechts 1 slap schot op goal wist te krijgen. Pereira straalt wel uit dat hij wil, maar aan de bal was het gisteren ook zeer matig. Onze laatste lijn (maar ook ons middenveld) oogt erg traag. Wegwerken gaat nog wel, een bal naar achteren lukt ook nog, maar worden ze een beetje onder druk gezet, dan sluipt de onrust er direct weer in. Verdonk en Hoedemakers zijn ook nog eens hopeloos uit vorm, want je weet dat ze beter kunnen, dat hebben we gezien. En waarom Meijer Gonzales op 10 blijft zetten en Ouwejan op linksbuiten is mij echt een raadsel. Naar mijn bescheiden voetbalmening horen ze daar niet. Koki stond gisteren op een eiland, kreeg alleen ballen om uit de lucht te controleren, maar in de positie komen om te kunnen scoren, kwam hij gisteren zelden.
In de tweede helft was het niet veel beter. Je had iets meer balbezit (lees: je schoof achterin iets vaker de bal breed rond) maar een beetje meer druk kwam er pas na rode kaart en de aanvallende wissels (jaja!) van Meijer. Dat wil overigens niet zeggen dat je de wedstrijd volledig controleerde, want ook met 10 man kwam NAC er soms gevaarlijk uit. Typerend waren de laatste 20 seconden van de blessuretijd. Aan alles voelde je dat NEC nog 1 keer op goal kon schieten of koppen. Een aantal keer was er een mogelijkheid om de bal vanaf rechts voor te slingeren, maar NEC bleef maar breien, totdat de scheids het genoeg vond.
