Excelsior uit, altijd lastig. Net als zo veel wedstrijden in de afgelopen weken was dit er weer zo eentje die NEC eigenlijk *moest* winnen om aansluiting te houden bij het linkerrijtje en tegelijk niet mocht verliezen om afstand te houden van de degradatiezone. Dan zal het dus wel weer een gelijkspelletje worden, denken we dan meteen. We hebben er inmiddels al twaalf dit seizoen, een belachelijk aantal. Het is op deze manier toch best een vervelend seizoen aan het worden, wat je medio oktober toch niet gezegd zou hebben. NEC heeft best veel voetballende kwaliteit namelijk, maar we scoren voor geen meter. En dus dreigt er een herhaling van vorig seizoen, waar NEC leuk begon maar in de tweede seizoenshelft totaal ineen klapte en voornamelijk in de middenmoot bleef drijven omdat de clubs om ons heen ook allemaal punten bleven morsen. We hadden echter op meer gehoopt dit seizoen, zeker met de komst van spelers als Tannane, Cillessen en Dimata. Het bleek tot dusverre een ijdele hoop. Tannane keerde vorige week na een schorsing van drie duels terug in de basis, maar pakte geel en was daardoor direct week geschorst. De net van een blessure teruggekeerde Bruijn mocht daarom vandaag in de basis beginnen. Mattsson kreeg de voorkeur boven een al wekenlang tegenvallende Cissoko op links, ook al is de Deen geen linksbuiten. Het blijft echt behelpen voorin bij NEC. Musaba lijkt inmiddels geheel uit beeld verdwenen. Achterin was het ook puzzelen door het wegvallen van Bart van Rooij. Daarom zagen we apart genoeg Verdonk op rechtsback opduiken, wat toch ook een nekslag voor Bronkhorst zal betekenen.


