Na twee dramatische wedstrijden werd deze week Bas Dost binnengehengeld. Volgens sommige fans een paniekaankoop, volgens anderen (waaronder deze jongen) een prima en noodzakelijke aanwinst. Vechtlust en strijd, dat is wat deze ploeg dringend nodig heeft en wat Dost kan brengen. Dost was er vanavond tegen RKC meteen ook bij, al begon hij uiteraard op de bank. De wedstrijd stond op voorhand al flink onder stroom, want na de wanvertoningen tegen Excelsior en (in ietsje mindere mate) Heracles begon de houdbaarheidsdatum van Meijer toch flink te verlopen. Een resultaat tegen RKC, maar wellicht belangrijker nog een overtuigende vertoning in eigen huis, was dan eigenlijk ook een must. De vraag was echter of deze ploeg daartoe in staat zou blijken.
Tactiek
Voor dit duel kon onze coach niet beschikken over Schone en Van Rooij. Ook Sandler was nog altijd niet aanwezig. Gelukkig besloot Meijer om het mislukte avontuur met Verdonk naast Nuytinck in het centrum niet te herhalen. Ross deed centraal achterin zijn hertrede en Verdonk kon daardoor terug naar zijn vertrouwde linksback positie, wat geheel terecht ten koste ging van Baas. Pereira was na zijn goede invalbeurt tegen Heracles een makkelijke keuze op rechtsback. Hoedemakers verving Lasse op het middenveld. Frappant genoeg zette Meijer voorin zowaar linksbuiten Hansen op links en de rechtsbenige Olden Larsen op rechts. Een klein mirakel! Mattsson opereerde weer achter Koki.
NEC begon prima en was er duidelijk op gebrand om de critici al in een vroeg stadium de mond te snoeren. We zetten hoog druk en zaten er fel op, precies wat het publiek graag wilde zien. Koki toonde wederom zijn potentie, Olden Larsen was een stuk actiever en onze linkerflank met Hansen en Verdonk was in de beginfase een ware plaag voor RKC. Toch was het RKC dat via Kramer de eerste grote kans kreeg na een kwartier voetbal. Cillessen was echter alert, en even later was het aan de andere kant na een prima aanval via Hansen en Verdonk raak door goed afrondend werk van Mattsson.
Helaas deed NEC vervolgens weer precies waar we de afgelopen weken (maanden) steeds weer door de mist in gaan. Opeens was alle druk vooruit als sneeuw voor de zon verdwenen en liep NEC opnieuw massaal achteruit. Om doodziek van te worden werkelijk. Ongetwijfeld speelden de zenuwen hier ook een grote rol. RKC kreeg daardoor alle ruimte om te terug in de wedstrijd te komen en had eigenlijk minimaal met een gelijke stand de rust op moeten zoeken. Dit bleef ons bespaard, maar het was een veeg teken aan de wand.
De tweede helft bleef lange tijd hetzelfde beeld vertonen. RKC was veel sterker en had meerdere schoten op doel. Gelukkig voor ons kregen ze hem er niet in, al zat er een bal op de lat tussen. Zo’n twintig miuten voor tijd begon Meijer zoals gebruikelijk te wisselen en die wissels waren niet allemaal even logisch. Zo zagen we Baas binnen de lijnen komen als linksbuiten, werd Dost ingebracht voor een goed spelende Koki en bleef een tot op dat moment ondanks zijn goal redelijk dramatisch spelende Mattsson gewoon staan. Vlak voor tijd wisselde hij bizar genoeg ook nog een met kramp kampende Pereira voor Marques.
Uitslag
Een winnende coach heeft echter altijd gelijk, zo luidt het spreekwoord, en de wissels leken zowaar een positieve uitwerking te hebben. NEC kreeg langzamerhand wat initiatief terug en in de 90e minuut was het zelfs uitgerekend Mattsson die de 2-0 aantekende. Niet veel later werd het via Rober Gonzalez zelfs nog 3-0! Niet verdiend en in de lijn van de wedstrijd wellicht, maar daar malen we momenteel even niet om.
Hoogtepunten
- Van Rooij moet mogelijk voor zijn plek vrezen, want Pereira leverde wederom een prima wedstrijd af.
- Mattsson speelde grote delen van de wedstrijd dramatisch en soliciteerde nadrukkelijk naar een wissel, maar Meijer liet hem staan. Uiteindelijk werd hij de matchwinner met twee prima doelpunten. Tja, het blijft een veelbesproken speler.
- Koki Ogawa scoorde vandaag niet, maar toonde zich balvast en een degelijk aanspeelpunt. Met deze jongen zit het wel snor.
- Ross nam de plek in naast Nuytinck centraal achterin, waardoor Verdonk terug kon naar linksback. Deze opstelling oogde direct een stuk zekerder en lijkt – bij afwezigheid van Sandler – de logische basis voor de komende tijd.
Dieptepunten
- Olden Larsen was ook op rechts een compleet drama en grossierde in balverlies. Gaat het nog goed komen met deze jongen?
- Mattsson was zeer belangrijk vandaag met zijn goals, maar was grote delen van de wedstrijd ook de reden dat we niet aan voetballen toe kwamen door zijn vele balverlies. Zijn twee goals verhulden veel, maar hij was gewoon echt slecht voor het merendeel van de wedstrijd. Er moet dringend een echte nummer 10 bij.
- De ploeg begon na de 1-0 opnieuw achteruit te lopen, precies waar iedereen vooraf al bang voor was. Ongetwijfeld zal de enorme druk die er op deze wedstrijd lag hier mede debet aan zijn, maar het blijft toch uiterst zorgelijk.
- Hoedemakers viel wederom tegen.
Publiek
Op initiatief van Legio kleurde de Goffert vandaag rood-groen-zwart. Ondanks de steun vielen de spelers op het veld na een klein half uur weer volledig om van de stress en angst. Pijnlijk om te zien, werkelijk. Gelukkig eindigde het goed en was er voor het eerst sinds februari (!!!) weer een feestje te vieren in de Goffert.
Scheids
Kamphuis had niet veel te doen en hield de controle. Hoedemakers kreeg een gele kaart en ook aan RKC-kant viel er eentje.
Inzet
De eerste twintig minuten waren prima en gaven de burger moed. Helaas stortte het na de 1-0 weer volledig in elkaar. Het grootste probleem was wederom veelvuldig onnodig balverlies (vooral door Mattsson en Olden Larsen, terwijl ook Hansen zich niet onbetuigd liet) en het angstig achterover hangen wat inmiddels een handelsmerk begint te worden van Meijer-ploegen. De prima hoge druk en het afjaagwerk van de beginfase was opeens helemaal weg en verdedigend stonden we enorm diep, waardoor we de ellende weer over onszelf afriepen.
Conclusie
RKC had het betere van het spel en niemand had kunnen klagen als de Waalwijkers na een uur voetbal aan de leiding hadden gestaan. Gelukkig viel het deze keer (in tegenstelling tot bij Heracles) wel de goede kant op en is de ban hopelijk een beetje gebroken. Het blijft echter enorm zorgelijk hoe veel onnodig balverlies we lijden. Dit is vooral de schuld van het trio Mattsson – Olden Larsen – Hansen, waarbij Hansen tenminste nog bij vlagen wat leuks probeert te doen. Ondanks Mattsson’s twee doelpunten toonde hij vandaag wederom aan waarom we dit seizoen niet op hem kunnen bouwen als vervanger van Tannane. Er moet echt dringend nog een aanvallende middenvelder bij. Al gaf de invalbeurt van Gonzalez vertrouwen; wellicht dat als Rober wat fitter wordt in de komende weken, hij die rol nog redelijk kan invullen.
Voor Olden Larsen lijkt het doek echter met rasse schreden te vallen. Waar hij de vorige twee duels volledig onzichtbaar was op links, daar was hij op rechts wel wat actiever. Maar na een klein kwartier voetbal begon hij toch weer door de ondergrens te zakken. Hij werd dan ook volkomen terecht (te laat zelfs, wat ons betreft) gewisseld door Meijer. We geven nieuwe spelers graag het voordeel van de twijfel, maar het is ons een raadsel waarvoor deze speler is aangetrokken. Als hij kwaliteiten heeft, dan weet hij die tot dusverre zeer goed te verbergen. Een nieuwe rechtsbuiten is dan ook zeker nog een must.
Ross mocht het vandaag centraal proberen naast Nuytinck en deed het ditmaal gelukkig wel naar behoren. Al zou een extra CV erbij zeker geen overbodige luxe zijn, het optreden van Ross vandaag geeft in elk geval hoop op betere tijden. Pereira speelde – net als Verdonk op links – een prima wedstrijd, dus op de backposities zit het momenteel wel goed bij NEC.
De eerste drie punten zitten in de zak. Is het lek daarmee boven? Verre van! Deze overwinning was uitermate belangrijk, maar de onderliggende problemen zijn nog altijd groot. Ondanks een hele fijne overwinning was de 3-0 uiterst geflatteerd en hadden we niet kunnen klagen als we weer met een verlies van het veld gelopen waren. Het merendeel van de wedstrijd was RKC de bovenliggende partij in onze Goffert. En dat is uiterst zorgelijk. Er moet echt nog een vleugelspeler bij en een aanvallende middenvelder.
Maar goed, vanavond mogen we even ingetogen feesten. Het werk van Aalbers en Meijer zit er echter zeer zeker nog niet op en het is te hopen dat deze geflatteerde overwinning geen zand in de ogen strooit bij onze clubleiding. Dus doorpakken en het momentum van deze overwinning een goed vervolg geven, alsjeblieft! Forza NEC!