Uit naar Telstar is een aparte belevenis. Het uitvak is ietsje te klein, waardoor een aantal van onze supporters achter de boarding moest plaatsnemen. Aan de overkant achter het doel is de hele tribune leeg, blijkbaar omdat de constructie weggerot is en geen gewicht meer duldt. De oplossing van Telstar: gewoon volplempen met reclameborden. De stand wordt bijgehouden door het optakelen van mandjes. Bovendien klinkt er ergens in het stadion bij voortduring een mondharmonica-achtig iets van de tribunes. En hebben rare rukwinden vrij spel. Een uiterst curieuze ambiance dus om voor de tweede keer in korte tijd aan te treden in competitieverband. Als vanavond één ding duidelijk werd dan is het wel dat de huidige trainingsarbeid in vergelijking met vorig seizoen de fitheid van de ploeg bepaald geen goed gedaan heeft. Onder Hyballa vielen de resultaten weliswaar tegen, maar de ploeg verkeerde wel in bloedvorm. Vanavond doken echter al vroeg diverse pijntjes op.
Ook Jong Ajax weet onze zegetocht niet te stoppen
Na een moeizaam begin van de competitie is NEC de laatste weken aardig op dreef. Zonder dat het zelf echt groots speelt, rijgt het inmiddels toch wel de ene na de andere zege aan de draad. En omdat onze ‘directe’ concurrentie (of wat we vooraf toch inschatten als de concurrentie) week in week uit punten blijft verkwanselen, ziet dit seizoen er in een pril stadium al heel fraai uit. Vanavond kon het zelfs nog fraaier worden, want we moesten thuis tegen de nummer 2 van de ranglijst: Jong Ajax. Uiteraard doen de reserve-Amsterdammers helemaal niet mee voor de prijzen en betekent de positie op de ranglijst daarom weinig, sportief is het natuurlijk wel een mooie maatstaf om te zien waar we staan. Daar moet overigens wel meteen bij vermeld worden dat de hoofdstedelingen niet bepaald met hun sterkste afvaardiging afzakten naar de oevers van de Waal. Lamprou, Eiting, Mazraoui, Sierhuis, het zal allemaal wel. Hoe dan ook, op papier heet dit nog steeds een topper en dus gingen wij er ook eens goed voor zitten.
Topavond voor NEC
Elke wedstrijd kunnen we wel van een paar mooie individuele acties genieten, maar wat de spelers als team op de mat leggen is minder verheffend. De verdedigende organisatie staat goed en daar leunt NEC dan ook graag en veel op. Het centrum is sterk en Breinburg en de ondergewaardeerde Dijkstra moet je drie keer voorbij. Aanvallend is het vaak slordig en soms ietwat gemakzuchtig. Maar elke wedstrijd warmt het superkwartet de mesjes wel een paar keer op om met speels gemak door de vijandelijke boter te snijden. Het blijkt steeds weer genoeg.
Dus boekten we tegen De Graafschap de zevende competitiezege op rij (de derde opeenvolgende 3-1) en werd de grootste test tot nu toe dus een succes. Net als de vorige grote test tegen Fortuna Sittard. Omdat Fortuna en Telstar verloren werd het een ware topavond.
Wedstrijdverloop. Dijkstra geeft een mooie dieptepass op Groeneveld, Graafschap back Abena struikelt van schrik over zijn eigen benen (zijn blessure schijnt mee te vallen), Groeneveld stoomt door, trekt naar binnen en schiet raak (10e minuut). Ars mist een kopkans voor open doel waarna Groeneveld en Dijkstra vlak voor rust de beslissing op de voet hebben. Kort na rust rondt Breinburg een mooie combinatie met Groeneveld bijna af waarna halfslachtig optreden van Delle tot de 1-1 leidt (Van Mieghem, 53e minuut). De Graafschap dringt aan maar NEC blijft gevaarlijk in de omschakeling waardoor Rayhi een vrije trap op de rand van de zestien verdient. Ars onderstreept nog maar eens zijn gebrek aan scherpte door uit deze vrije trap van dichtbij zijn eigen keeper niet kansloos te laten, Braken herstelt dit (1-2, 66e minuut). De wedstrijd blijft dan best spannend totdat Golla in de 83e minuut de 1-3 scoort uit een corner. Feest!
NEC blijft winnen en staat bovenaan
Het was alweer de zesde competitiezege op rij en, bekerwedstrijden meegeteld, de tiende wedstrijd zonder nederlaag. Je kunt blijven nuilen over matig spel, falende spelers en een trainer die er niks van kan, maar inmiddels staat er wel een team dat degelijk en hecht is met een paar klasbakken die het verschil maken.
Het geklaag over het niveau is te begrijpen. We hunkeren allemaal naar goed voetbal. Maar we moeten realistisch zijn. Kijk eens naar een gemiddelde wedstrijd in de Eredivisie of zie, als je het hebt kunnen opbrengen, het hulpeloze geploeter van Vitesse tegen Zulte Waregem. Het Nederlandse clubvoetbal stelt gewoon niet veel voor en in dat licht doet NEC het met beperkte middelen best goed.
Wat ook bijdraagt aan het succes is de breedte van de selectie. Zonder veel problemen worden blessures en schorsingen opgevangen. Zelfs het ontbreken van twee centrale verdedigers is geen probleem want dan staat Frankie Sturing op! Complimenten voor Oversier en de jeugdopleiding.
Over de wedstrijd dan. De eerste helft was saai en niet best. De tweede helft was beter en vermakelijk. Een snelle 0-1, met dank aan slecht verdedigen van Guus Joppen. NEC komt dan eindelijk een beetje los, het publiek wordt wakker en drie mooie doelpunten later (2 x Rayhi, 1 x Langil) is het 3-1 en staat NEC voor het eerst dit seizoen bovenaan. We zouden willen zeggen: houwen zo!