Vanmiddag heeft NEC met een B-elftal in Rotterdam tegen een B-elftal van Feyenoord met 1-2 gewonnen. Wij waren er helaas niet bij maar op Yotube vonden wij de onderstaande samenvatting. Uiteraard delen wij deze ook graag met jullie!
Komend weekend hebben we even rust en is er geen NEC. Wij gaan vanuit de bank (of de kroeg) Jasper aanmoedigen voor de potjes van Oranje tegen Frankrijk en Gibraltar (altijd lastig) en ons daarna rustig voorbereiden op de mooie thuiswedstrijd tegen de lampjes uit Eindhoven.
Jammer, jammer, jammer, het was bijna de perfecte voetbalavond. Heel goed spelen, volledig tegen de verhouding op achterstand komen, gelijk maken en dan in de laatste minuut of zo, de winnende binnen schieten. Dat laatste gebeurde dus niet, het bleef 1-1, maar met een kopbal op de paal in de allerlaatste seconde van de wedstrijd, was de rood-groen-zwarte voetbalhemel heel dichtbij.
Vanaf de eerste seconde pakte NEC de Rotterdammers bij de strot. Het tempo lag hoog, de tegenstander werd effectief afgejaagd, het was dynamisch, de passing hard en strak, de passie droop ervan af. En dat 103 minuten lang.
Ja, NEC voetbalde heel goed. Natuurlijk, het leverde maar één doelpunt op en dat was te weinig, er waren misschien te weinig grote kansen, maar dat deed weinig af aan de prestatie en de amusementswaarde. Elke topploeg weet hoe moeilijk het kan zijn een tegenstander te verslaan die massaal en gedisciplineerd verdedigt, nu was NEC die topploeg. Er was 66% balbezit, 26 doelpogingen (Sparta 9), 11 corners (Sparta 3).
Iván Márquez deed gewoon mee. Foto:Rob Koppers
Uitslag
Ook bij Sparta hadden ze het door, ze hadden niks te vertellen en waren dan ook blij met hun puntje. Bij NEC werd er gebaald om de uitslag maar was er ook de trots op het goede spel.
Alle ingrediënten waren aanwezig voor een mooie pot voetbal. Een volle bak, Schup weer open en een duel tegen een ploeg die onder ons op de ranglijst staat. En hoewel de sfeer prima was, en het biertje weer prima smaakte, was het voetbal vandaag wederom niet best. Typerend was de 0-1, Marques vraagt de bal, Branderhorst speelt ‘m in, Marques loopt niet naar de bal, Van de Venne sluipt ertussen en hop de bal gaat in het net. Zo knullig allemaal. En er ging meer mis, met name het veelvuldige balverlies en het geschuif zonder idee, maakte dat het allemaal een lange en koude zit werd. In de tweede helft werd er anders gespeeld, daardoor was er meer druk naar voren, maar achterin oogde het soms erg kwetsbaar, want je mag van geluk spreken dat 3 megagrote kansen van RKC er niet in gingen. Toch was de 1-1 niet onverdiend, want NEC was de ploeg die het meeste energie in de wedstrijd gooide.
In de eerste helft waren de kansen op 1 hand te tellen. Bruijn’s creativiteit is toch echt een gemis, want ook Schone komt zonder hem minder uit de verf. RKC had aan 1 fout genoeg en NEC moest op zoek naar ruimte die er niet was. Het gevolg was veel geschuif, balletje breed, balletje terug, balletje breed, balletje kwijt. In de tweede helft was het allemaal wat offensiever neergezet. Je ziet dan wel dat Edgar het dan wat moelijker heeft. Zijn wissel was dan ook wel logisch. Voorin blijft het met lastig. Tavsan heeft nog wel een actie, maar het vervolg is er vaak niet op de bal op Okita in de 88e minuut na. Akman werkt wel, maar een aanspeelpunt is hij niet en Okita verspeelde een enorme kans door de bal te ver vooruit te spelen. Het was vaak allemaal net niet. In de omschakeling was RKC door alle ruimte heel gevaarlijk. Sommige kansen werden al bijna geteld op de tribune.
Hoppa, weer een goed resultaat! Een 1-2 overwinning bij FC Groningen en een plek in de kwartfinale van het KNVB Bekertoernooi. Hoera!
In de laatste vijf wedstrijden werd vier keer gewonnen en een keer gelijk gespeeld, maar je moet niet zien hoe. Korte fases van goed spel en individuele oprispingen waren voldoende voor een voorsprong, waarna met kundig verdedigen en wat kunst en vliegwerk de overwinning over de streep werd getrokken. Vanavond was daar geen uitzondering op. FC Groningen viel aan, speelde ook gewoon beter, maar verloor dus. Ook Groningen liep zich stuk op Márquez, Odenthal en later ook Guth.
Het moet frustrerend zijn voor veel tegenstanders van ons cluppie. Je hebt het gevoel het grootste deel van de wedstrijd beter te zijn, maar moet na het eindsignaal met enig ongeloof constateren dat het toch klopt wat daar op het scorebord staat: verloren.
De vraag is hoe lang dit goed blijft gaan? Vandaag was wel als excuus aan te voeren dat er een behoorlijk uitgekleed team aan de aftrap stond: geen Bruijn (hersenschudding), Van Rooij, Mattson (niet helemaal fit), Branderhorst en Guth, en al langer geen El Karouani, Barreto en Okita. Natuurlijk is niet elke vervanger direct een grote verzwakking, maar je hebt ook nog zoiets als het ideale team en dat staat er al een tijdje niet.
Maar wat de samenstelling van het elftal ook is, er staat wel elke keer een team dat verdomd moeilijk te verslaan is en dat is een groot compliment waard.
