Hoe begin je een wedstrijdverslag voor een duel als dit? Je kunt de Sinterklaasgrappen zelf ongetwijfeld allemaal wel inkoppen (iets wat onze ploeg helaas dan weer niet kan). Wellicht nog high van de pepernoten? Sommige spelers die niet door hadden dat de Sint al het land uit is? Hoe dan ook, NEC leverde vandaag tegen laagvlieger FC Den Bosch een absolute wanprestatie en hield pakjesavond in Den Bosch. Want het ergste is nog wel dat je hier niet van je tegenstander verliest, maar gewoon van jezelf. Je geeft punten cadeau, zo simpel is het. Blijkbaar neemt de Sint geen stouterikken meer mee in de zak of geeft ze de roe (ontvoeringen en afranselingen zijn dezer dagen geen acceptabele straffen meer), maar hij had voor sommige NEC spelers vandaag toch best een uitzondering mogen maken.

Ja, sorry, ik hou al op. Probeer zelf maar eens melig te doen vlak na zo’n duel, het valt niet mee.

Lees meer

Wisselvalligheid is het steekwoord van de eerste seizoenshelft. De ene week speelt onze ploeg prima voetbal, om de week daarop als een stel zoutzakken over het veld te hobbelen. Vorige week tegen Jong AZ legden we een prima pot op de grasmat, dus dan gebiedt de logica dat het tegen MVV een dramapot wordt. Bovendien bungelt MVV ook nog in de onderste regionen, op een van die plekken waar NEC traditiegetrouw graag cadeautjes aan uitdeelt. Op voorhand een recept voor een frustrerende avond dus.

Lees meer

Onlangs kocht ik het boek van Frans Paymans.  Een indrukwekkend boek van een geweldige kerel. Geen spat veranderd ook. En hoewel het een eeuwigheid geleden lijkt dat hij voor NEC speelde, weet ik nog precies hoe hij liep over het veld en op welke manier hij zijn slidings maakte. Hij scoorde als verdediger natuurlijk niet iedere week, maar ik was erbij toen hij zijn laatste competitiegoal maakte uit tegen AZ in Alkmaar. Het was een septemberavond, vroeg in het seizoen en het regende als een gek, maar dat doet het in Alkmaar eigenlijk altijd. NEC speelde in een wit shirt met mephisto op de borst en we speelden tegen illustere namen als Edwin Vork en Dennis den Turk. NEC stond een minuut voor tijd met 2-0 achter en toen scoorde Paay de 2-1. Er werd gejuicht door 40 NEC fans, maar het werd nog mooier toen Lok ver in blessuretijd ook nog de 2-2 maakte. In de trein terug naar Nijmegen vierden we het punt als een overwinning. Toen we alle aansluitingen ook nog haalden en met 1 van de laatste treinen Nijmegen binnen kwamen rollen, kon de dag helemaal niet meer stuk. Ik praat over 1992. Bijna 30 jaar geleden. En het staat nog op mijn netvlies. Vroeger was niet alles beter, maar met spelers als Lok, Wijnhoven, Brookie, van Wanrooij en dus ook Paay , daar had je wat mee. Geen wereldsterren, maar wel spelers die werkten. Geen Koptelefoon en capuchon, maar een  spijkerbroek en een bloesje. Geen lichaam vol tattoos, maar een lichaam met veel haar.  Geen mooie hoge transferwaarde, maar smerige afgezakte kousen. Dit was, dit is en dit blijft voor mij NEC.

Lees meer