Waar tegen VVV in de beker nog uitgeweken moest worden naar Almelo, daar was vandaag de Goffertmat goed genoeg bevonden om de Eerste Divisie ‘kraker’ tegen De Graafschap af te werken. En dat was niet de enige positieve noot; onder een mooi lentezonnetje mochten er voor het eerst sinds wat wel een eeuwigheid lijkt weer supporters aanwezig zijn in het stadion. Waar menigeen nog de kans had laten schieten om bij dit duel aanwezig te zijn uit vrees voor het coronaspook, daar namen een kleine twaalfhonderd fans hun discutabele status als evenementenproefkonijn op de koop toe om hun cluppie eindelijk weer in het echt aan het werk te mogen zien.

Lees meer

Na een afgelast competitieduel in het weekend stond vandaag de  al eerder uitgestelde bekerpot tegen VVV op het programma. Omdat de Goffertmat nog altijd niet hersteld is van het winterse weer werd er uitgeweken naar Almelo. De ku(ns)tgrasmat van Heracles gaf natuurlijk niet bepaald een thuisvoordeel, maar men probeerde dit een beetje te compenseren met het inpijpen van ‘Goffertgeluiden’ in de Almelose arena. Tja, je moet toch wat in coronatijd.

Supporters

Ondanks dat de wedstrijd zonder publiek gespeeld moest worden, heeft de cupkoorts toch best toegeslagen in Nijmegen. Ongetwijfeld geholpen door het resultaat tegen Fortuna in de vorige ronde en met weinig plezier te halen uit de lopende competitie, lijken de fans zich en masse te richten op de KNVB beker. Het zal ook zeker een rol spelen dat bij winst vandaag een ontmoeting met de aartsvijand in het vooruitzicht ligt. Hoe dan ook, het was in delen van de stad een ware vlaggenparade en er werd ook een speciale ‘cupfighter’-sjaal gelanceerd. Ietwat optimistisch, gezien dat we door de pandemie pas daadwerkelijk één duel in deze editie van de beker hebben afgewerkt, maar goed, het is het idee dat telt. Je moet je toch ergens aan vast kunnen houden in deze ellendige tijden.

Lees meer

Hoewel we vanmiddag pas de kwartfinale spelen en het heel onwaarschijnlijk is dat we de finale gaan halen (laten we een bietje realistisch blijven), dwaalden mijn gedachten de afgelopen dagen toch steeds weer af naar de herinneringen die ik heb aan de vier bekerfinales die ik heb meegemaakt. De finales van 1983 en 2000 zag ik in het stadion, die van 1973 en 1994 niet.

Dat ik nog herinneringen heb aan de finale van 1973 tegen NAC (2-0 verlies) is best bijzonder, want ik was toen nog een klein jochie dat zich misschien net een beetje bewust begon te worden van zoiets als clubliefde. Ik weet niet eens of ik in die tijd al eens in het stadion was geweest. Ik kan me nog wel herinneren dat mijn vader er een tijdje niet zo happig op was mij mee te nemen, ik zou toch niks kunnen zien. Op de staanplaatsen, in ons geval ‘West’, zou ik dan alleen maar tegen de benen van de grote mensen aan staan te kijken. Bovendien, dat geklooi van andere kinderen, die een hele wedstrijd bezig waren de steile bocht van de wielerbaan af te glijden, en weer op te klimmen, beviel ‘m maar matig.

Mijn vader was al heel lang NEC supporter. Niet dat hij elke wedstrijd ging kijken. Dat deden in die tijd niet zoveel mensen. Een seizoenkaart had bijna niemand, of bestond nog niet eens. Afhankelijk van het belang van de wedstrijd konden er de ene week 7.000 man zijn en de andere 25.000. Een kaartje kocht je meestal pas vlak voor de wedstrijd, bijvoorbeeld bij de kassagebouwtjes die toen in het Goffertpark in de buurt van de kinderboerderij stonden of, als het echt druk leek te worden, in de voorverkoop bij sigarenzaak Van Offeren.

Lees meer