Vooropgesteld: NEC supporter word je niet voor de lol. Het is niet verwonderlijk dat het op basisscholen in Nederland bulkt van de mini-Ajaciedjes, proto-PSV’ertjes en (recentelijk wat minder) Feyenoordwergjes, maar dat je zelfs in Nijmegen hard moet zoeken om rechtgeaarde NEC juniors te vinden (althans diegenen die niet door hun fanatieke pa of ma gedwongen zijn). Mensen smachten van nature immers naar de adrenalinekick van mooie prestaties, de euforie van het succes. Iedereen wil zich graag laven aan voorspoed. En voor de gemiddelde voetballiefhebber worden dat soort ‘feel good’ injecties met betrouwbare regelmaat aangedragen door de welbekende nationale en internationale topclubs. Als Ajax-supporter weet je dat je doorgaans minimaal één keer per jaar wel iets groots te vieren hebt, plus je bent bijna wekelijks verzekerd van een dosis zelfingenomen superioriteitsgevoel na de zoveelste competitie- of bekerzege. Het is veilig, het is comfortabel, het is een endorfine-infuus dat bijna op bestelling een dosis plezier aflevert. Met zo nu en dan een stiekem toch best wel lekkere masochistische en melancholische dolksteek vanwege een wrange uitschakeling in Europa of nipt gemiste bekerfinale; die momenten van tegenslag die je eraan doen herinneren dat verliezen ook een aspect van sport is en dat er schoonheid schuilt in tragiek.
Als NEC supporter kun je die gereguleerde en haast vanzelfsprekende feestmomenten bij voorhand al op je buik schrijven. NEC zal geen kampioen van Nederland worden. NEC doet niet jaarlijks mee om Europees voetbal. Wat heet, NEC deed de laatste jaren niet eens meer mee om het kampioenschap van de keukenkastjesdivisie. Voor een NEC-supporter blijven die dolksteekjes van tegenslag maar komen. Ze prikken je gaanderweg open totdat je langzaam uitbloedt in een gifbeker die maar niet leeg raakt, ook al denk je steeds dat de bodem nu toch echt een keer in zicht moet komen.
De keerzijde van deze medaille is echter wel dat, als een onverwachte ommekeer zich dan plots aandient, deze duizendmaal zoeter smaakt. Het is de materie waarop jongensboeken gebaseerd zijn. Het is een ongekende hoogte van extase waar de gemiddelde Ajacied of Barcelona ‘fan’ alleen maar van kan dromen, precies juist omdat deze momenten zo zeldzaam zijn. Cees Lok die ons tegen Ajax naar de bekerfinale schiet. Jarda Simr die in de laatste minuut NEC naar een topnotering en Europees voetbal puntert. Zeges op Spartak Moskou en Udinese. Een wedstrijd tegen het grote Barcelona waarin je twee keer scoort. Het zijn uiterst zeldzame momenten, maar op die momenten wil je van geen enkele andere club fan zijn dan van ons NEC.
Gisteren konden we na lange tijd eindelijk weer zo’n moment bijschrijven. Of eigenlijk een hele week van momenten. Na een ronduit onmemorabel seizoen bleek de nacompetitie zo veel meer dan de spreekwoordelijke kers op de taart. Het was een serie van wedstrijden om nooit meer te vergeten als NEC-fan. 0-4 tegen Almere City. 3-0 tegen Roda JC. Het roept herinneringen op aan de legendarische 6-0 tegen NAC in 2008. Datzelfde NAC dat in de finale van de play-offs afgelopen zondag ondanks hun favorietenrol uiteindelijk ook onze bliksemsnelle opmars naar de Eredivisie niet kon stoppen. Wat een ontlading volgde daarna in de huiskamers van elke NEC fan en op Stadionplein 1. Het was met geen pen te beschrijven. NEC is terug op het hoogste niveau!
Dat op zichzelf is uiteraard al meer dan voldoende om een ‘Week van’ aan te spenderen. We denken bijvoorbeeld terug aan de zege op Roda JC, maar ook aan het onzinnige en zwaar overtrokken politieoptreden na afloop. Wat een contrast met zondagavond, waar juist nauwelijks enige handhaving te bekennen was. En toegegeven, de coronamaatregelen werden op nogal opzichtige wijze aan de laars gelapt, maar de sfeer was verder prima en er was geen sprake van ordeverstoring ondanks de enorme menigte. Het maakt het contrast met de onverkwikkelijke taferelen na de wedstrijd tegen Roda alleen maar groter. Actie geeft reactie, met de ‘voetbalsupporter’ als kop van Jut. Tuurlijk, in elk hokje dat je creëert als stereotyperende klassificatie zal je een element kunnen vinden dat negatief eruit springt, en dat geldt uiteraard ook voor voetbalsupporters. Maar de zeer provocerende houding van de politie werkte alleen maar averechts en de huldiging van zondag toont aan dat er door Bruls toch een flinke inschattingsfout gemaakt is. Tegelijkertijd blijft het desalniettemin een zeer moeilijke balans om te vinden, daar moeten we gewoon eerlijk in zijn, getuige ook de zeer trieste gebeurtenissen rondom het Rat Verlegh stadion. Daar overleed een NAC supporter nadat hij onwel werd na afloop van het promotieduel en ambulancepersoneel dat hem probeerde te reanimeren door relschoppers werd bekogeld met stenen en fakkels. Je houdt het niet voor mogelijk.
Waar je met de promotie simpel al een rubriek kan vullen, daar leerden we daar bovenop ook nog eens dat Boekhoorn concrete plannen heeft om ‘in te stappen’ en ‘door te pakken’, wat dat soort kreten ook mogen betekenen. In principe kun je dat als NEC-supporter natuurlijk alleen maar toejuichen. Boekhoorn is een supporter met het hart (en de gulle knip) op de juiste plaats. Zonder hem zou er ongetwijfeld al lang niet meer gevoetbald worden in de Goffert, of althans toch niet op profniveau. Het is een publiek geheim (en inmiddels door uitlatingen van Johan Derksen al niet eens een geheim meer) dat Boekhoorn door de jaren heen tientallen miljoenen in de club gegoten heeft – een tranentrekkende kleine 25 miljoen euro naar het schijnt -, geld dat je inmiddels gerust als verloren mag beschouwen. We moeten Marcel collectief op onze blote knietjes bedanken dat we nog kunnen genieten van onze club, zonder enige twijfel. Tegelijkertijd werden we echter ook voor de zoveelste keer met de neus op de feiten gedrukt dat NEC financieel op sterven na dood is. Ons promotiefeest kan dus van relatief korte duur zijn, als Boekhoorn er na discussies met de gemeente en de belastingdienst alsnog geen heil meer in ziet. En dat terwijl ons telkens maar weer verteld werd door de diverse besturen door de jaren heen dat de club heus waar echt eerlijk intern flink aan het saneren was en de broekriem stevig liep aan te trekken. Het is voor ons allemaal te hopen dat Boekhoorn structureel de bezem door de organisatie van de club kan halen en voor eens en altijd de boel op orde kan krijgen, anders kon deze promotie wel eens onze zwanenzang worden. Gelukkig voor ons is Marcel Boekhoorn een man met een enorme staat van dienst als het aankomt op het doorlichten en saneren van falende organisaties, dus als dit iemand toevertrouwd kan worden dan is het Marcel wel. Er vanuit gaande althans dat hem de ruimte en de mogelijkheden gegeven worden om dit ook echt serieus te doen deze keer.
Maar goed, ondertussen blijven we nog maar even flink genieten van de terugkeer naar de Eredivisie, voor zo lang het kan. Volgend jaar geen Helmond Sport of Jong AZ meer, maar Ajax, FC Utrecht en natuurlijk vitesse. Je zou het bijna vergeten, maar met die laatste club schijnen wij nog altijd een rivaliteit te hebben. Maar dat concept mogen alle papa’s en mama’s nu allemaal weer mooi gaan uitleggen aan een enthousiaste nieuwe lichting NEC juniors, die zich de komende jaren euforisch kunnen gaan laven aan een ongetwijfeld zeer succesvol NEC op het hoogste niveau.
Mark