Sorry voor de vloek, maar godverdomme mensen we zijn terug!!!! Verwacht geen gedetailleerd wedstrijdverslag want wij zitten aan de champagne, maar dit moet natuurlijk wel even gememoreerd worden. Vier jaar. VIER JAAR!! Vier jaar van Jupiler en Keuken Kampioen Divisie ellende, vier jaar van grotendeels tranentrekkend voetbal (inclusief dit seizoen). Een zoveelste rotseizoen met een wereldwijde pandemie op de achtergrond. Maar drie wedstrijden hebben alles opeens veranderd.
Drie duels: Almere City uit, Roda JC thuis, en NAC uit. NAC, dat na de winst bij FC Emmen dacht dat het er al was. NAC dat de hele tweede helft de bovenliggende partij was. Maar NAC dat, net als Almere City en Roda JC, na 90 minuten voetbal met lege handen achterbleef. Springen, juichen, janken, zingen. Van gekheid weten we niet wat we moeten doen. Een seizoen dat als de zoveelste nachtkaars dreigde uit te gaan, kreeg op het laatste moment toch nog wat extra zuurstof en wakkerde weer aan. Waar het vandaan kwam, de goden mogen het weten. Maar opeens stond er weer een ploeg in het schitterende rood, zwart en groen die voor elkaar door het vuur ging, die knokte voor elke meter. Toegegeven, we wankelden, zeker de laatste 45 minuten, maar we kwamen toch weer boven. Elke keer weer.
Uitslag
1-2 werd het in het Rat Verlegh stadion, waar een kleine 2.500 Bredanaren hun ploeg vooruit schreeuwden. Een prima kopgoal van clubtelg Cas Odenthal in het eerste helft, die diep in de tweede helft nog geneutraliseerd werd door Van Hooijdonck, en een werkelijk schitterende lobgoal van Okita. Je zou bijna zeggen: wie anders, op basis van deze nacompetitie, maar laten we niet vergeten dat Okita dit hele seizoen werkelijk nog geen deuk in een pakje boter geschoten had. Hoe anders was het in deze nacompetitie, waar Okita toonde waarvoor hij twee jaar geleden gehaald was. Wat een klasbak kan hij zijn, als hij het op zijn heupen heeft.
Hoogtepunten
E-RE-DI-VI-SIE. Laat het even lekker rondrollen in je mond. Eredivisie. Het mag weer, het kan weer. We zijn er weer. Van Eijden was magistraal als groepsleider en toonde zich een ware aanvoerder. Barreto toonde eens te meer waarom zijn terugkeer naar de club zo ontzettend belangrijk was. Onze beide backs zijn goud waard. Bruijn was de kleine generaal op het middenveld.
Dieptepunten
Conclusie
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA.
Waar is het feestje? Hier is het feestje! Gefeliciteerd allemaal, geniet ervan, vier jaar ellende is eindelijk ten einde. Verder hoeven er geen woorden aan vuil gemaakt te worden. Wat telt is dat we weer terug zijn.
En valt de strijd niet altijd mee
verliest dan toch nooit de moed!
Hou hoog de naam van N.E.C.
in voor en tegenspoed!
Laat steeds weer weten in het land
waar N.E.C. behoort,
denk steeds aan de sportieve kant
zowel in daad als woord.
Zo mooi. Zo mooi. Wat rest is tranen van geluk. NEC’er ben je voor het leven. En onze club is terug waar het hoort. Wij slapen vanacht in elk geval niet! Gefeliciteerd allemaal!!!!!