Al een aantal weken mogen we weer naar het stadion en we weten de weg naar de Goffert massaal te vinden. Vertrouwde gezichten naast me op de tribune maar ook heel veel nieuwe gezichten. De promotie naar de eredivisie heeft duidelijk voor een aanwas van nieuw publiek gezorgd en alsof het de normaalste zaak van … Lees meer
Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.
Zeventig procent balbezit, 18 om 3 schoten, waarvan op doel, 6 om 0. Het was zo’n avond dat ie er gewoon niet in mocht. Het bleef dus 0-0. De uitweg had een penalty kunnen zijn, maar die werd helaas … niet gegeven. Ongelooflijk, waarover dadelijk meer.
NEC is al weken op zoek naar de beruchte 34-punten grens. Het aantal punten dat je nodig zou hebben om niet te degraderen. Nou speelden we een aantal weken zo slecht, dat je je even begon af te vragen waar we de punten nog moesten pakken. Als verzachtende omstandigheid gold wel dat we steeds veel spelers misten. Die zijn bijna allemaal weer terug en de ploeg heeft zich duidelijk herpakt. De laatste wedstrijden waren best goed. En er wordt weer gestreden door onze mannen!
Het was een bewogen week voor onze club, zowel sportief als infrastructureel. Een zoveelste frustrerende verliespot en een opeenstapeling van arbitrale missers, maar ook goed voetbal en nieuwe stadionplannen.
Laten we maar beginnen met de wedstrijd van afgelopen weekend. Die wedstrijd werd – naast het zoveelste pijnlijke verlies in de slotminuten – natuurlijk overschaduwd door de belachelijke rode kaart voor Souffian El Karouani. Tuurlijk, Souf hoort wel iets slimmer te zijn in zo’n situatie en moet zich niet zo makkelijk uit de tent laten lokken. Maar hij is nog jong, met veel bewijsdrang en een fel temperament, dus dan kun je in het heetst van de strijd wel eens je zelfbeheersing verliezen. Het simpele feit is echter dat de scheidsrechter voor dit akkefietje natuurlijk nooit van zijn leven rood had mogen trekken, want er gebeurde op de keper beschouwd eigenlijk helemaal niks. Het is een brevet van onvermogen voor de arbitrage, waar NEC zaterdagavond in het hoge Noorden een zware prijs voor betaalde. Het is bovendien des te zuurder omdat we een week eerder ook al zwaar genaaid werden door de arbitrage, die een overduidelijke handsgoal van AZ toe liet. Tel daarbij op de afgekeurde vrije trap van Schöne tegen Heerenveen een paar weken geleden en je zou bijna gaan denken dat iemand in Zeist de pik op ons heeft. Maar doorgaans in dit soort situaties is de meer waarschijnlijke uitleg pure incompetentie in plaats van kwade wil.
Het was vanavond een speciale avond. Nee, niet zo zeer vanwege dit duel, al stond er natuurlijk best wat op het spel. Maar daar komen we dadelijk nog uitgebreid op terug. Deze avond was voor de NEC-uitsupporters speciaal omdat de inmiddels befaamde Bleumbus (DE supportersbus voor elke rechtgeaarde NEC-fan natuurlijk) voor de 75e maal onze fans naar een uitwedstrijd mocht rijden. En passant werd de naamgever van de bus ook nog even in het zonnetje gezet omdat hij een paar maandjes geleden een halve eeuw op deze aardkloot aantikte. Een versierde bus, een flink feest en een heuse bingo met bijbehorende fraaie prijzen (want wie wil er nou geen Bleumbussticker of NEC sleutelhanger binnenslepen?) waren het resultaat.
Maar goed, ondertussen werd er vanavond ook nog gevoetbald in het verre, verre Noorden. Een wedstrijd die ergens om ging ook, want de winnaar blijft in de race voor Europese play-offs terwijl de verliezer toch heel stiekem aan weer over de schouder naar beneden moet gaan kijken. Bij NEC waren een aantal spelers weer terug, maar door gebrek aan wedstrijdritme begonnen de meesten ervan gewoon op de bank. Bruijn was er nog steeds niet bij en dus begon NEC met Schöne en Barreto achter Mattsson op het middenveld voor een vier-mans achterhoede. Opvallend genoeg bestond die linie uit Guth (Marquez was nog steeds zwakjes) en Verdonk, want El Karouani werd zowaar op linksbuiten geposteerd naast Akman en Okita. Tavsan bleek immers ook nog niet fit genoeg om te starten.
