Zonder Schöne, Sandler, Dimata en Mattsson moest NEC vanavond aantreden tegen Feyenoord in de Kuiop voor de 8e finale van de KNVB beker. Ook Cillessen ontbrak uiteraard, want Branderhorst is onze bekerkeeper. Een kansloze zaak zeg je dan, want Feyenoord speelt voor de titel en een paar weken geleden gingen we er nog kansloos vanaf in de competitie. Maar goed, de beker blijft de beker en het kan altijd spoken. En dan zie je de opstelling waar Meijer mee begint: Marques in de spits, Baldursson op het middenveld, El Karouani op linksbuiten, en het hart zinkt je in de schoenen. Dat wordt dus helemaal niks deze avond. Denk je dan.
Eerste helft
Ondanks het standaard doemdenken zagen we NEC gewoon brutaal de eerste grote kans krijgen binnen vijf minuten. Dat beloofde wat. Feyenoord herpakte zich echter snel en NEC werd volledig achterover gedrukt. Een dieprode snoeiharde tackle met twee benen vooruit van Hartman op Van Rooij werd niet eens met geel bestraft en we wisten dus meteen: ook de scheids is vanavond op de hand van Feyenoord. Alsof het al niet lastig genoeg was. Feyenoord speelde tot aan ons strafschopgebied frivool en NEC beperkte zich vooral tot uitverdedigen. Tannane viel vooral op door klungeling balverlies. Het was wachten op de openingstreffer. Alleen viel die dus onverwacht aan de overkant. Uitgerekend Tannane leverde na ruim een half uur spelen een schitterende pass af op de doorgelopen Verdonk, die raak schoot tegen de stuntelende Wellenreuther. En het werd nog mooier, want vlak voor rust was het wederom Tannane die na een goede doorbraak inspeelde op Tavsan. Tavsan’s inzet werd nog gekraakt door de keeper, maar in de rebound schoot een verder ook best aardig spelende Marques (Wat? Wat gebeurt er??) de 02- binnen. Een ongekende luxe, 0-2 voor in de Kuip bij rust.
Tweede helft
Het werd dus 45 minuten zenuwlijen. Want uiteraard liet Feyenoord dit niet over haar kant gaan en werd er aan Rotterdamse zijde offensief gewisseld met Giminez en Timber. Feyenoord zette aan en NEC beperkte zich tot verdedigen en loeren op de counter. Meijer bouwde nog wat extra defensieve zekerheid in door Marques eraf te halen voor Sandler. Waar Feyenoord aandrong, daar was het toch weer NEC dat tot twee keer toe een prima mogelijkheid kreeg op een verdere uitbouw van de voorsprong. Eerst met een kopbal van Kramer uit een corner en even later een inzet die bijna door de Feyenoord-defensie in eigen doel gewerkt werd. Feyenoord kreeg nog twee dotten van kansen met Giminez (hoog over) en Geertruida. De inzet van die laatste werd op werkelijk fantastische wijze gekeerd door Branderhorst, die een fantastische wedstrijd keepte. Wat een weelde om zo’n geweldenaar als tweede keeper te hebben. En dus begon het er steeds beter uit te zien voor ons. tot de 89 minuut. Waar NEC dacht dat de buit al binnen was, daar kreeg Sandler de bal tegen de arm geschoten. Dit werd zwaar bestraft met rood (technisch wellicht terecht, maart waar was rood voor die schandalige tackle van Hartman eerder in het duel?!) en uit de penalty werd het 1-2. Vervolgens kregen we 7 (!) minuten extra tijd (uiteraard), waarin Feyenoord in de 93e minuut ook de gelijkmaker scoorde. Ongelooflijk.
Eerste verlenging
Dus moesten we verlengen met 10 doodmoeie NEC’ers tegen 11 Feyenoorders. Een kansloze missie. Althans, dat denk je dan. Alleen frommelde invaller Bruijn zich opeens door de Feyenoord defensie en scoorde zowaar de 2-3! De vreugde was echter van korte duur, want binnen een minuut kwam Feyenoord alweer langszij. Een knotsgek duel, geen andere woorden voor. Dit was bekervoetbal in extremis. 3-3 bleef ondanks een storm aan Feyenoord-aanvallen ook de eindstand bij de eerste verlenging.
Tweede verlenging
NEC was helemaal kapot. Met 10 man tegen 11 was het wachten op de nekslag. Branderhorst hield NEC echter overeind. Toch leek het een kwestie van tijd. En die nekslag kwam dan ook. Een fenomenale goal van Dilrosun tekende de 4-3 aan en het was over en uit.
Of toch niet? Vlak voor het eind van de tweede verlenging dook Bruijn op bij de tweede paal na een lange ingooi van Van Rooij en frommelde de 4-4 binnen. Je verzint het niet. Wat een wedstrijd. Tijdloos, een klassieker.
Penalties
Het was onwaarschijnlijk maar waar: NEC haalde met tien man de penalties. Nadat Feyenoord de score opende, was het zowaar Cissoko die als eerste naar voren stapte. Met een heus panenka-stiftje legde hij de eerste pingel onberispelijk binnen. Proper maakte de 2-2. En Kramer de 3-3. Bronkhorst legde aan voor nummer vier, maar zijn inzet werd gekeerd. Vervolgens scoorde Feyenoord foutloos de 5e pingel en lagen wij uit de beker.
Inzet
Werelds. Groots. Iedereen werkte zich het snot voor de ogen en zelfs nadat we met tien man kwamen bleven we knokken. Dit was een heldenpot. Penalties blijven een loterij en deze keer viel het de verkeerde kant op.
Conclusie
We kunnen nog uren napraten over deze pot, maar daar zijn we nu te bekaf voor. Dit is een instant classic, een wedstrijd voor de NEC-annalen. De bizarre wendingen waren ongekend. Branderhorst verrichte maarliefst 23 (!) reddingen, het hoogste percentage ooit gemeten sinds de start van het Nederlandse profvoetbal. Wat een klasse. Bruijn scoorde twee keer in de verlenging. Cissoko deed een panenka. Sandler pakte makkelijk rood, Hartman ontsnapte aan diep rood. Alles zat in deze wedstrijd, de emoties waren een achtbaan. Wij zitten er helemaal doorheen, even tot bezinning komen nu. Het bekertoernooi zit erop voor NEC, maar als je er dan toch uit moet, dan maar zo. Met opgeheven hoofd en als echte legionairs. Onverzettelijk. Wauw. Wauw. Driewerf wauw. NEC forever, wat een ploeg, wat een club. Klasse.