Na enkele weken gedwongen afwezigheid keerde Tannane weer terug in de basis bij NEC. Het was geen gelukkige terugkeer; NEC speelde wellicht haar slechtste wedstrijd van het seizoen, terwijl we de week ervoor tegen Sparta juist een van de beste wedstrijden van het seizoen hadden gezien ondanks de teleurstellende uitslag. Meteen brandde dan ook onder supporters de discussie los over de rol van Tannane bij dit NEC. Dat lijkt nogal voorbarig, want het hele elftal was tegen de Eagles ronduit dramatisch en het zou oneerlijk zijn om dat aan één speler op te hangen. We misten tegen Go Ahead immers ook Sandler en Dimata, die zich beiden in de laatste weken nadrukkelijk hebben laten zien in positieve zin. Desalniettemin zijn de meningen erg verdeeld en worden er gretig stellingen ingenomen aangaande de rol van Tannane in deze ploeg.
Je kunt er niet omheen: Tannane is qua voetballend vermogen en overzicht een van de beste spelers die we ooit bij NEC hebben mogen bewonderen. Zijn balbehandeling, inzicht en linkerbeen zijn een genot om naar te kijken. Tannane is een voetballer waar je voor naar het stadion komt, een jongen die voor een club als NEC van de buitencategorie is. Tegelijkertijd is NEC een club die het doorgaans van het collectief moet hebben. Iets waar Tannane op het oog toch wat minder mee op heeft. Als Tannane speelt dan is het ook meteen veelal de Tannane-show. Bijna alle aanvallen lopen via hem, hij bepaalt het tempo van de wedstrijd en dirigeert de offensieve impulsen. Hij eist het gros van de vrije trappen op, waarbij jongens als Schöne en Tavsan doorgaans gedwee opzij stappen. De ploeg lijkt zich in dienst te stellen van Tannane, waarbij spelers als Proper en in mindere mate ook Schöne zich voornamelijk beperken tot defensieve taken en ballen vanuit de defensie doorvoeren naar Tannane. En dat is prima als Tannane in goede doen is, want dan is zijn meerwaarde onmiskenbaar. Heeft Tannane echter zijn dag niet, dan zie je dat ook meteen terug in het veld. Alles verloopt opeens traag, de passing is overal in de voet, niks komt er meer over de vleugels en er vallen gaten tussen de linies. Tannane is geen speler die in dienst van het elftal gaat spelen als het bij hem zelf even niet loopt; zijn persoonlijke frustratie druppelt dan over op de rest van de ploeg en het algehele niveau zakt weg.
In aanloop naar het WK barstte de bom bij Manchester United en gooide een zichtbaar gefrustreerde Ronaldo al zijn speelgoed uit de kinderwagen in een spraakmakend interview met Pierce Morgan. Nou willen we uiteraard Tannane niet vergelijken met een superster als Ronaldo, maar de discussie onder de United-fans heeft wel wat overeenkomsten met de discussie die we momenteel onder de NEC-fans zien. Aan de ene kant heb je de Ronaldo-idolaten die wijzen op de fantastische dingen die de Portugees gedaan heeft voor de club en zijn indrukwekkende doelpuntenproduktie zelfs nog in het voorgaande seizoen onder Ragnick, voordat Ten Hag zijn intrede deed. Aan de andere kant heb je de collectivisten die wijzen op de impact die de aanwezigheid van Ronaldo had op de rest van het team en dat de kwaliteiten van andere spelers daardoor minder goed benut werden. Bij stadgenoot Manchester City zagen we eenzelfde effect met de komst van Haaland: een ongekend hoge doelpuntenproduktie, maar als Haaland een mindere dag heeft dan ben je als team opeens nergens meer.
Zien we eenzelfde effect bij NEC met de aanwezigheid van Tannane? En zelfs al mocht dat zo zijn, is dat noodzakelijkerwijs een slecht ding? Er zijn zat clubs die zelfs hun eigen figuurlijke moeder zouden verkopen als ze een speler als Ronaldo of Haaland konden krijgen. De algehele meerwaarde van zulke spelers op het rendement van de ploeg is immers onmiskenbaar. Alhoewel het enkele trapjes lager is, kun je gerust stellen dat Tannane voor onze club eenzelfde buitenkans is. Hij tilt ons eigenhandig naar een hoger niveau wanneer hij zijn dag heeft. De keerzijde is dat je dan ook moet accepteren dat andere spelers minder in hun kracht gebruikt zullen worden en meer in dienst van Tannane moeten spelen. Het is uiteindelijk aan de technische staf om die afweging te maken en te beslissen welke optie het hogere rendement heeft. De vraag is dan wel of Meijer en consorten de ‘cohones’ hebben om Tannane te passeren als het even niet loopt, of dat ook zij buigen voor de persoonlijkheid Tannane.
De afgelopen weken zonder Tannane hebben laten zien dat de ploeg het ook prima af kan zonder haar sterspeler. Jongens als Tavsan, Dimata en Proper stonden op om het gat dat Tannane achter liet op te vullen en deden dat meer dan behoorlijk. Het is simpelweg nog te vroeg om te beoordelen of de terugkeer van Tannane dit proces verstoort of niet. Dimata ontbrak immers tegen Go Ahead en zijn vervanger Marques kon werkelijk waar geen enkele bal vasthouden voorin en liep er voor spek en bonen bij. Het ontbreken van Sandler had een duidelijk effect op onze opbouw van achteruit, waar we niet in staat bleken om onder de druk van de Eagles uit te spelen terwijl we dat de laatste weken juist wel konden tegen soms op papier sterkere tegenstanders. Dat zijn dingen waar Tannane weinig invloed op heeft.
Is NEC dan beter af met of zonder Tannane? De discussie zal ongetwijfeld nog een tijd doorwoekeren onder de NEC-supporters. En dat is eigenlijk gewoon heel erg zonde. Want een speler als Tannane gaan we niet snel weer zien bij NEC en daar moet je als voetballerliefhebber toch gewoon van genieten zo lang als je kan. Het is aan de andere spelers om zich op te trekken aan zijn niveau en te laten zien dat voetbal een teamsport is en niet gedomineerd wordt door één speler. Als Tannane nou een stoorzender zou zijn in de kleedkamer, dan zou het een heel ander verhaal zijn. Maar alle indicaties zijn dat Tannane prima in de spelersgroep ligt en dat de algehele sfeer top is (niet in de minste plaats dankzij Rogier Meijer’s man-management). Dan moet je er ook samen de schouders onder zetten. Het zijn allemaal goedbetaalde profs en daarvan mag je verwachten dat ze minimaal wekelijks hun stinkende best doen. De wedstrijd van afgelopen weekend was een collectief falen, dat is de enige conclusie die je realistisch kunt trekken. Zoals Meijer ook aan gaf: er waren makkelijk acht spelers die niet hun gebruikelijke niveau haalden. Tannane is dan een makkelijke kop van jut. Maar de makkelijke antwoorden zijn niet altijd de juiste, zeker niet bij een teamsport. Hopelijk krijgen we in de bekerwedstrijd tegen Feijenoord en tegen Cambuur en Excelsior te zien wat deze ploeg kan als iedereen wèl wakker is en de mouwen op stroopt. Met Tannane in de basis. Want voor zo’n speler kom je naar het stadion.
Mark