Na twee dramatische wedstrijden werd deze week Bas Dost binnengehengeld. Volgens sommige fans een paniekaankoop, volgens anderen (waaronder deze jongen) een prima en noodzakelijke aanwinst. Vechtlust en strijd, dat is wat deze ploeg dringend nodig heeft en wat Dost kan brengen. Dost was er vanavond tegen RKC meteen ook bij, al begon hij uiteraard op de bank. De wedstrijd stond op voorhand al flink onder stroom, want na de wanvertoningen tegen Excelsior en (in ietsje mindere mate) Heracles begon de houdbaarheidsdatum van Meijer toch flink te verlopen. Een resultaat tegen RKC, maar wellicht belangrijker nog een overtuigende vertoning in eigen huis, was dan eigenlijk ook een must. De vraag was echter of deze ploeg daartoe in staat zou blijken.
Zo zagen wij het: Heracles – NEC
Na de volledige blamage van vorige week in eigen huis tegen Excelsior, mocht NEC deze vrijdagavond op jacht naar revanche tegen Heracles. De promovendus speelt nog op ku(ns)tgras, wat natuurlijk op voorhand al competitievervalsing is, maar NEC was natuurlijk aan haar staat verplicht om minimaal een punt mee terug naar huis te nemen. Maar ja. Dat dachten we vorige week ook. Wel was Proper er vandaag weer bij, waardoor Hoedemakers naar de bank verhuisde. Nuytinck begon vanavond achterin centraal op rechts en Verdonk – die vorige week nog met kramp op het veld lag – op links. Je begint je dan zo langzamerhand dus toch af te vragen of Ross niet een enorme mishuur is, als hij zelfs vierde (! Sandler is hopelijk op de weg terug) keus achterin is en het zelfs aflegt tegen een back. En daar lieten we dan Joris Kramer voor gaan…
Zo zagen wij het…. NEC-Excelsior
Prima temperatuur, tegenstander waar wat te halen lijkt, drankje erbij, zonnebril op en gaan. Op die manier begonnen velen aan hun voetbalmiddag. Om vervolgens met een enorme kater weer naar huis te gaan. 3-4, dat klinkt spectaculair, maar het aantal goals was veel te veel eer voor deze parodie op een voetbalwedstrijd.
Het eerste halfuur speelde NEC zo dramatisch slecht dat zelfs Meijer begon te schoppen in de dugout. Kinderlijke fouten, enorm veel balverlies, moeilijke oplossingen zoeken, verkeerde kant dekken, niet doordekken, geen opkomende backs het kwam allemaal voorbij. Het laatste kwartier van de eerste helft was het iets beter. De tweede helft begon je weer matig, krabbelde je nog even terug zonder echt goed te spelen en presteer je het ook nog om dat ene puntje te verspelen in de 10e minuut van de blessuretijd.
Een enkeling haalde misschien nog een zesje, maar de enige waar nog redelijk wat dreiging vandaan kwam was Hansen. Helaas speelden de meesten gewoon slecht en een enkeling was dan misschien ook wel dreigend, maar dan vooral voor NEC zelf.
De tegengoals kwamen allemaal na (persoonlijke) fouten. Baas die zijn man laat lopen bij de 0-1, de enorme dekkingsfout bij de 2-2, waardoor er vrij ingekopt kon worden en de organisatiefout bij de vierde goal. De meest pijnlijke was misschien wel de derde tegengoal. Excelsior tikte wat rond in de hoek. Vier NEC spelers grepen steeds maar half in, niemand die echt iets forceerde, gewoon slappe hap. En dan een voorzetje en raak. Verschrikkelijk gewoon. De 3-4 nederlaag is daarom niet gestolen, maar deze tegenstander, daar mag je echt niet tegen verliezen. Het geeft niet veel vertrouwen en dat is net wat ervoor kan zorgen dat je meteen achter de feiten aanloopt. Zo wil je niet beginnen.
De week van… lopen en stappen.
Het was een surrealistisch tafereel vorige week: een luidkeels toegezongen burgervader (sowieso redelijk uniek in Nederland), een onvervalste gelegenheids-MC om de toeschouwers op te pompen, een Nijmeegs fotomodel en een multimiljonair (miljardair?) gezamelijk op het podium als heuze popsterren. Vol enthousiasme galmde de nieuwe vierdaagsekraker ‘De mooiste van het jaar’ over het Faberplein. Gebaseerd op de Engelse klassieker ‘500 miles’ van de Proclaimers, bouwde het nummer op de centrale volzin: “Echte lopers stappen niet en echte stappers lopen niet”. Voor alle rechtgeaarde Nijmegenaren is dit uiteraard een humoristische en treffende observatie, waarin de twee uitersten van de vierdaagseweek (de dagelijkse mars en de nachtelijke zomerfeesten) prima verwoord worden. Want uiteraard willen we allemaal wel een keer die vierdaagse lopen… maar ja, dan kun je ’s avonds natuurlijk niet de stad in. ‘Bier of blaren’, zeg maar. Wellicht een idee voor een toekomstige hit.