Met een aardige serie wedstrijden, met als hoogtepunt de 5-0 overwinning op FC den Bosch, leek hij even op weg naar een Mario Been-achtige ontsnapping. Maar de drie nederlagen die erop volgden kostten Jack de Gier vandaag dan toch de kop. Hoe begrijpelijk ook, het einde van De Gier als trainer van NEC stemt treurig. Ook voor assistent Patrick Pothuizen valt het doek. Twee clubmannen die met een flinke deuk De Goffert verlaten.
Even had NEC ogenschijnlijk de vorm te pakken en werden een paar wedstrijden op rij de punten binnen gesleept. De nederlaag tegen Sparta maakte daar een einde aan, maar verliezen tegen Sparta is op zich nog geen schande. Het verlies tegen Jong Ajax in eigen huis was echter wel pijnlijk en opeens zag NEC in het zicht van de haven die felbegeerde play-off plek weer uit de handen glippen. Maar gelukkig stond vanavond de uitwedstrijd tegen laagvlieger (18e plek) Jong AZ op het programma. Tuurlijk, dit soort onheilige wedstrijden in een vreselijke ambiance op een bijveldje ergens in Noord-Holland zijn nooit een pretje, maar je mag toch aannemen dat de spelers tot op het bot gemotiveerd zijn om die play-off plekken binnen bereik te houden. Voor dit duel was het flink puzzelen voor De Gier, want achterin misten we Van den Berg en Kvida met schorsingen en Bossaerts en Van Eijden met blessures. Topgoochelaar De Gier wist echter weer een opstelling uit de hoge hoed te toveren waar logische namen als Hoogveld en Sturing op de bank bleven zitten ten faveure van Joppen, Sanniez, Labylle en Dijkstra. Oh jee.
Na een zoveelste teleurstellende uitwedstrijd – al was het dan wel tegen de nummer 2 van de ranglijst – moest NEC vanavond in eigen huis de goede thuisreeks weer vervolg geven. De tegenstander was Jong Ajax. Weer zo’n vervelend Jong team dat de tweede divisie van Nederland vervuilt. Maar goed, het is niet anders. In ieder geval mag je dan toch drie punten verwachten, want het Jong Ajax van dit seizoen is niet het Jong Ajax dat vorig seizoen nog kampioen werd. Bossaerts was geblesseerd dus begon Kvida centraal achterin naast Van den Berg. Dit betekende helaas dat Sanniez weer terugkeerde op linksachter en Labylle op het middenveld begon, een combinatie die De Gier in onnavolgbare logica wel vaker van stal trok dit seizoen. Overtoom was er weer bij, maar De Gier hield hem vooralsnog op de bank. Voorin keerde Druijf na interlandverplichtingen weer terug, geflankeerd door Wolters en Okita. Deze laatste had de afgelopen winterstop blijkbaar al richting de Serie A kunnen vertrekken maar bleef alsnog bij NEC; een besluit dat zich in de tweede seizoenshelft tot dusverre nadrukkelijk heeft uitbetaald.
Door de goede reeks van negen keer ongeslagen, de 5-0 tegen FC den Bosch van vorige week en omdat Sparta door interlandverplichtingen een half elftal miste, was er alle reden tot optimisme. Tuurlijk, uit en thuis was steeds een wereld van verschil, maar we lijken toch langzaam een flowtje te pakken te hebben. Voor je het weet rol je zo’n Sparta gewoon op. Nee dus. Een nipte maar wel verdiende nederlaag was vandaag ons deel: 1-0 Sparta.
Met Okita voor Druijf in de spits en Wolters en Ndayishimiye op de flanken stond er een razendsnelle voorhoede. De Gier dacht hier vandaag door een meer afwachtende tactiek gebruik van te gaan maken. Vang de tegenstander op, wacht op een fout, schakel om en scoor. Niet zo gek, want zo hebben heel veel tegenstanders ons vaak zat te kijk gezet. Het agressieve druk zetten dat in de thuiswedstrijden tegen Roda JC en FC den Bosch zo goed uitpakte (eindelijk moet je zeggen, na een heel seizoen proberen), was vandaag dus niet het hoofdplan. Waarom eigenlijk niet?
Meer lezenVerdiend verlies: NEC te voorzichtig en te slordig
