Dat dit rare tijden zijn hoef ik niemand te vertellen en toch doe ik het. Het zijn rare tijden. De zomer heeft zijn intrede gedaan, de scholen hebben binnenkort vakantie en toch is alles anders. Terrassen en kroegen zijn weer open en de parken stromen weer vol. De stad komt weer tot leven. Nijmegen komt weer tot leven. Ik hou van Nijmegen en ik hou er van om door de stad en de parken te lopen en op een terras te zitten.
Ik heb het gemist en toch is het niet hetzelfde. Er is een (noodzakelijke) afstand tot elkaar. Bussen vol met mondkapjes, looproutes in winkels en niet zo maar neerploffen op een terras maar wachten tot je een tafeltje krijgt toegewezen. Publiek in de winkelstraat, de één zorgeloos de ander angstig schuifelend als een ninja langs de etalages. Het zijn rare tijden.
In maart ging de kurk op de voetbalfles en wisten we niet hoe lang die kurk zou blijven zitten. Eind augustus mag de kurk weer voorzichtig van de fles en zal ik, als een afgekickte alcoholist, bevend de fles weer grijpen. Dit vooruitzicht doet me hunkeren en in gedachten zet ik de fles vol aan mijn mond om een flinke slok te nemen en na al die maanden zal het vertrouwde vocht weer mijn trillend lichaam in glijden. Een euforisch gevoel van herkenning zal bezit van me nemen. Maar het zijn rare tijden. De kurk zit al zo lang op de fles en ik vrees dat de eerste slok behoorlijk zuur zal smaken. Zwijgende supporters op afstand van elkaar op de tribunes. Ik zie het niet gebeuren, ik denk niet dat het te handhaven valt en ik denk ook niet dat dit mogelijk is. Natuurlijk het verstand zou moeten heersen maar daarvoor ga ik niet naar het voetbal. Vraag dat maar aan mijn vrouw. Voetbal kijken is voor mij zitten op een te klein stoeltje met een grote plastic beker bier met te weinig afstand tot je buurman die de hele wedstrijd onverstaanbare woorden in je gezicht staat te tuffen. Ik zie niet voor me hoe dit anders kan. Maar het moet wel anders natuurlijk. We kunnen niet in maart een groot spandoek voor onze ziekenhuizen ophangen om onze zorghelden te eren, om vervolgens in september de ic’s van dat zelfde ziekenhuis vol te tuffen.
