DTH Awards – The results

De stemkantoren zijn weer gesloten en de exit-polls zijn niet meer relevant, want de officiële uitslagen van de DTH awards zijn bekend. Onverwacht veel supporters namen de moeite om te stemmen op de in totaal 9 awards en hoewel bij een aantal awards de winnaar op voorhand al duidelijk was, zijn er toch nog wel een aantal verrassingen.

We begonnen de DTH awards met de poll voor de meest supportersvriendelijke speler, beter bekend als de “Golden Retriever award”. Van Beukering, Pothuizen en Sibum waren de genomineerden. Winnaar werd, tot verbazing van Babos die bij de uitreiking van deze award aanwezig was, Patrick Pothuizen. Potje kreeg meer dan de helft van de stemmen. Zijn open manier van communiceren met supporters en altijd tijd hebben voor een handtekening, een foto of even een praatje wordt terecht erg gewaardeerd.

De prijs die niet ieder jaar gegeven wordt is de “Rood Groen Zwarte Hond”, de oeuvreprijs voor alle verdiensten voor NEC. Met Mister NEC Wisgerhof, toptrainer Been en routinier Pothuizen kende deze award natuurlijk super nominaties. Het unieke gebeurde: Twee kandidaten kregen exact evenveel stemmen en verdienden allebei deze award: Mario Been en Peter Wisgerhof! Mario Been heeft z’n DTH-award inmiddels gekregen. Om de reis naar Peter te kunnen maken is nog even de goedkeuring nodig van onze penningmeester, want ook bij ons sloeg de financiële crisis in als een bom en is het afwachten of er nog geld in de kas zit voor een tankje benzine. Hoe dan ook; twee waardige winnaars voor deze award die het allebei ook dubbel en dwars verdienen.

Ook de “Beste Baasje Bokaal” werd een prooi voor Mario Been. Vorig jaar won Mario deze prijs ook al, maar toen waren de verschillen wat groter. Deze keer stond er een andere sterke kandidaat bij, namelijk de enige echte Bikkel Ron De Groot. De derde kandidaat voor deze prijs voor het beste bestuurslid, medewerker of lid van de technische staf was commercieel manager Schele Daan. De man met het beste NEC lied van de laatste vijf jaar!

De prijs voor personen en groepen die iets goed hebben gedaan voor alle supporters wordt beloond met de prachtige award “De Gouden Kennel”.  Deze prijs ging vorig jaar naar Legio Noviomagum. Ook dit jaar waren de mannen van de mooie doeken genomineerd. De andere twee nominaties waren voor het begeleidingsteam van de Europese uitwedstrijden vanwege de goede organisatie en Bart van Café De Derde Kamer. Bart was de enige die z’n kroeg niet dicht deed op de Grote Markt na het halen van de play offs. Ook dit jaar liet hij van zich horen door samen met Roodzwartgroen.nl, CV De Duumkes en het supporterscollectief het grote feest in de spiegeltent te organiseren. Het werd een geweldig feest. Bart van Café De Derde Kamer werd de winnaar van deze award. Hij beloofde ons dat de award een mooie plek zal krijgen in de kroeg. Verwacht had hij het niet zo blijkt wel uit z’n reactie.

De award met de langste titel werd een prooi voor Peter Wisgerhof. De prijs voor spelers die in woord en gedrag nog steeds laten merken dat NEC in hun hart zit “De uit het hok, maar niet uit het hart award” is dus de tweede prijs die Peter op de schoorsteenmantel kan zetten. Waarschijnlijk heeft Peter dit te danken aan z’n mooie woorden die hij over had voor de club waar hij vertrok halverwege het seizoen. Ook Eppie kreeg veel stemmen, maar dat is logisch want als je aan iemand niet hoeft te twijfelen dat hij een NEC hart heeft, dan is het Arjan Ebbinge wel. Muslu kreeg wat minder stemmen dan verwacht. Zou dat komen door z’n interview waarin Muus niet zo handig werd geciteerd of was het omdat de andere twee genomineerden gewoon goede tegenkandidaten waren?

De aanmoedigingsprijs (“De Roestige Drol”) kende ook een “sterk” deelnemersveld. Genomineerden waren namelijk het gajus van Dinamo Boekarest, die het leuk vonden om fakkels in het familievak te gooien, de politie van Rotterdam die het nodig vond om eerst alle supporters bij elkaar te gooien om ze vervolgens allemaal te trakteren op een tikje met de gummiknuppel en als laatste de ongemotiveerde spelers uit de selectie.  Het zal niemand verbazen dat de roestige drol een eer werd voor de laatstgenoemden. De twee belangrijkste voorbeelden zitten inmiddels weer in Engeland te genieten van hun salarisstrookje. Hoewel een tripje naar Engeland altijd leuk is, was er bij DTH toch weinig animo om deze award persoonlijk uit te reiken. En om dan de prijs aan één of twee anderen te geven zou wat lullig en oneerlijk zijn. Daarom besloten we om naar de eindverantwoordelijke te gaan voor deze ‘aanwinsten’: Carlos Aalbers. Natuurlijk is Carlos ook niet degene die je de schuld kunt geven van spelers die er gewoon geen zin in hebben, maar Carlos was wel zo sportief om de prijs in ontvangst te nemen. Carlos deelde de mening van de aanwezige supporters en beschouwde deze award dan ook echt als een aanmoedigingsprijs om dit soort toestanden in de toekomst te voorkomen, voor zover hij dat zelf in de hand heeft.

“Het Gouden Asiel” is de award voor meest supportersvriendelijke club voor uitsupporters van NEC. Voor de tweede keer op rij ging deze prijs naar de Achterhoek. Deze keer was het verschil met de andere twee (Heracles en Feyenoord) wel heel erg groot. Maar wat wil je: Vrij vervoer, een gezellige kroeg dichtbij het stadion, een broodje frikandel met mayo bij binnenkomst en lekker druk en gezellig in het uitvak. Zo hoort een uitwedstrijd te zijn! Dikverdiende prijs dus voor de superboeren!

De uitslag van de award voor het beste talent van NEC werd een prooi voor Lasse Schone. Lasse een talent? Ja, je zou het niet zeggen, maar deze speler is al zo goed op zo’n jonge leeftijd, dat het lijkt alsof hij al jaren een gearriveerde speler is. Ook Lorenzo Davids was genomineerd en ook voor onze pitbull is het verhaal dat bij Lasse staat, van toepassing. De derde genomineerde was Saidi. Deze speler heeft een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt dit seizoen en lijkt op basis daarvan misschien wel het meeste op een talent volgens de traditionele kijk op dat begrip.  Lasse was erg in z’n nopjes met “De Gouden Puppy award” en vond het geweldig dat hij deze prijs had gekregen “van de supporters.”

De laatste award was die voor de beste speler: “De Gouden Hond”. Ook voor deze award waren Lorenzo Davids en Lasse Schone genomineerd. De derde genomineerde was dit keer niet Saidi, maar onze betrouwbare doelman Gabor Babos en laat nou net hij deze award gewonnen hebben! Gabor zelf was erg verrast: “Ik voel me vereerd en had dit eerlijk gezegd ook niet verwacht”, waren de woorden van onze Hongaar, die daarmee een andere Hongaar (Vadocz) aflost als beste speler van het seizoen volgens de bezoekers van DTH. Onze doelman is waarschijnlijk het meest constant geweest. Altijd een zeven, altijd een paar cruciale reddingen, slechts af en toe een heel enkel foutje, maar altijd iemand waar je als team op kunt bouwen. Wat ons betreft is deze prijs voor Gabor dan ook dik en dik verdiend!

Lees meer

Lees meer

De beste ‘nuilers’ van NEC

Dennis Gentenaar en Frank Demouge zijn aan rood-zwart-en-groen verbonden sinds ze een jaar of tien waren. Gentenaar moest lang wachten op zijn kans bij NEC, Demouge raasde vanuit de jeugd de eredivisie binnen. In het veld zien ze elkaar amper, daarbuiten trekken ze naar elkaar toe. En pesten ze elkaar over wie van de twee het drukste leven heeft.

Je krijgt het er gratis bij wanneer je als Nijmegenaar bij NEC voetbalt: familie die komt kijken.
Voor Dennis Gentenaar zitten vader en moeder, zijn zus en een legertje ooms, tantes en neven op de tribune. En natuurlijk zijn twee grootste fans: zijn schoonvader en zijn vrouw Mariza.

De familie van Frank Demouge doet daar niet voor onder: broer, ouders en zelfs zijn twee oma’s (allebei met seizoenkaart) zijn er. Voor extra druk zorgt dat niet. Demouge: ‘Mijn oma’s vinden het bezoek aan het spelershome nog leuker dan de wedstrijd. Kritiek krijg ik nooit van ze, ze zeggen altijd dat de trainer mij maar moet beoordelen.’ Ook Gentenaar heeft een goede afspraak gemaakt: ‘Ik weet altijd zelf wel of het goed ging. Gelukkig laat mijn familie me na atloop van de wedstrijd met rust.’ Demouge voegt eraan toe: ‘Toch heeft de vader van Dennis er echt verstand van. Hij was mijn leider in de A1.’

Mond vol tanden
Dennis Gentenaar en Frank Demouge fungeren meer nog dan hun clubgenoten als boegbeeld van NEC. Dat betekent dat ze wat vaker voor nevenactiviteiten worden ingezet. Ze zijn de opvolgers van Anton Janssen en Cees Lok, die in hun tijd – nog niet eens zo lang geleden – ook nooit te beroerd waren om namens NEC ergens op te draven. ‘Dat gaat trouwens niet altijd even goed,’ bekent Demouge. ‘Zo nam ik deel aan een debatavond over supporters en voetbal, met zwaargewichten als Ad Melkert en burgemeester Guusje ter Horst. In een discussie vol met moeilijk taalgebruik werd dan plotseling aan mij gevraagd:
“Frank, je hebt het zelf meegemaakt, wat vind jij ervan?” Dan stond ik een beetje met de mond vol tanden.’

Lange tijd was Gentenaar de tweede doelman bij NEC. Eerst achter Wilfried Brookhuis, later achter Bas Roorda. ‘lk heb in een periode van vijf jaar maar twee keer een korte periode gespeeld. Ik twijfelde of ik moest blijven. Ik praatte veel met keeperstrainer Wim Teunissen. Hij gaf me vertrouwen, zei dat mijn geduld beloond zou worden. Mijn basisplaats kwam precies op tijd, ik had het niet veel langer volgehouden.’

Hartslag
Bij Demouge deed de crisis zich wat eerder voor. Ruim twee jaar geleden beoordeelde de technische staf zijn vorderingen in de jeugd. Er was twijfel. Was die Demouge wel goed genoeg?
Maar omdat Wim Teunissen – in tussen trainer van de A-jeugd – hardnekkig in hem geloofde, mocht Demouge het nog een jaar proberen. Vervolgens ging het snel. Na een opvallende seizoensvoorbereiding in de zomer van 2001 werd Demouge klaargestoomd voor het grote werk. Drie minuten invallen, dan zeven minuten, totdat hij uiteindelijk een basisplaats veroverde. ‘Dat was thuis tegen FC Groningen. In de rust had ik een hartslag van 200, zo spannend – en vermoeiend – was het voor me.
Na een kwartier in de tweede helft was het helemaal op en moest ik me laten vervangen.’

Dennis Gentenaar luistert geamuseerd. Over twintig jaar zullen ze er waarschijnlijk nog steeds hard om lachen. Na dat eerste superjaar valt dit seizoen wat tegen, erkent Demouge: ‘Ik ben absoluut niet tevreden, ik heb er zelfs nachten van wakker gelegen. De trainer bleef me vertrouwen geven, maar het kwam er maar niet uit. Pas in november, tegen FC Utrecht, scoorde ik. Het was een goal van niks, maar ik was wel van die hatelijke nul af. Tja, en toen kwam die hersenschudding tegen Vitesse, terwijl ik net beter begon te draaien.’

Hoog niveau
Dennis Gentenaar presteert al minstens anderhalf seizoen op hoog niveau. Zelden zal een NEC-keeper gemiddeld zo vaak de nul hebben gehouden. Hij, turft het zelf niet, maar feit is dat hij in de eerste seizoenshelft in acht van de zeventien wedstrijden zijn doel schoon hield. In de maand december kreeg hij zelfs helemaal geen doelpunt tegen. ‘Da’s leuk,’ reageert de doelman. ‘Maar voetbal blijft een teamsport. De persoonlijke prijzen zijn altijd minder belangrijk dan de teamprestatie.’ Op de trainingen houden Gentenaar en Demouge elkaar goed in de gaten. Ze hebben tegengestelde belangen: Demouge wil scoren, Gentenaar wil dat voorkomen. ‘ Als keeper let ik natuurlijk speciaal op Frank,’ aldus Gentenaar. ‘Spitsen hebben immers dat beetje extra, raken de bal net iets sneller, zijn net iets doelgerichter. Als Frank een bal mist, dan krijgt hij daar van mij zeker een flauwe opmerking over. Dat is goed voor zijn concentratie, bij een volgende poging wil hij dan koste wat kost scoren.’

Druk druk druk
Buiten het voetbal hebben de vrienden een totaal ander leven: Demouge woont bij z’n ouders, Gentenaar is getrouwd en heeft twee kinderen. Gentenaar voelt zich ook een beetje verantwoordelijk voor de nog steeds wat onstuimige Demouge. De spits beaamt dat: ‘Als ik ergens mee zou zitten, dan zou ik als eerste naar Dennis stappen.’

Naast het keepen heeft Gentenaar momenteel nog een andere dagtaak: het vaderschap. Op 19 december werd zijn tweede zoon, Jayden, geboren. Dayen, zijn andere zoon, is anderhalf en dat betekent dat Gentenaars gezinsleventje momenteel vrij hectisch is. En daarmee komen de twee Nijmegenaren uit bij hun lievelingsbezigheid: elkaars leven met een geintje onderuithalen. Gentenaar pest Demouge met het luizenleventje dat hij leidt, maar Demouge laat het daar niet bij zitten: ‘Dennis belt me wel eens om te vragen of ik zin heb om te gaan vissen. Dat is een van zijn hobby’s. Dan antwoord ik altijd heel serieus: “Dat zou ik best wel willen, Dennis, maar ik heb er echt geen tijd voor.”‘ ‘Pfff,’ reageert Gentenaar onmiddellijk, ‘Jaja, druk, druk, druk. Het zal wel. Je hoeft niet eens zelf te koken, man.’ En zo gaat het nog een tijdje door. Als ‘nuilen’ niet al bestond, zouden Gentenaar en Demouge het hebben uitgevonden.

Bron: De Blik, maart 2003

Lees meer

Cees Lok heeft alweer een auto van de zaak

Cees Lok had zich al ingeschreven bij het arbeidsbureau, maar lang werkloos is hij niet geweest. Gisteren werd de trainer, die twee weken geleden opstapte bij NEC, gepresenteerd als nieuwe coach van NAC.

Het was een opmerkelijk detail. Daags nadat hij zijn ontslag bij NEC had ingediend, reed Cees Lok naar de garage om zijn leaseauto in te leveren. „Dat hoort er nu eenmaal bij als je zo’n beslissing neemt“, lacht de kersverse NAC-trainer. „Net zo goed als het feit dat ik contractueel verplicht was NEC schadeloosstelling te betalen. Gelukkig zat ik niet zonder vervoer. Mijn vrouw heeft een boodschappenautootje en de afgelopen dagen mocht ik de auto van mijn vader lenen. Zo meteen mag ik al een nieuwe uitkiezen.

De manier waarop je wegging bij NEC heeft voor de nodige beroering gezorgd. Was je niet bang dat je niet meer aan de bak zou komen?
„Aanvankelijk had ik mijn handen vol aan de nasleep van mijn vertrek. Pas toen ik een paar dagen thuis zat, ontstond er toch iets van onzekerheid, je bent immers kostwinner en ik ben financieel niet onafhankelijk. Omdat ik er vanuit ging dat ik er voor 1 juli zeker geen club zou komen, was ik me al aan het oriënteren hoe ik het komende halfjaar zou gaan invullen. Ik dacht erover stage te gaan lopen bij een buitenlandse club. Maar afgelopen vrijdag kwam er een telefoontje van NAC dat alles veranderde.“

NAC heeft de zaken snel voor elkaar gekregen.
„Dat is misschien ook wel een verschil met NEC. Hier nemen ze een besluit en dan wordt het allemaal heel snel geregeld. Ik kreeg vrijdag een telefoontje van Jan Reker (directeur trainersvakbond CBV, red.) en nu, drie dagen later, is het rond. Natuurlijk zullen sommige beweren dat het hele verhaal doorgestoken kaart is. Dan beschuldigen ze niet alleen mij, maar ook integere mensen als Jan Reker en Theo Mommens (algemeen directeur van NAC, red.).“

De afgelopen weken deden de wildste verhalen de ronde. Heb je geen moment spijt gehad van je beslissing geen details prijs te geven?
„Nee, en dat zal ik in de toekomst ook niet doen. Bij NEC weet men precies waarom ik ben opgestapt. Ik heb in mijn verklaring gesteld dat het ging om een fundamenteel verschil in visie over de toekomst van de club. Er was geen sprake van problemen met de geldschieters. „Ik kan veel vraagtekens wegnemen als ik namen noem, maar dat betekent dat ik mensen zou beschadigen en dat wil ik per se niet.“

Het laat je koud dat je hier en daar als verrader wordt betiteld?

„Zo voel ik me helemaal niet. Als er mensen zijn die mij een verrader vinden, tsja, dan moet dat maar. Ik heb 17,5 jaar met heel veel plezier bij NEC gezeten, heb vele successen geboekt in die periode. Ik werd zelfs Mister NEC genoemd en daar ben ik trots op. Het is ook niet zo dat ik de deur keihard achter me heb dichtgeslagen. Ik ben vast van plan om ook in de toekomst wedstrijden van NEC te bekijken.“

8 april wordt een mooie dag?
„Omdat mijn dochter dan jarig is? Geintje, dan komt NEC naar Breda. Ik had het al even opgezocht.“

Bron: De Gelderlander

Lees meer