Daar was hij dan, de wedstrijd waar de laatste maanden met steunen en kreunen naar werd uitgekeken, maar die op de valreep alsnog enorm belangrijk en enerverend bleek: de laatste thuiswedstrijd van seizoen 2024-2025. Want na de fantastische – en zeer onverwachte – zege op Ajax in Amsterdam afgelopen zondag is NEC opeens weer volledig terug in de race om de play-off plaatsen.
Daarvoor moeten de resterende twee duels nog wel gewonnen worden en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. In NAC (15e) en Heracles (14e) treffen we immers twee zwakke broeders; en laten wij nou juist tegen de zwakkere teams teleurstellen dit seizoen. Maar goed, als het er echt om draait dan wil het onder Meijer opeens toch wel weer gaan lopen. Dus wie weet? Vanavond moest er in eigen huis worden gewonnen van NAC, dat nergens meer om speelt. Zelfs met ‘slechts’ 32 punten zijn de Bredanaren immers al zeker van lijfsbehoud, want aartsrivaal Willem II staat met nog twee duels te gaan op 25 punten en kan er dus niet meer overheen. Saillant genoeg spelen de twee rivalen dit weekend tegen elkaar. En dus mochten we hopen dat NAC, dat verder nergens meer om speelt, zich vanavond zou willen sparen om alles te kunnen geven in hun laatste thuisduel tegen de Tilburgers. Je kunt je bijna geen beter recept bedenken voor NEC.
Uiteraard is de laatste thuiswedstrijd ook het moment om afscheid te nemen van vertrekkende spelers en staf. Vandaag was er echter ook een prominente plek voor een absoluut NEC-icoon waar de term ‘sinds mensenheugenis’ zeker op van toepasing is. We hebben het uiteraard over Theo van Benthum. Theo is de Goffert en de Goffert is Theo. Geen idee hoe dit gaat werken volgend seizoen nu hij de maaimachine aan de wilgen hangt, maar voor vanavond restte slechts dankbaarheid en een zeer diep respect voor een echte clubman die een mensenleven aan ons NEC heeft gedoneerd.
De prijs voor personen en groepen die iets goed hebben gedaan voor alle supporters wordt beloond met de prachtige award “De Gouden Kennel”. Deze prijs ging vorig jaar naar Legio Noviomagum. Ook dit jaar waren de mannen van de mooie doeken genomineerd. De andere twee nominaties waren voor het begeleidingsteam van de Europese uitwedstrijden vanwege de goede organisatie en Bart van Café De Derde Kamer. Bart was de enige die z’n kroeg niet dicht deed op de Grote Markt na het halen van de play offs. Ook dit jaar liet hij van zich horen door samen met Roodzwartgroen.nl, CV De Duumkes en het supporterscollectief het grote feest in de spiegeltent te organiseren. Het werd een geweldig feest. Bart van Café De Derde Kamer werd de winnaar van deze award. Hij beloofde ons dat de award een mooie plek zal krijgen in de kroeg. Verwacht had hij het niet zo blijkt wel uit z’n reactie.
De aanmoedigingsprijs (“De Roestige Drol”) kende ook een “sterk” deelnemersveld. Genomineerden waren namelijk het gajus van Dinamo Boekarest, die het leuk vonden om fakkels in het familievak te gooien, de politie van Rotterdam die het nodig vond om eerst alle supporters bij elkaar te gooien om ze vervolgens allemaal te trakteren op een tikje met de gummiknuppel en als laatste de ongemotiveerde spelers uit de selectie. Het zal niemand verbazen dat de roestige drol een eer werd voor de laatstgenoemden. De twee belangrijkste voorbeelden zitten inmiddels weer in Engeland te genieten van hun salarisstrookje. Hoewel een tripje naar Engeland altijd leuk is, was er bij DTH toch weinig animo om deze award persoonlijk uit te reiken. En om dan de prijs aan één of twee anderen te geven zou wat lullig en oneerlijk zijn. Daarom besloten we om naar de eindverantwoordelijke te gaan voor deze ‘aanwinsten’: Carlos Aalbers. Natuurlijk is Carlos ook niet degene die je de schuld kunt geven van spelers die er gewoon geen zin in hebben, maar Carlos was wel zo sportief om de prijs in ontvangst te nemen. Carlos deelde de mening van de aanwezige supporters en beschouwde deze award dan ook echt als een aanmoedigingsprijs om dit soort toestanden in de toekomst te voorkomen, voor zover hij dat zelf in de hand heeft.
De uitslag van de award voor het beste talent van NEC werd een prooi voor Lasse Schone. Lasse een talent? Ja, je zou het niet zeggen, maar deze speler is al zo goed op zo’n jonge leeftijd, dat het lijkt alsof hij al jaren een gearriveerde speler is. Ook Lorenzo Davids was genomineerd en ook voor onze pitbull is het verhaal dat bij Lasse staat, van toepassing. De derde genomineerde was Saidi. Deze speler heeft een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt dit seizoen en lijkt op basis daarvan misschien wel het meeste op een talent volgens de traditionele kijk op dat begrip. Lasse was erg in z’n nopjes met “De Gouden Puppy award” en vond het geweldig dat hij deze prijs had gekregen “van de supporters.”
