Geen categorie

Het stofwolkje van de transferperiode was in Nijmegen weer snel verwaaid. Het belangrijkste gebeurde gelukkig wel, er kwam een spits. Geen jongen die ze er de afgelopen jaren wekelijks in schoot, maar doeltreffender dan Pedro Marques zal ie toch wel zijn?

Voor de breedte kreeg Terry Lartey Sanniez nog een contractje (het is ‘m gegund) en Tavsan bleek slimmer dan hij door sommige fans wordt ingeschat, hij bleef en verdwijnt niet in een Grieks of Turks zwart gat.

Zo begonnen we de inhaalwedstrijd tegen AZ, in vergelijking met de wedstrijd tegen FC Groningen, met slechts één wijziging in de startopstelling: Marques stond weer in de spits, Jordy Bruijn begon op de bank.

Na de eerste drie wedstrijden heeft NEC de indruk achtergelaten een stevig, degelijk elftal op de been te kunnen brengen met een paar kwalitatieve uitschieters. Een team dat moeilijk te verslaan is en bij vlagen leuk voetbal kan laten zien. Dat er ook nog het één en ander aan schort werd ons door AZ wel even duidelijk gemaakt.

Je speelt niet tegen een AJAX of PSV met internationals met miljoenensalarissen, maar tegen een club met veel jonge zelfopgeleide spelers zonder status, een club die qua omvang voor je gevoel toch niet zo heel ver van NEC af staat. De kenner weet natuurlijk van de geweldige opleiding en de tientallen miljoenen die daar met transfers worden verdiend. Hoe dan ook bleek AZ, toen het in de tweede helft eenmaal zijn draai had gevonden, ons volledig te overklassen. Technisch, tactisch, qua duelkracht en conditioneel, kwamen we tekort. Het laatste half uur was zelfs een beetje pijnlijk en velen zullen, moe van de spanning, vol ongeloof naar de eindstand hebben gestaard.

Wat NEC fantastisch deed, was knokken. De grote krijger Márquez ging voorop in de strijd en Cillessen hield steeds goed het oog op alle gebeurtenissen die zich voor hem afspeelden, en pakte bijna alles.

Lees meer

Na een irritant voetballoos weekend dat pas op het laatste moment werd ingelast vanwege het (onnodige) Europese rustverzoek van AZ konden we vandaag weer aan de bak in de Goffert. FC Groningen kwam namelijk op bezoek. Een goede graadmeter voor NEC, want Groningen mikt op de plekken waar NEC stiekem ook ambities voor heeft. Dan moet er echter wel broodnodig een spits bij. Ted van Leeuwen is er tot dusverre immers nog steeds niet in geslaagd om een eerste spits voor NEC te vinden. Dat Marques simpelweg niet voldoet gaf Meijer vanavond nog maar eens fijntjes aan door de Portugees op de bank te houden ten faveure van Bruijn, al was de officiële lezing dat Marques ziekjes was geweest en geen hele wedstrijd aankon. We zullen dat dan maar aannemen. Maar linksom of rechtsom geeft het eens te meer aan dat Meijer geen keuzes voorin heeft en dat Van Leeuwen echt nog aan de bak moet.

Vooraf was er overigens ook nog wat twijfel over het meespelen van Joris Kramer, omdat de verdediger net als Marques wat ziekjes was geweest. Gelukkig verscheen hij wel gewoon aan de aftrap. Het geeft echter wel aan hoe dun de spoeling ook hier is, want er was sprake van dat Verdonk zijn plek zou innemen. En we weten allemaal uit ervaring dat Calvin bepaald niet betrouwbaar voor de dag komt centraal achterin. En het andere alternatief is Gertsen, die in de pikorde dus blijkbaar zelfs nog achter Verdonk zit. Tja. Hopen dat Sandler snel wedstrijdfit is.

Ondertussen is het ook nog steeds een reëel risico (nou ja, risico, als je een leuke prijs kunt krijgen dan prima) dat Tavsan vertrekt. En dan moet er toch nog minimaal één vleugelspeler bij ook. Heel veel werk aan de winkel dus voor Ted en nog maar enkele dagen te gaan tot het sluiten van de markt. Ondanks het gemis van een spits hoopten we uiteraard weer eens op een thuisoverwinning, want op dat vlak blijft NEC toch zwaar in gebreke. Maar in elk geval konden we voor het eerst in twaalf jaar weer genieten van Jasper Cillessen in de Goffert.

Tenslotte nog een compliment aan de club voor de halve minuut stilte voor Tini van Reeken. Een speler die natuurlijk ontzettend veel voor onze club betekend heeft. Mooi ook dat het echt muisstil was in de Goffert. Zo kan het dus ook, in plaats van dat laffe dertig seconden klappen uit angst voor gefluit. Heel mooi zowel van het thuispubliek als van onze Groningse gasten, dat mag ook wel een keer gezegd worden.

Lees meer