Wij rekenen onszelf niet tot de structurele nuilerds. Nuilen om het nuilen, nee, saai. De klachten die hierna volgen over het vertoonde spel tegen Heerenveen zijn dus volkomen terecht en niet overdreven.
Mede-supporters, het spel van NEC was, gemiddeld over de hele wedstrijd, hemeltergend. Gemiddeld? Ja, want sommige delen waren nog slechter dan hemeltergend, geen idee hoe je dat noemt. En sommige delen waren voldoende om gemiddeld net op ‘hemeltergend’ uit te komen.
Er zat geen energie en samenhang in het elftal. Er vielen gaten van hier tot Tokio, verdedigers werden links-rechts-troelala aan alle kanten voorbijgelopen. Simpele bal-aannames mislukten, voorzetten vlogen alle kanten op, behalve de goede. We werden de eerste twintig minuten volledig overlopen door, godbetert, Heerenveen. Heerenveen, een elftal dat zo middelmatig is, dat het zelfs voor de aftrap al pijn doet aan de ogen.
En dan is men na afloop blij met een puntje en hadden de countermogelijkheden beter uitgespeeld moeten worden. Hoezo!! Countermogelijkheden?? Waarom spelen wij op de counter tegen, godbetert, Heerenveen?
Tactiek
NEC begon met hetzelfde elftal als vorige week. Logisch, want qua basismateriaal zit er niks beters op de bank. Dat kan in de loop van het seizoen nog veranderen als jongens als Tavsan, Olden Larsen, Sano, Osawa, Pereira (pas na de winterstop), gaan schitteren.
Maar, al komen er nog wat spelers bij die er wat van kunnen, dat betekent nog niet dat er dan wel een goed voetballend elftal staat. Want wat zien we van alle intenties omtrent het beoogde spel nou eigenlijk terug op het veld? Een keer een goed kwartier tegen FC Utrecht, een goede helft tegen Vitesse. Dat was het. Tegen RKC? Nee, toen werden we gewoon overklast, een geflatteerde overwinning.
Dus, tactiek? Ja, die zal er best zijn, maar wat heb je eraan als er toch niks van terecht komt.
