Opeens was hij daar: Sylla Sow. Het leek de ultieme jongensdroom. Een geboren en getogen Nijmegenaar en een echte NEC-fan die de eigen jeugdopleiding had doorlopen en die na enkele omzwervingen bij andere clubs (FC Utrecht, RKC, Sheffield Wednesday en Go ahead Eagles) eindelijk op 27-jarige leeftijd alsnog officieel aan mocht treden in de Goffert in onze mooie driekleur. Het was natuurlijk een noodoplossing, want lange tijd werd er nog gehoopt op een terugkeer van Bas Dost, maar tegen het einde van het winterse transferraam hadden we met Koki Ogawa nog steeds maar één echte spits in de selectie. Sow was daardoor het ideale lapmiddel: op een zijspoor geraakt bij Go Ahead en met een enorme clubliefde voor NEC. Bijna was de transfer nog geklapt, want de batterij van zijn electrische auto was praktisch leeg en de klok tikte al de minuten af naar het sluiten van het transferraam. Nog net op tijd wist hij de Goffert te bereiken en een krabbel te zetten onder een contract voor 6 maanden, met een optie voor nog een jaar. Die optie wordt echter niet gelicht, zo leerden we eerder deze week.
Het is eeuwig zonde, want eigenlijk klopte alles aan dit plaatje: een speler van de stad, uit de eigen jeugd, die zich voor onze club met veel plezier en grote trots drie slagen in de rondte wil werken. Een speler die dan ook door de fans al onmiddelijk in het hart gesloten werd. Dit is immers wat we allemaal willen zien: lokale jongens die alles willen geven voor onze club. Het enige probleem – maar het is dan ook meteen een stevig probleem – was dat Sow voetballend niet het niveau wist aan te tikken waar NEC naar streeft. Hij sleurde, hij trok en hij joeg, maar het bleek helaas niet genoeg om onze technische staf te overtuigen. En stiekem eigenlijk ook niet de meeste fans. De gunfactor was enorm hoog, maar we zagen ook allemaal wel dat Sow qua balbehandeling, balvastheid en doelgerichtheid te kort schoot om zich te meten met onze nieuwe realiteit. Het is niet leuk om te zeggen, want Sow is gewoon een topgozer en hij hoort bij onze club. Het voelt ook verkeerd om, juist bij een club waar bikkelen altijd met stip op nummer één heeft gestaan van verwachtingen, Sow ondanks die kwaliteit niet op meer sympathie kon rekenen. Maar op zijn leeftijd zal hij, ondanks zijn liefde voor NEC, toch ook geen genoegen nemen met een plek als tweede of wellicht zelfs derde spits volgend seizoen. En dus snappen we de keuze van NEC. Al doet het wel een beetje pijn. Wat resteert zijn de mooie herinneringen aan een prima wedstrijd tegen PSV, waar hij met een goal (wat eigenlijk zelfs twee goals hadden moeten zijn) en een versierde penalty een zeer belangrijke inbreng had. Helaas wist hij in de meeste andere wedstrijden dat niveau niet vast te houden en was zijn rendement te laag. Die droom van hem en ons was een paar maanden lang echt, maar uiteindelijk is de wekker toch gegaan.
Die wekker ging dit weekend ook voor onze tweede route naar Europees voetbal. Nadat eerder al de bekerfinale werd verloren, verdween door het (nipte!) verlies tegen Feyenoord ook plek 5 definitief uit zicht. Wat rest is dus de play-offs, waarin we wel een zeer goede uitgangspositie hebben. Want plek 6 lijkt inmiddels wel een zekerheidje, waarmee we gegarandeerd zijn van een thuiswedstrijd voor elke play-off ronde die we weten te behalen. Zelfs als we komen weekend zouden verliezen uit bij Almere City, dan moet FC Utrecht eerst nog winnen uit bij AZ om over ons heen te klimmen. En AZ heeft zich na een flinke vormdip weer aardig herpakt en hoopt stiekem nog altijd op de derde plek. Bovendien zijn we het toch wel aan onze stand verplicht inmiddels om een resultaat te halen tegen Almere City, dat zich netjes veilig gespeeld heeft dit seizoen en verder niks meer heeft om voor te voetballen (afgezien van de eigen fans een leuke seizoensafsluiting te willen geven). We moeten het dit weekend dan wel gaan doen zonder Bram Nuytinck, want die pakte een nogal klungelige rode kaart tegen Feyenoord wat hem op een schorsing van één duel kwam te staan. Het lijkt aannemelijk dat Verdonk zijn plek zal innemen in Almere, met Baas op linksback. En dan hebben we Bram weer fris terug voor de play-offs.
Waar voor Sow de kogel inmiddels door de kerk is, daar zijn er nog grote vraagtekens rond de toekomst van Rober González en Tjaronn Chery die momenteel beiden op huurbasis voor NEC uitkomen. Van Chery was op voorhand gezegd dat het maar een leenperiode van een half jaartje zou betreffen, want ze wilden hem heel graag weer terug in Israel. Maar toen was daar de afgelopen week opeens het onverwachte bericht dat Chery zijn contract had laten ontbinden bij Maccabi Haifa. Hij is momenteel in gesprek met Carlos, maar er zijn uiteraad meerdere kapers op de kust. Vooral FC Antwerp lijkt een geduchte concurrent. Je weet het echter maar nooit, Tjaronn lijkt het immers goed naar de zin te hebben bij NEC. De uitkomst van de play-offs zal wellicht nog invloed hebben op zijn keuze. Of we Europees voetbal hebben volgend seizoen of niet scheelt immers een slok op een borrel qua aantrekkingskracht als club. Hopelijk dus nog even geen rinkelende wekkers voor Chery.
Voor González ligt het iets anders. NEC heeft een eenzijdige optie tot koop met Real Betis, maar naar verluidt is die aardig hoog (rond of zelfs boven de miljoen euro) en bovendien zou Betis ook een eenzijdige terugkoopoptie hebben die onder de twee miljoen zou liggen. Ofwel: als Rober zijn huidige lijn niet weet door te trekken dan zit je volgend seizoen met een enorm dure speler op de bank, terwijl als hij zich wel blijft doorontwikkelen zoals de laatste maanden, we nauwelijks winst op hem zullen maken aangezien Betis hem dan weer terug kan kopen voor een zacht prijsje. Een dure gok dus met weinig financieel rendement. Als deze informatie inderdaad klopt dan is het een wat vreemde constructie. Rober is een prima speler om erbij te hebben en heeft zeker ook de potentie om zich – net als Mattsson dit seizoen – te ontpoppen als nieuwe nummer 10. Maar het lijkt toch onwaarschijnlijk dat hij het niveau gaat halen waar Real Betis naar kijkt. Dus wellicht dat Aalbers een alternatieve regeling weet te treffen waarbij de aankoopprijs iets omlaag kan en die rare terugkoopclausule kan worden omgezet in een doorverkoopclausule of zoiets? Anders lijkt het toch einde verhaal voor Rober in Nijmegen en zullen wij die wekker niet stil meppen als het erop aan komt.
Terwijl ze aan de andere kant van de Waal wanhopig proberen wakker te worden uit hun zelf toegebrachte nachtmerrie, daar hopen wij de snooze-knop vast te kunnen zetten op onze wekker. Dit droomseizoen heeft een paar hobbeltjes gehad, maar met een zesde (of in het ergste geval nog altijd fraaie zevende) plek op zak en nog steeds kans op Europese voorrondes is dit een seizoen dat we niet snel meer zullen vergeten. We hebben zowat alle seizoenskaarten voor komend jaar alweer verkocht en er is een heuze wachtlijst van zo’n vijfduizend (!) mensen. Tijd voor doorpakken met dat stadiondossier, of op zijn minst toch even kijken of er niet ergens nog wat stoeltjes bijgezet kunnen worden komend seizoen. We proberen er maar van te genieten zo lang het nog kan, want laten we vooral niet vergeten dat dit niet de norm is voor ons NEC. Goede jaren zijn geen garantie op meer goede jaren en de statistische wet ‘regression to the mean’ is ongetwijfeld ook van toepassing op ons NEC. Maar zo lang die wekker nog niet afgegaan is blijven we nog even lekker dromen.
Mark