De week van… vleugellam?

Twee duels in een week tijd is altijd even aanpoten, vooral als één van die duels een ware veldslag is van 120 minuten. Het was dan ook niet al te verwonderlijk dat we tegen FC Eindhoven na een goed half uur er een beetje doorheen zaten. Dat gezegd hebbende, als we gewoon onze vele kansen benut hadden dan ga je simpel met 0-3 de rust in en kan de wedstrijd kalmpjes uitgespeeld worden. We hebben het al zo vaak de revue zien passeren: NEC heeft dit seizoen veel moeite om kansen te benutten.

Wellicht is dat ook de reden dat we een paar dagen geleden een nieuwe spits konden verwelkomen. Thibo Baeten schijnt een groot talent te zijn in België waar een hele sloot internationale topploegen achteraan zaten, dus dat doen we op het oog dan wel weer goed. Maar ja, dat hebben we ook over andere spelers gehoord; eerst zien en dan geloven. Helaas kwam FC Eindhoven nog te vroeg voor Thibo, maar wellicht dat hij wat speeltijd krijgt tegen Jong Fc Utrecht aankomende vrijdag.

Dat zou dan wel ten koste gaan van Rangelo Janga. De lange Rotterdammer en Curaçao-international houdt de gemoederen van de NEC supporters aardig bezig. Voor sommigen kan hij niet snel genoeg naar de  bank (of zelfs terug naar huidige werkgever Astana) verdwijnen; anderen wijten zijn magere produktie aan slechte aanvoer en prijzen zijn werklust in het veld. Tegen Fortuna was Janga opeens de grote held, om een paar dagen later tegen Eindhoven weer verketterd te worden. Tuurlijk, het is het lot van menig NEC-speler door de jaren heen, maar omdat gebrek aan scorend vermogen voorin dit seizoen het grote manco is, staat de spotlight natuurlijk wel vol op de spitspositie. En dan moet je toch zeggen dat vijf goals in competitieverband op het tweede niveau in Nederland gewoon niet goed genoeg is.

Aanvoer is echter wel een relevant punt. Janga werd niet binnengehaald als balvirtuoos die in zijn eentje een halve verdediging uitkapt om vervolgens de keeper met een lepe lob het bos in te sturen; het is een speler die het moet hebben van sleuren en kleunen in de zestien. Dat vraagt dan echter wel om voorzetten van de flank en die zien we niet al te vaak verschijnen. Ik heb niet geteld, maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat we dit seizoen meer assists vanaf de flank hebben gezien van onze backs dan van onze vleugelspitsen. Okita, Tavsan, Sellouf, het zijn allemaal jongens die liever voor eigen succes gaan. Ze trekken steevast naar binnen in plaats van de achterlijn te zoeken, breien veel te lang door (veelal met balverlies tot gevolg) en maken de ruimtes in de zestien veel te klein voor een centrumspits om iets zinnigs mee uit te halen.

Niet dat dat Janga vrij pleit, want ook als centraal balvast aanspeelpunt laat hij te wensen over en hij doet te weinig met de kansen die hij krijgt, maar het is duidelijk te makkelijk om de armoe voorin volledig op zijn conto te schrijven. Het zou toch de rol van de technische staf moeten zijn om onze vleugelspelers beter te instrueren voor hun taken, of op zijn minst om het eigenzinnige gepiel en gebrei af te straffen met een paar stevige duurlopen. Maar Meijer en consorten lijken vooral te hopen en te gokken op een individuele opleving in plaats van te werken aan een structurele aanvalsopzet. Een probleem dat we eigenlijk al jaren zien bij NEC: organisatorisch en tot aan de middenlijn staat het doorgaans wel goed, maar zodra er om creativiteit voorin gevraagd wordt geven trainer na trainer niet thuis en lijkt er vol te worden ingezet op individuele klasse en miraculeuze capriolen van de aanvallers. Dat werkt leuk zo lang je spelers voorin hebt met een individuele actie of snelheid die ook nog eens goed in hun vel zitten (Jahanbahkhs, Limbombe, Groeneveld, Musaba, Rayhi, etc) maar op een keer houdt dat op. En dan wordt er tactisch vernuft in de aanvalsopzet gevraagd. Het vijandelijke zestien meter gebied lijkt op tactisch vlak een beetje een ondergeschoven kindje bij NEC, waar we historisch gezien vooral graag leunen op een goede defensie en stofzuigeren op het middenveld. De aanval lijkt een beetje bijzaak, iets wat op natuurlijke wijze zou moeten voortvloeien uit een logische opstelling en maar lang genoeg blijven breien en rommelen met de bal.

Nou ja, onze coaches zullen het ongetwijfeld beter weten en op de training hard werken aan de passing in de kleine ruimtes, voorzetten vanaf de zijkant en afwerking op het doel. Ongetwijfeld. Wellicht zullen we het op het veld op een gegeven moment terug gaan zien.

Ondertussen staan we wel mooi in de kwartfinale van de beker en treffen we daar op het oog een tegenstander waar we toch kansen tegen zouden moeten hebben: VVV. De Venlonaren staan in de competitie momenteel gelijk in punten met Fortuna en zetten momenteel een leuke reeks uitslagen op het bord, maar als je van Fortuna kunt winnen dan is er geen reden om te denken dat er tegen VVV ook niet kansen liggen. Het blijft bekervoetbal en je mag hopen dat de naam VVV bij onze spelers toch wat minder ontzag inboezemt dan bijvoorbeeld Ajax of PSV. Bovendien wonnen we in november nog een vriendschappelijke pot in Venlo afgetekend met 0-3. Al blijft het natuurlijk jammer dat de oude burenruzie met vitesse geen nieuw leven ingeblazen is. Toch moeten we eerlijk bekennen dat dat in de huidige situatie misschien wel beter is… Nou ja, kunnen we die optie warm houden voor de finale. Eerst nog maar eens focussen op vrijdag, want dat kunnen drie hele belangrijke punten worden voor NEC in de ranglijst, gezien de andere wedstrijden (GAE – Volendam, NAC – Almere City) die op het programma staan.

 

Mark

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.