Eindelijk was het dan weer zover, na maanden gelockdown en een voortijdig afgebroken competitie: een nieuw seizoen werd vanavond afgetrapt! Met nieuwe tenues, nieuwe gezichten en nieuwe hoop op betere tijden gingen we in het hoge noorden het ku(ns)tgras op. Hoera en hoezee, we mogen weer m….
Toeschouwers: …ee? Oh nee. Dat mag dus niet momenteel. Zoals het er naar uitziet zal onze ploeg het dit hele seizoen buiten de Goffert zonder ons moeten doen. En dat is toch wel even slikken. Niet dat we nou zo veel konden doen om onze ploeg aan te moedigen, want dat mag allemaal niet, maar daar gaat het niet om. Sowieso, getuige het geluid van de tribunes leek de instructie om niet te zingen en te schreeuwen niet doorgedrongen te zijn in Friesland. Misschien een idee om eens te rade te gaan in Kerkrade waar ze het applaus doorgaans via de intercom het stadion in tetteren, of de kleppers van AZ overnemen of zo. We moeten creatief zijn in deze pandemisère. Bij Cambuur moesten ze blijkbaar ook nog wat overbodige kampioensfeestprularia (mooi galgjewoord) kwijt, want er werd zowaar een partij vuurwerk de lucht in gestuurd waar we tijdens de Zomerfeesten op de Waalkade ‘U’ tegen zouden zeggen.
Tegenstander: In Cambuur troffen we meteen een stevige opponent. Want dit is immers de ploeg die het afgelopen seizoen afgetekend aan de leiding ging en die natuurlijk gewoon had moeten promoveren. De ploeg heeft ook weinig veranderingen ondergaan en je neemt dus aan dat ze gewoon door kunnen gaan waar ze afgelopen seizoen gestopt zijn.
Uitslag: Helaas bleek dat dus ook wel, want NEC ging met 2-0 onderuit tegen de Friezen. En daar viel weinig op af te dingen, al was Cambuur op het oog niet eens zo indrukwekkend en waren beide doelpunten discutabel.
Scheids: Zag een handsbal bij de 1-0 over het hoofd en legde even later de bal wel erg makkelijk op de penaltystip. Wellicht toch tijd voor een beetje VAR in de KKD.
Opstelling: Alblas begon in het doel en lijkt dus de strijd met Branderhorst voorlopig gewonnen te hebben. Daarvoor stond de linie Van Rooij, Van Eijden, Odenthal (Bukusu was nog niet helemaal hersteld) en El Karouani. Ons middenveld was op papier om te smullen, zeker als je het vergelijkt met voorgaande jaren: Barreto, Bruijn en Proper. In de aanval kreeg nieuweling Janga de voorkeur boven Ole Romeny in de spits. Romeny verhuisde daardoor naar de flank en, omdat ook Okita nog niet helemaal fris was, begon Sellouf op de andere flank.
Tactiek: Helaas verscheen NEC uiterst timide aan de aftrap. Of het nu de wisselvallige voorbereiding was, het gebrek aan meegereisde supporters (daar houden wij het uiteraard op), of toch enig ontzag voor de tegenstander, onze ploeg kwam in de eerste helft nauwelijks aan voetballen toe. Waar je middenveld toch de sterkste linie hoort te zijn, daar werd deze zelden echt benut. Er werd voornamelijk veel (gevaarlijk!) rondgetikt in het eigen strafschopgebied of er werd gekozen voor de lange bal op Janga. NEC hing achterover en als het al een keer de bal had dan ging het allemaal veel te gehaast of liep iemand (Sellouf) zich telkens klem. Pas diep in de tweede helft gooide de ploeg de schroom een beetje van zich af en konden we zien dat er dit seizoen echt wel voetballende kwaliteit zit in het team. Jammer dat we niet vanaf het begin wat brutaler speelden, dan had er wellicht meer in gezeten.
Hoogtepunten: Barreto! Okee, hij speelde in Leeuwarden niet groots en okee, we hebben hem natuurlijk al aan de gang gezien in de voorbereiding, maar het blijft toch schitterend om deze held in competitieverband weer in het rood-groen-zwart te zien rondlopen.
Uitblinker: Ondanks dat hij een (erg makkelijk gegeven, maar goed) penalty veroorzaakte, speelde Bart van Rooij een puike pot.
Dieptepunten: Aanvallend was NEC gisteren ronduit belabberd. Janga (die qua postuur en fysiek een beetje aan Grot doet denken, alleen zo mogelijk nog iets houteriger) kreeg nauwelijks ballen aangeleverd, maar deed verder ook weinig goeds met de ballen die hij kreeg. Pas in de tweede helft leek hij een beetje wakker te worden en begon hij ballen af te jagen. Romeny was erg flegmatiek en ging net als vorig seizoen met regelmaat naar de grond (die kunstgraspollen zijn duivelse obstakels). Sellouf werkte hard maar moet echt werken aan zijn overzicht en teamspirit, want hij pingelde zich voortdurend klem. Pas na het inbrengen van Okita kwam er wat meer dreiging in het spel van NEC, maar het is ons een raadsel waarom Romeny en Janga het eindsignaal haalden.
Inzet: Een beetje meer gif zou geen overbodige luxe geweest zijn. NEC was grote delen van de wedstrijd wel erg tam.
Conclusie: Een terechte nederlaag tegen een ploeg die natuurlijk veel beter is ingespeeld. Het is jammer dat je Cambuur zo vroeg in het seizoen al treft, want op basis van het vertoonde spel in delen van de wedstrijd gloort er voor NEC toch echt wel hoop. Je ziet aan alles dat er veel meer voetbal in de ploeg zit dan in voorgaande seizoenen. En met jongens als Van Ottele, Bukusu, Tavsan, De Wolf en Beekman achter de hand heeft Meijer ook opties om het spelbeeld te veranderen. Blijft ons dan wel een raadsel waarom hij geen gebruik maakte van die mogelijkheid gisteren, zeker nu er vaker gewisseld mag worden.
Vooruitzicht: Net pas een duel achter de rug of we hebben alweer een interlandweekend voor de boeg. We mogen NEC dus zelf pas aan het werk zien in de Goffert over twee weken, wanneer Jong Ajax op bezoek komt. Tussendoor wordt er overigens nog wel even geoefend tegen FC Groningen.