Björn van der Doelen heeft het perfect naar zijn zin bij NEC. Daarom stopt hij na dit seizoen met voetballen. “Op mijn menselijke hoogtepunt.”
Foutjuh! Het idee leek zo aardig. Björn van der Doelen was afgelopen woensdag jarig en heeft dan toch leeuw als sterrenbeeld. Met zijn lange blonde haren lijkt hij ook wat op de koning der dieren. Dus wat is leuker dan een fotootje schieten bij café De Gouden Leeuw in hartje Nijmegen. De publiekslieveling van NEC vindt het prima, maar heeft wel een puntje van kritiek. “Mijn sterrenbeeld is geen leeuw, maar maagd, dus misschien kun je een leuk meisje voor me regelen?” Dat lukt niet, dus dan toch maar naar De Gouden Leeuw. De stamgasten kunnen het verhaal wel waarderen. “Als hij maagd is moet niet die leeuw, maar jij erbij op de foto”, zeggen ze met een knipoog tegen de toch niet piepjonge bardame. Lachen natuurlijk. Is belangrijk lachen, vraag dat maar aan ‘Doeluh’. De publiekslieveling is net 29 jaar, kerngezond en zou nog jaren voor goed geld kunnen voetballen. Maar hij doet het niet. “Ja, eigenlijk ga ik met vervroegd, vervroegd, vervroegd pensioen.”De publieksspeler is er wel uit. “De knoop is bijna helemaal doorgehakt. Als NEC me nog een contractje biedt, wil ik daar best over praten. Maar ik denk niet dat de club dat doet en ik denk ook niet dat ik het zelf zou doen.” Vragende blikken krijgt hij regelmatig sinds hij zijn besluit wereldkundig maakte op zijn fansite www.doeluh.nl. Het komt tenslotte zelden voor dat een voetballer van zijn leeftijd vrijwillig stopt. “Veel mensen snappen het niet. Ook medespelers vinden het raar, al hadden ze het misschien wel verwacht. Ik had het al weleens gezegd en ze kennen me inmiddels een beetje. “Van der Doelen overwoog jaren geleden al eens te stoppen. “Bij Twente. Ik had het heel slecht naar mijn zin en dacht niet dat er nog een club zou komen. Toen meldde NEC zich.” Nu is de situatie totaal anders. “Ik vind het fantastisch hier. Dat komt door de hele organisatie, iedereen die hier werkt. Het maakt niet uit waar ik bij NEC binnenloop, het is overal leuk. Als ik ook nog zou spelen, was het plaatje helemaal perfect geweest. Sportief neem ik geen afscheid op mijn hoogtepunt, dan had ik wel heel vroeg moeten stoppen. Menselijk doet ik dat wel. Ik ben hier heel gelukkig.”
Van der Doelen wil niet het risico nemen in een situatie te belanden als eerder bij FC Twente. “Nu kan ik met een goed gevoel afscheid nemen. Wie zegt me dat het over twee jaar ook nog zo is. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze beslissing kan nemen. Daarvan ben ik me goed bewust.” Want Doelen gaat doen waar iedereen van droomt: genieten. “Ik ga doen waar ik zin in heb. Muziek maken, sporten, misschien jeugd trainen, reizen. Ik heb naast het voetbal veel dingen die ik leuk vind. Als ik vakantie heb, verveel ik me nooit een minuut. Daarom ben ik helemaal niet bang voor een leven zonder voetbal.”
Spijt over zijn keuzes heeft Van der Doelen niet. Hij kon verschillende keren naar clubs in Engeland, maar bleef liever in de buurt van zijn familie. “Die competitie past goed bij me, maar ik wilde niet weg uit Nederland. Toen ik het zo moeilijk had bij Twente heb ik veel aan mijn familie gehad. Zoiets kan ook gebeuren als je bij een buitenlandse club speelt en dan zijn ze niet in de buurt. Dat zie ik niet zitten. Het kan altijd beter, hoger, meer. Maar ik kijk liever naar de mooie dingen die ik heb meegemaakt.” Want al zijn er mensen die beweren dat Van der Doelen niet past in het voetbalwereldje, hij heeft er meestal van genoten. “Dat vind ik van die onzinverhalen. In het voetbal gaat veel geld om en dat trekt vervelende mensen aan. Maar zo werkt het overal. Ik vind het voetbalwereldje juist hartstikke leuk, vind het mooi om al die verschillende karakters in een team te zien. De voetbalhumor zal ik erg missen. Ik hoor van vrienden weleens hoe ze op kantoor met elkaar lachen, maar dat gaat toch iets minder ver.”
De voetballer en de mens Van der Doelen verschillen enorm. Binnen de lijnen is hij bloedfanatiek, erbuiten verkiest hij zijn familie boven een buitenlands avontuur. “In het veld vergeet je alles, dat is ook zo lekker aan voetballen. Maar ik vind het ook lekker om thuis helemaal los te komen van het voetbal. Thuis kan ik alles relativeren, op het veld wil ik per se winnen. Ik kan toch moeilijk mijn man laten lopen en dan tegen de trainer zeggen ‘ach, wat maakt het uit, er zijn kindertjes in Afrika die honger hebben’. Bovendien ben ik bloedfanatiek.” ‘Doeluh’ begint ineens hard te lachen.”Laatst hadden we een dag met de kinderen van sponsors. Gingen we in teams spelletjes doen tegen elkaar. Maar zelfs dan wil ik niet verliezen. Als we dan met 1- 0 achter komen, loop ik snel een paar kindertjes voorbij en leg die bal breed. Spelen we tenminste nog gelijk.”
Bron: De Gelderlander
