Het is nog niet eerder gebeurd, en nu dus ook niet, maar wel bijna: twee (of meer) spelers die evenveel stemmen krijgen. Uiteindelijk is het één stem verschil geworden.

De overwinning ging, misschien toch wel een beetje verrassend, niet naar Jonathan Okita. Het wonder Okita. De man die een paar jaar doelloos op veld en club ronddoolde. Zijn duelkracht, die van een visstick, was haast legendarisch, evenals de ontelbare keren dat hij na een geslaagde passeeractie de bal zomaar weer in de voeten van de tegenstander schoof. Scoren deed hij bijna nooit meer en na een uur voetbal was hij uitgeput.

Het wonder Okita. Hij oogt krachtig, doelgericht, verfijnd, alles wat hij niet was. Het is geweldig om naar te kijken. Spelers die zich doorontwikkelen tot volwaardige Eredivisie spelers, het is precies wat we nodig hebben om ons te kunnen handhaven.

Maar goed, Jonathan Okita is dus niet de DTH Speuler van de Maand September, dat is een speler die het qua verfijning duidelijk tegen hem af moet leggen, maar oh, dat fanatisme, die onverzettelijkheid, die blik in zijn ogen, iemand die je door De Derby heen kan slepen. Hij is in korte tijd uitgegroeid tot een lieveling van de fans, hij won vorige maand ook. De DTH Speuler van de Maand September is:

Iván Márquez

Lees meer

Stadion: Ooit was het de Baandert, maar tegenwoordig heet het gewoon het Fortuna Sittard stadion. Dat is ook wel eens verfrissend.

Gras: Echt, maar ook zeiknat. Een glibberpartij lag in het verschiet vanavond. Uiteindelijk bleek dat gelukkig wel mee te vallen.

Opmerkelijk: Meermaals wanneer onze supporters de thuisfans overstemden (en dat was bijna de hele wedstrijd wederom) knalde de stadionspeaker er een liedje in. Triest. Maar zo gaat dat blijkbaar in Limburg.

Vandaag moesten we afreizen naar het diepe zuiden. Fortuna uit is een wedstrijd die je eigenlijk toch wel graag wil winnen, zeker na weken van net nietjes en jammer maar helazen. Fortuna miste ex-NEC huurling Flemming bovendien, die samen met Seuntjes toch met afstand de gevaarlijkste man aan Limburgse zijde is momenteel. Aan onze zijde was Proper er nog steeds niet bij, maar Pedro Ruiz maakte wel zijn opwachting op de bank. Kon NEC de goede lijn van de afgelopen weken doorzetten? Bovendien, met een schuin oog op het aanstaande treffen met de arneppers zou een goed resultaat vanavond natuurlijk een hele fijne opsteker zijn.

Lees meer

En de tweede maand van NEC in de Eredivisie is ook al weer voorbij. Vier wedstrijden, twee gelijke spelen, twee nederlagen, een rotmaand dus. Nou nee.

Het elftal en de kwaliteit van het spel, zijn in september duidelijk gegroeid. Hadden we tegen tien man van Heracles nog alle moeite en slaagden we er nauwelijks in de tegenstander onder druk te houden, tegen de tien man van Willem II was dat al heel anders. Tegen een top 6 ploeg als FC Utrecht konden we voetballend goed meekomen en tegen Feyenoord droeg NEC bij aan een heerlijke wedstrijd.

Ook liet een paar spelers zich in september voor het eerst goed zien. Denk aan Mattson en aan Tavsan. Denk aan Proper, die de laatste twee wedstrijden geblesseerd was, maar tegen Willem II en Sparta als een vorst speelde. Sterkhouders als Márquez, Odenthal en Barreto, hielden het niveau vast, Schöne is aan de beterende hand, Okita is lekker bezig, etc..

Lees meer

Uit naar de kuip, dan weet je als promovendus dat het een heet potje kan gaan worden. Dat werd het uiteindelijk ook, maar niet zoals je hem op voorhand zou verwachten. De eerste 17 minuten voldeden wel aan die verwachting en na 2-0 leek de wedstrijd alweer gespeeld. Zeker wanneer je bedenkt dat NEC ook nog in een opvallende 5-3-2 “nacompetitie-variant” formatie speelde met enkele opvallende wijzigingen in de basis. Zo zat Akman op de bank en was er een basisplaats voor Mattsson. Zonder een echte spits een 2-0 achterstand wegwerken leek een utopie en dus leek het er in het begin op dat we een traditioneel heet avondje zouden krijgen in de Kuip. Maar het liep toch net effe anders.  Via goals van Mattsson (laten we deze jongen even in de basis staan aub) en Odenthal (na een prachtige aanval) stond het bij rust gewoon 2-2. En dat was niet onverdiend. Na rust ging NEC door met het goede spel en al in de eerste minuut had Tavsan eigenlijk al de 2-3 moeten maken. In de 74e minuut kwam die 2-3 er alsnog, door invaller Verdonk.

Daarna was het Feyenoord dat op jacht ging naar de gelijkmaker en die kwam er helaas ook. Een minuut voor tijd viel ook de 4-3. Scheidrechter Kooij werd door de VAR naar de kant gehaald, maar laffe hond Kooij had blijkbaar last van kuipvrees want hij durfde de goal niet terug te draaien. De 5-3 van Feyenoord viel ook nog, maar toen was het al gespeeld. NEC speelde lange tijd geweldig, maar kreeg uiteindelijk te weinig.

Lees meer