Geen categorie

Met zes wedstrijden onder de riem en het transferraam hermetisch gesloten kunnen we langzaam de balans op gaan maken van de kwaliteit van de huidige selectie. We vinden onze club momenteel terug bovenaan het rechterrijtje, met zeven punten uit zes wedstrijden. Op zich niks mis mee, zeker als je ziet tegen wie we die punten behaald hebben. Maar tegelijkertijd blijft het gevoel beklijven dat we er in deze fase van de competitie toch een heel stuk beter voor hadden kunnen staan.

Het probleem? Scorend vermogen. Zoals eigenlijk al zo lang bij NEC. Het is dan ook geen verrassing dat onze topscorer van vorig seizoen (Okita) geen spits maar een vleugelspeler was. Net als het promotieseizoen daarvoor (Bruijn en Tavsan als gedeeld topscorers), en het seizoen daarvoor (middenvelder Zian Flemming). We moeten terug naar 2018-19 om een spits te vinden die ook topscorer was: Sven Braken. Onze centrumspitsen hebben naar het zich doet aanzien doorgaans bepaald geen neusje voor de goal. We moeten helemaal terug naar 2015-2016 om een scorende spits te vinden (Santos).

Lees meer

NEC heefte moeite met scoren. Dit is al jaren geen nieuws meer. Vorige week konden we ook tegen tien Heerenveeners de trekker niet overhalen. Slechts de wedstrijd tegen Volendam werd een doelpuntenfestijn, maar dat was vooral ook omdat Volendam in haar eerste thuisduel terug op het hoogste niveau nogal naief vooruit rende. Vandaag mochten we in eigen huis aantreden tegen de nummer laatst van de Eredivisie: Fortuna Sittard. Fortuna heeft voorin Yilmaz rondlopen, maar achterin is het los zand. Dan ben je het aan je staat verplicht om de drie punten in eigen huis te houden. Maar dan loopt het bij de oudgediende NEC-supporter natuurlijk alweer dun door de broek. Want een thuisduel tegen een op papier veel mindere tegenstander is al enige tijd geen gezonde combinatie gebleken. En waar Heerenveen na de rode kaart een muur achterin optrok, daar deed Fortuna dit al bij de aftrap. Guth was een van de vijf Limburgse verdedigers. Pikant feitje: Guth is op Cissoko na (die dit seizoen scoorde tegen Groningen en vorig seizoen in mei tegen Go Ahead) de laatste speler in NEC-tenue die wist te scoren in de Goffert. En dat was begin maart… Een uiterst pijnlijke statistiek natuurlijk en typerend voor de sitatie waar NEC in zit. Opvallend genoeg hield Fortuna Seuntjes op de bank, waarmee toch een signaal werd afgegeven dat Fortuna voor een puntje naar Nijmegen kwam.

Lees meer

Drie dagen na het zwaar bevochten gelijkspel tegen AZ, reisde het rood-groen-zwarte gezelschap af naar Heerenveen. Zoals we het nu zien is Heerenveen een concurrent voor de play-offs om Europees voetbal, en het heeft opeens een concurrent voor onze Jasper Cillessen in de gelederen! Leuk jongensboekverhaal, rond die Noppert, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat ie ook echt onder de lat van Oranje komt te staan. Alle reden dus om eens flink uit te halen, daar in het hoge noorden, en die Noppert helemaal gek te maken.

Zoals we inmiddels weten, liep het anders. Noppert kreeg de kans één hele mooie redding te verrichten op een al even mooi schot van Tavsan en was kansloos op een kopbal van Dimata, die net naast ging. En Cillessen? Tja, die was vooral alert bij een paar balletjes, liet zijn mooie trap zien (Noppert raakte ze toch een stuk minder) en was kansloos op een schot van Armin Sarr dat net naast ging.

NEC begon nog wel aardig, de fut was er na een half uurtje echter wel uit. Volgens spelers en trainer door de tweede verre uitwedstrijd in korte tijd. Nou ja, goed. In het volgende half uur nam Heerenveen het initiatief over waarna, door een oerdomme rode kaart voor Halilovic, na de zoveelste overtreding op de soms ongrijpbare Tavsan, het initiatief weer bij NEC kwam te liggen. Maar ja, geen fut meer, de tank was leeg, de koek was op.

Lees meer

Het stofwolkje van de transferperiode was in Nijmegen weer snel verwaaid. Het belangrijkste gebeurde gelukkig wel, er kwam een spits. Geen jongen die ze er de afgelopen jaren wekelijks in schoot, maar doeltreffender dan Pedro Marques zal ie toch wel zijn?

Voor de breedte kreeg Terry Lartey Sanniez nog een contractje (het is ‘m gegund) en Tavsan bleek slimmer dan hij door sommige fans wordt ingeschat, hij bleef en verdwijnt niet in een Grieks of Turks zwart gat.

Zo begonnen we de inhaalwedstrijd tegen AZ, in vergelijking met de wedstrijd tegen FC Groningen, met slechts één wijziging in de startopstelling: Marques stond weer in de spits, Jordy Bruijn begon op de bank.

Na de eerste drie wedstrijden heeft NEC de indruk achtergelaten een stevig, degelijk elftal op de been te kunnen brengen met een paar kwalitatieve uitschieters. Een team dat moeilijk te verslaan is en bij vlagen leuk voetbal kan laten zien. Dat er ook nog het één en ander aan schort werd ons door AZ wel even duidelijk gemaakt.

Je speelt niet tegen een AJAX of PSV met internationals met miljoenensalarissen, maar tegen een club met veel jonge zelfopgeleide spelers zonder status, een club die qua omvang voor je gevoel toch niet zo heel ver van NEC af staat. De kenner weet natuurlijk van de geweldige opleiding en de tientallen miljoenen die daar met transfers worden verdiend. Hoe dan ook bleek AZ, toen het in de tweede helft eenmaal zijn draai had gevonden, ons volledig te overklassen. Technisch, tactisch, qua duelkracht en conditioneel, kwamen we tekort. Het laatste half uur was zelfs een beetje pijnlijk en velen zullen, moe van de spanning, vol ongeloof naar de eindstand hebben gestaard.

Wat NEC fantastisch deed, was knokken. De grote krijger Márquez ging voorop in de strijd en Cillessen hield steeds goed het oog op alle gebeurtenissen die zich voor hem afspeelden, en pakte bijna alles.

Lees meer