Na een midweeks spektakel in de beker, waar NEC helaas (en met hulp van de KNBVB maffia) aan het korste eind trok, moesten we vanavond alweer aan de bak in de Goffert. De tegenstander heette Cambuur. Waar de opponent van woensdag nog de lijstaanvoerder was, daar was het vanavond dus de lantaarndrager van de Eredivisie. En met Schöne, Cillessen en Dimata terug in de ploeg en met de rode kaart voor Sandler geseponeerd (het begint een meme te worden voor NEC) zou dat in prtincipe dus geen probleem moeten zijn. Helaas weten we uit ervaring dat ‘in principes’ weinig in de melk ter brokkelen hebben als het om onze club gaat. Tegen Feyenoord konden we lekker achterover leunen en loeren op de counter. Tegen Cambuur in eigen huis moesten we uiteraard zelf het spel maken, wat toch een heel andere aanpak vereist. Het was op voorhand dus zeker geen sinecure. Ook had Cambuur met nieuwkomer Foor een troefkaart in handen, want Navarone is in de Goffert natuurlijk altijd extra gebrand op een resultaat. Nieuwkomers inpassen in een elftal is echter altijd lastig en winteraankopen zijn niet altijd een garantie op verbetering, zoals we zelf ook bitter goed weten. Hoe dan ook, als NEC haar dromen van play-off voetbal in leven wilt houden, dan moest er vanavond gewonnen worden.
Tactiek
NEC begon meteen ook met Schöne, Cillessen en Sandler in de basis. De verwachting was dat Cambuur achterover zou leunen, dus creativiteit op het middenveld was gewenst. Van die creativiteit was helaas weinig te merken. Cambuur deed zoals verwacht heel weinig en beperkte zich net als Go Ahead tot druk zetten op onze achterste linie, waarna steevast de bal teruggekaatst werd op Cillessen die vervolgens met een kansloze trap naar voren Cambuur weer het balbezit verzorgde. Wat Cambuur dan prompt weer verloor en we met het volgende rondootje achterin begonnen. Het was niet om aan te gluren zo slap en saai. Geen idee of het vermoeidheid was na de bekerwedstrijd of gewoon algehele onkunde, maar NEC bakte er net als tegen Go Ahead Eagles vorig weekend bitter weinig van. Het tempo lag pijnlijk laag en de paar keer dat we een schot op het goal wisten te lossen (voornamelijk via Tavsan) zat de keeper van Cambuur er goed bij. Het is een verwijt dat al vaker aan het adres van Meijer gemaakt is: hij is een topcoach als het aankomt op inzet, maar tactisch gezien is het altijd vreselijk defensief ongeacht de tegenstander. In plaats van dat je een zwakkere broeder als Cambuur vanaf de aftrap bij de strot grijpt, kregen we bijna alleen maar balletjes breed en achteruit te zien. Snurk snurk. De paar keer dat je een leuke steekpass zag, was het ook direct gevaarlijk. Alleen zag je die dus nauwelijks.
Logisch dus dat er…. *NIET* gewisseld werd in de rust? En dus modderden we in de tweede helft lekker verder waar we in de eerste gestopt waren. Pas twintig minuten (!) voor tijd greep Meijer ein-de-lijk in om deze slaapverwekkende misère een halt toe te roepen en bracht hjij Mattsson en Bruijn in het veld voor een dramatisch spelende Cissoko en een degelijk spelende (maar wellicht vermoeide) Proper. Het was veel te weinig, veel te laat.
Uitslag
0-0 dus weer eens. Een vreselijke wedstrijd, nauwelijks beter dan de wanvertoning tegen Go Ahead (al kregen we vandaag tenminste nog kansen). Tuurlijk was er een zware midweekse bekerwedstrijd, maar dat is nog altijd geen excuus voor de ronduit slappe vertoning die vanavond op de mat gelegd werd.
Scheids
Gözübüyük had een hele makkelijke avond. Wel ging Tannane weer eens op de bon, waardoor hij het volgende duel tegen Excelsior mist.
Publiek
Dat werd langzaam in slaap gewiegd. Even werd er nog wel geprobeerd om de ploeg in de tweede helft naar voren te schreeuwen, maar de algehele lethargie op het veld had duidelijk zijn weerslag op de tribunes. Een anti-Foordoekje was verder het enige vernomenswaardige wapenfeit.
Hoogtepunten
Geen. Het was weer eens slappe hap troef.
Dieptepunten
Juist als je een zware midweekse bekerpot in de benen hebt, dan moet je een ploeg als Cambuur meteen bij de strot grijpen en de wedstrijd in de eerste helft beslissen. Helaass is dat niet Meijer’s aanpak. Alles is angstig, defensief, behoudend. Prima als je wil overleven in de Eredivisie, maar enige ambitie op Europees voetbal (die toch meermaals is uitgesproken) kun je dan op voorhand gerust in de koelkast zetten. Het was een slappe zooi vanavond, geen moment had je de indruk dat dit NEC echt wilde winnen.
Inzet
Ondermaats.
Conclusie
De bekerwedstrijd was meer dan prima, waardoor dit een extra zware anticlimax is. Waar NEC tegen topploegen knokt voor wat het waard is, daar overheerst tegen mindere ploegen altijd vooral de angst om niet tegen een counter aan te lopen. En dus zijn gelijke spelletjes en de brilstand de norm. Frustrerend is niet eens het juiste woord meer, het is gewoon prut. NEC zal dit seizoen niet in degradatiezorgen komen, zoveel durven we wel te stellen. Maar serieus aanspraak maken op een Europese play-off plek met dit soort voetbal is je reinste lulkoek. Dat gaat in geen honderd jaar lukken. De club zal goed bij zichzelf te rade moeten gaan wat het nu echt wil: doorpakken voor Europees (in welk geval er na dit seizoen netjes afscheid genomen zal moeten worden van Meijer) of inzetten op financiële en sportieve zekerheid, in welk geval Meijer een prima trainer is om aan te houden. Maart voor de fans is dit echt geen pretje om naar te kijken. Wat een wanstaltige avond. Het was helemaal niks. Bah, bah, bah. Eén puntje uit de wedstrijden tegen Go Ahead en Cambuur, dat is ronduit kut. Niet om aan te gluren zo slecht en slaapverwekkend. Tegen Excelsior zal het dus ook wel niks worden. En dan sta je gewoon weer grijs in het rechterrijtje waar je thuis hoort.