Columns

Normalisatie is het nieuwe toverwoord in het supportersbeleid. Goedwillende supporters moeten weer normaal naar het voetbal kunnen gaan en supporters die misbruik maken van het loslaten van beperkende maatregelen moeten streng aangepakt worden. Klinkt mooi, maar hoe werkt dat in de praktijk?

Langzaam zie je dat het aantal verplichte buscombi’s aan het afnemen is en wie twintig jaar geleden uitwedstrijden bezocht en nu weer een seizoen zou meereizen zou al snel de conclusie trekken dat het allemaal een stuk gemoedelijker is geworden. Het afgelopen seizoen is er bij uitwedstrijden van NEC amper wat gebeurd. Je kunt je afvragen of dit komt door een mentaliteitsverandering bij de supporters zelf of dat het juist de beperkende maatregelen zijn geweest die hiervoor gezorgd hebben.

Hoe dan ook, de KNVB en de clubs zien, kijkend naar de oosterburen en zelfs Engeland, dat de beperkende maatregelen in Nederland zijn doorgeslagen en dat normalisatie nodig is. Maar de handrem op het gebied van normalisatie zit er bij de clubbestuurders nog steeds op. Ook daar is een mentaliteitsverandering nodig. Het zijn de clubs die de laatste jaren alleen maar vanuit imago, beleid en veiligheidsaspecten naar (uit)wedstrijden aan het kijken zijn geweest. Een derby om 14.30 uur? Paniek, die moet naar 12.30 omdat supporters anders langer kunnen drinken in de kroeg. Vrij vervoer? Dan niet stimuleren om met de trein te gaan. Bierverkoop in het uitvak? Doe maar niet, want dat gaat misschien wel problemen opleveren. Gaat er een busje HKN mee, dan ook meteen 12 extra stewards, want je weet maar nooit. Als er een keer een fanatieke groep mee gaat , dan breekt het angstzweet uit en worden gebeurtenissen snel uitvergroot.

Lees meer

Na het doodtrappen van een grensrechter in Almere, is in Nederland voor de zoveelste keer de discussie opgelaaid over geweld op en om de velden. Dat is begrijpelijk, want geweld valt niet te tolereren en zeker niet om een futiliteit als voetbal. Laten we wel wezen: het is onze favoriete hobby, maar ook niet meer dan dat. Een beetje relativeringsvermogen zou spelers en supporters dikwijls sieren.

Intussen is Aleppo een dodenstad aan het worden, hongeren elk jaar opnieuw miljoenen mensen dood door te hoge voedselprijzen en verwoesten orkanen onze kusten door klimaatverandering: dát zijn kwesties om je druk over te maken. Niet of een bal verkeerd beoordeeld wordt, een medespeler iets rots tegen je zegt of een medesupporter je gejend heeft. Nogmaals: laten we wel wezen.

Lees meer

De derby ligt weer eens onder een vergrootglas. Afgelopen week presenteerden beide clubs gebroederlijk hun plan, dat met enig cynisme ook als dreigement kan worden opgevat: Als het niet rustig blijft dan drie jaar lang geen uitpubliek bij de derby.

Populistische spierballentaal van de clubbestuurders. Geheel in lijn met het geschreeuw in de politiek, de publieke opinie en de media, die ook steeds roept om harder, strenger en meer. Natuurlijk de rellen in Nijmegen zijn een dikke smet op de derby. Zeer spijtig dat het na jarenlange rust rond de derby weer zo uit de hand moest lopen. Ook in Arnhem vonden supporters van beide clubs (leest u mee supportersvereniging van Vitesse) het nodig om te zorgen voor wat geduw, geprovoceer, getrek en gebeuk op het plexiglas. Niet dat het gruwelijk uit de hand liep, maar vriendelijk was het allemaal niet. Gezien het eerder genoemde vergrootglas is zoiets al snel zeer ernstig. Nou is een discussie over of het wel of niet erg is zinloos, laten we dat dus vooral niet doen, maar enige Arnhemse zelfkritiek over de gebeurtenissen tijdens de laatste derby-editie, was ook wel op z’n plaats geweest. De provocaties van club en spelers, worden als een waar politburo doodgezwegen. Nee, alles lekker op het bordje van de supporters schuiven en met die spierballentaal daadkracht uitstralen. Een derby hoort met publiek, dat maakt de derby ook zo mooi en zo apart. Het lijkt mij dus beter dat je net als overal elders in Europa er alles aan doet om dat in stand te houden. Maar niet in Gelderland. Daar gaan ze al tobbedansend van regeltje naar maatregel (zelfs na rustig verlopen derby’s) om vervolgens al snel bij die bel van de uiterste maatregel  aan te komen. De hand raakt het touw al, nu moet nog de bel klinken.

Lees meer

Vandaag verwelkomen we onze nieuwste Trouwe Hond: Hengstdal. Voor alle rechtgeaarde Nijmegaren en streekgenoten zal zijn naam weinig aan de verbeelding overlaten. Vanuit het oosten van onze prachtige stad zal Hengstdal ons team van vers elan en eigenzinnige opinies voorzien, te beginnen met een voor vele mede-supporters ongetwijfeld herkenbaar retrospectief.

Tot 1988 kende ik betaald voetbal alleen van tv. Zondag om zeven uur moest je het doen met de samenvattingen van de drie topclubs bij Studio Sport. Als NEC al in de eredivisie speelde, zag ik ze zes keer per jaar verliezen van Ajax, PSV of Feyenoord. NEC zei me toen niet zoveel. Bij gebrek aan Nederlands voetbal, keken wij ‘thuus’ iedere zaterdag Sportschau. Ik kende meer spelers van Werder, Borussia of Eintracht dan van Twente, Roda of Groningen. Van NEC wist ik niet meer dan dat het de club van de stad was. ‘Drie keer niks’, was de mening van mijn Nimweegse familie. ‘Nooit Een Club’, aldus klasgenoten.

Lees meer