Wichard

Na de redelijke wedstrijd tegen De Graafschap waren onze drie trainers het erover eens dat er in de opstelling weinig veranderd hoefde te worden. Alleen moest onze Ole in de spits plaatsmaken voor Etien Velikonja. Die had twee aardige invalbeurten achter de rug terwijl het met Romeny juist wat minder ging. Wel logisch dus.

Oh ja, we speelden tegen FC Dordrecht (met oud-NEC’ers Achahbar en Jari Schuurman in de basis), de nummer laatst. En dan weet je het wel: het wordt een moeilijke avond. Om nog niet opgehelderde redenen weten staartploegen in de KK-divisie ons helemaal weg te spelen om een week later weer gewoon met 5-0 een pak slaag te krijgen.

Zo erg als tegen FC den Bosch was het in de eerste helft tegen Dordrecht niet, toen kreeg de thuisploeg kans op kans. Maar veel soeps was het ook niet. Het tempo lag laag, het spel was slordig, er werden geen kansen gecreëerd en gaandeweg kwam Dordrecht beter in de wedstrijd. Dus is het wachten op de tegengoal. Die valt in de 45+2e minuut als keeper Branderhorst, op een vrije trap van de zijkant, vrij onnodig uitkomt, zodat onze Van de Looi de bal met het hoofd in het lege doel verlengd.

Lees meer

Telstar thuis, mijn eerste thuiswedstrijd dit seizoen. In de week daarvoor staat er een roedel kinderen uit mijn straat voor de deur die kaarten hebben gekregen voor deze wedstrijd omdat ze mee hadden gedaan aan ‘bouwdorp’. Of ik met hun mee wil, hun papa’s/mama’s hebben geen zin of tijd, of belangrijkere zaken te doen, verplichtingen, etc. Geen zin dus. Beetje jammer want ik had juist behoefte om mijn maten weer te zien in mijn eigen vak in plaats van op de gezinstribune plaats te moeten nemen. Maar goed, de zielige kinderoogjes die me aankijken en in ogenschouw nemend dat de jeugd de toekomst heeft besluit ik toe te zeggen.

Voor de wedstrijd bedenk ik mij dat mijn betaalkaart gekoppeld is aan mijn oude seizoenkaart en ik open de app “Knip” op mijn telefoon om mijn nieuwe seizoenkaart aan te melden en het restant bedrag wat op mijn oude kaart staat over te zetten.
Ik ben een ramp met dit soort zaken maar wonder boven wonder weet ik dit nog redelijk snel te realiseren. Ik besluit om ook nog extra geld op mijn nieuwe kaart te storten zodat ik zeker weet dat ik genoeg heb om de frisdrank en snoepgrage maagjes van mijn mini medesupporters te kunnen vullen. De pret kan beginnen, ruim €60,- in de pocket (of liever gezegd Knip…euh…..kaart) en we gaan op weg naar de Goffert!

Lees meer

Ik weet het, ik ben een ouwe lul aan het worden, maar ik weet nog dat we in de magere jaren ‘80 en begin jaren ‘90 het lelijk eendje waren. In het blaadje van Johan Derksen werd het balkenshirt als iets lelijks weggezet en het stadion met de wielerbaan als een saaie betonbak. Merchandise was er amper te krijgen en had je toch een shirt dan was dat zeer waarschijnlijk een match-worn shirt van een speler, want een balkenshirtje kopen in een winkel, dat kon niet. Het gespuw op de club, maakte jou als fan alleen maar trotser. Je had als NEC supporter het droombeeld dat de hele stad achter NEC zou staan, dat in iedere auto een NEC vaantje zou hangen en dat door de hele stad de kleuren rood groen en zwart de boventoon zouden voeren. Zeker in tijden dat het slecht gaat, want als de sportieve resultaten minder zijn, dan is er toch best angst voor een “uit het oog, uit het hart” verhaal. Tijdens de Europese wedstrijden kleurde de stad wel rood groen zwart, ook mooi natuurlijk, maar juist in mindere tijden vergeten we wel eens dat juist dan je trots laten blijken extra hard nodig is. En hoe kaa-u-téé het ook gaat met de club, NEC moet blijven leven in de stad.

Lees meer