JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
*hijg*AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!
De buit is binnen, de champagne mag open. Zes wedstrijden voor het eind, met een huizenhoge voorsprong op de concurrentie (welke concurrentie? Ha, juist, inderdaad!), met de lente nog maar net ontloken, pakt ons NEC het kampioenschap!
Tuurlijk, de wedstrijd was prut, de winst miniem (1-0), maar kom op, wie maalt daar nu om? De winst is wat telt. NEC komt, na een jaar afwezigheid, weer met opgeheven hoofd terug in de Eredivisie. Daar waar wij gewoon thuis horen. En zo is het, en niet anders, en potdikke wat zijn we blij!
We mogen dan een van de zwartste jaren in de clubgeschiedenis achter de rug hebben, zo’n kampioenschap meemaken na veertig jaar is toch ook wel een belevenis op zich.
Het wat? Het wedstrijdverslag? Echt? Nou vooruit dan. Maar daarna weer verder feesten!