Deze middag waren we in de Goffert getuige van een tactisch steekspel tussen twee aan elkaar gewaagde ploegen: ons NEC versus de FC uit Utrecht. Waar de wedstrijd eigenlijk geen winnaar verdiende, daar liep NEC na 93 minuten toch mooi met de volle mep van het veld af. Een door Foor versierde en (hoe kon het ook anders) door Santos verzilverde penalty maakte het verschil. En zo staat NEC na dertien speelrondes op een ongekend fraaie vijfde plek, een prestatie die sinds het begin van de jaren ’60 door geen enkele promovendus geëvenaard is.
Uitslag
Een schamele 1-0, maar ook die tellen gewoon voor drie punten.
Toeschouwers
Een goed gevulde Goffert had het vandaag vooral gemunt op voormalige NEC jeugdspeler Nazer Barazite. Niet verrassend uiteraard gezien zijn verleden bij de arnepse noorderburen. Ook de terugkeer van Appiah viel goed in de smaak.
Hoogtepunten
– Een wonderschone kapbeweging van Limbombe in het eerste bedrijf. Echt een actie waarvoor je naar het stadion komt. Dreigend naar links, maar vervolgens een kunstige flip met buitenkantje rechts die zijn directe tegnstander verrast achter liet.
– Kirsten keepte zijn beste wedstrijd in NEC tenue en gooide er en passant ook nog eens een fraaie showduik uit.
– Santos blijft maar scoren. Tuurlijk, het was ditmaal dan wel een penalty, maar penalties nemen is ook een kunst en Christian’s 100% score (vier uit vier als we goed geteld hebben) is indrukwekkend. Santos staat met zijn alweer tiende competitiegoal gewoon brutaal gedeeld tweede in het topscorer klassement achter Luuk de Jong. Is er een nieuwe Vleminckx in de maak?
– Beste promovendus sinds 1962! Destijds haalde Blauw-Wit uit Amsterdam 24 punten uit 13 duels.
Dieptepunten
– Het duel zelf was niet al te enerverend. Niet dat het slecht was – beide ploegen speelden goed voetbal – maar omdat geen van beide erin slaagden echt iets te forceren en het voornamelijk een slag om het middenveld was.
Scheids
Pol van Boekel deed weinig fout. Hij miste in eerste instantie de (lichte) overtreding op Foor in de zestien van Utrecht, maar op advies van zijn grensrechter wees hij alsnog naar de stip. Op de twee gele prenten voor Utrecht en de gele kaart voor Ritzmaier was ook weinig aan te merken.
Tactiek
Utrecht speelde compact en verdedigde ver van het eigen doel, waardoor de ruimtes erg klein waren en we met regelmaat twintig spelers rond de middenstip hadden lopen. NEC probeerde met lange ballen over de laatste linie van Utrecht heen de tegenstander te verschalken, maar slaagde hier nauwelijks in. Acties over de flanken (vooral via Limbombe) waren succesvoller, maar de tegenstoot lag altijd op de loer. Vooral in de eerste helft liet NEC zich nog wel eens in de luren leggen, waardoor Kirsten enkele malen beslissend most optreden. In de tweede helft stond onze defensie een stuk beter en kreeg Utrecht eigenlijk nauwelijks nog kansen.
Inzet
Het tempo lag vrij laag, vooral aan NEC zijde, en in de eerste helft was de frustratie bij de spelers soms goed zichtbaar. De spelers speelden echter allemaal geconcentreerd en trokken uiteindelijk de winst redelijk comfortabel over de streep. Vooral de teamprestatie is dit seizoen de doorslaggevende factor in het succes van NEC.
Conclusie
Opnieuw drie punten in eigen huis. Hoewel dit zeker niet de beste wedstrijd was die we gezien hebben van NEC, was het wel een hele belangrijke. Realistisch gezien hoeft NEC nu nog maar negen of tien punten te pakken om definitief veilig te zijn. En dat nog niet eens op de helft van het seizoen! Drie overwinningen en een gelijkspelletje, dat moet toch zeker te doen zijn in de resterende 21 wedstrijden. En dus mogen we langzamerhand stiekem best eens gaan denken aan meer…