Het nieuwe decennium is aangebroken en de meesten van ons zullen zich na de kerstvakantie – waarin je ongetwijfeld hoopte op rust en relaxatie, maar waar je in de praktijk alleen maar vermoeider uit kwam – weer naar het werk of de school gesleept hebben. NEC is ondertussen weer teruggekeerd van hun jaarlijkse trainingskamp in het zonnige zuiden, al moet je doorgaans het ’training’-aspect met een korreltje zout nemen natuurlijk. Met een paar daagjes rondrennen in de Spaanse zon en oefenpotten tegen tegenstanders als de Red Imps en VVSB leg je bepaald geen basis om in de tweede seizoenshelft volledig conditioneel topfit en tactisch getransformeerd voor de dag te komen. Dit soort uitjes zijn echter wel belangrijk voor het groepsgevoel en natuurlijk niet in het minst om onze investeerders en sponsoren tevreden te houden. En dat is zeker geen triviale bezigheid, want deze beste mensen vormen momenteel de reddingslijn van NEC en zonder hen hadden wij ongetwijfeld al lang niet meer van onze mooie club kunnen genieten. Het is dan ook ietwat zorgelijk als je de zogenaamde ‘Grote Vier’ hoort zeggen dat er meer nieuwe investeerders bij moeten en je de groepsfoto ziet van de huidige sponsoren die, met alle respect, nou niet bepaald meer stralen van jeugdigheid. Het blijft toch vaak dezelfde visvijver waar NEC financieel in hengelt. Dat kan niet eindeloos goed blijven gaan, natuurlijk.
Mark
NEC gaat met positief gevoel de winterstop in
Waar iedereen al snakte naar de kerstvakantie, moesten we eerst nog een wedstrijd van NEC ondergaan. Leuk is dat al jaren niet meer, maar goed, je bent en blijft supporter. Ook in mindere tijden. En dus sleepte een hardnekkig groepje die-hards zich richting Eindhoven waar de laatste wedstrijd voor de winterstop op het programma stond. In de basis traden wederom elf spelers aan die graag wilden maar weinig konden, waarmee het aandoenlijke doch ietwat zaaddodende tafereel van de afgelopen weken zich opnieuw kon herhalen. De eerste helft werd ons dutje nog even vroegtijdig opgeschrikt door een kans voor Eindhoven, maar daarna konden we weer rustig gaan doezelen. NEC had zoals gebruikelijk een licht veldoverwicht en het betere van het spel, maar de meest gevaarlijke kansen waren voor de tegenpartij. Zo leek de wedstrijd zich dus voorspelbaar naar de rust te slepen met een onvermijdelijke conclusie. Totdat vijf minuten voor de koffiepauze ineens alles veranderde. Rens van Eijden kopte namelijk prima binnen op een vrije trap van Van Landschoot! En dus stonden we zowaar weer eens tijdelijk bovenaan in een periode.
NEC zet negatieve lijn voort tegen Excelsior
In een uiterst winderig en regenachtig Rotterdam wachtte vanavond tegenstander Excelsior. De Kralingers staan een puntje los van ons op een zesde plek. Na twee uiterst teleurstellende duels waarin we de tweede periode volledig uit handen gaven, vinden wij onszelf inmiddels terug op plek 8, een straatlengte verwijderd van lijstaanvoerder Cambuur. Het was dus zaak om vanavond het tij te keren om in elk geval onze plek op de ranglijst te bewaken. Tom van de Looi werd daarbij geslachtofferd op het middenveld, dat al weken met afstand de zwakste sector van onze ploeg is. Flemming zakte daardoor een linie terug en Musaba kwam erin op rechts, met Romeny centraal in de spits. Zou het helpen? Hint: lees de titel.
NEC begon eigenlijk best goed en had in de beginfase een duidelijk veldoverwicht. In de eerste twintig minuten werd Excelsior volledig vastgezet op de eigen helft en hadden we de Rotterdammers serieus in de tang. Tot scoren kwamen we echter niet. Langzaam zag je het vuur uit onze ploeg sijpelen naarmate de regen harder naar beneden klaterde. Na een half uur spelen leken de Rotterdammers zelfs vanuit het niks binnen te koppen, maar de scheids oordeelde dat Branderhorst de bal op de lijn pakte. Nou, dat nemen we dan maar aan. Van die kans leek onze ploeg in elk geval zo te schrikken dat we het restant van de eerste helft niet meer aan voetballen toe kwamen.
NEC wordt overklast en geeft periode uit handen
Na de teleurstellende vertoning in eigen huis tegen Jong Utrecht gingen we vanavond op bezoek bij Volendam, een directe concurrent voor de periodetitel. Tegen Volendam presteren we doorgaans goed, dus dat schiep op voorhand hoop. De technische staf had voor deze wedstrijd zowaar een wissel doorgevoerd in de basis; Musaba begon dit duel in plaats van Romeny. Het strijdplan leek dus duidelijk: achterin de boel dichthouden en gokken op de counter met de snelheid van Okita en Musaba.
Volendam had er duidelijk zin in en leek de belangen van deze wedstrijd beter te begrijpen. De palingboeren trokken namelijk vanaf de aftrap fel ten strijde. NEC kon weinig anders dan achterover hangen en loeren op een uitbraak. Na een goede tien minuten murw gebeukt te zijn, leek NEC een beetje controle over de wedstrijd terug te krijgen. De adempauze was echter van korte duur. In de 18e minuut scoorde Volendam namelijk de openingstreffer. Een Volendamse voorzet vond Vissersdorp-voetballer Visser vogelvrij voorin Vierdaagsestadstrafschopgebied (okee, die laatste V was een beetje gezocht, maar kom op mensen). Visser deed een soort half-hakje dat met meer geluk dan wijsheid de bal dusdanig van richting veranderde dat hij achter Branderhorst verdween. Even later kon diezelfde Visser ontsnappen uit de rug van ons centrale duo en onbedreigd op ons doel afstomen voor de 2-0, maar hij faalde in de afronding. Het bleek slechts uitstel van executie. Na een half uur voetbal viel namelijk ook de 2-0, wederom uit een schlemielige kluts waar opnieuw een Volendam speler totaal ongedekt stond. Deed NEC dan helemaal niks terug in de eerste helft? Nee, eigenlijk niet.