Mark

Na een fantastische doordeweekse bekerpot, waar wij zo lang van hebben doorgefeest dat een verslag er helemaal bij in schoot, moesten we vanavond aan de bak bij FC Eindhoven. In eigen huis wonnen we daar een paar maanden geleden nog afgetekend met 6-0 van, dus dan moet er in de lampjesstad toch ook wel iets te halen zijn. Beekman had na zijn prima optreden in de beker in elk geval een basisplaats verdiend en Okita begon op rechts, wat Tavsan een plek op de bank opleverde. Alblas keerde terug in de doelmond na een prima bekeroptreden van Branderhorst.

Lees meer

Nadat er vanochtend al heel vroeg activiteit was in de Goffert om het veld sneeuwvrij te krijgen, werd er om 12:15u afgetrapt voor de wedstrijd tegen de huidige koploper van de Eerste Divisie. Na een ronduit dramatische eerste helft vorige week tegen Excelsior, klapte NEC er nu vanaf het begin wel bovenop. Daarna kreeg Cambuur de overhand en leek NEC dat eigenlijk wel goed te vinden. De ploeg speelde compact en ving Cambuur rond de middenlinie op. Aanvallend brachten we nauwelijks iets, maar defensief stond het degelijk gegroepeerd, waardoor de 0-0 eindstand al vrij snel onvermijdelijk leek.

Lees meer

Tja, laten we zeggen dat we ons de start van de tweede seizoenshelft wat anders hadden voorgesteld. Vorig seizoen werd het nog 1-7 uit bij Telstar. Nou verwachtten we niet meteen dat soort cijfers, maar dit was dan wel weer het andere uiterste. NEC ging immers lekker verder waar het de eerste seizoenshelft stopte, namelijk je eigen ergste tegenstander zijn. Een intens flaterende Alblas garandeerde in de eerste helft al dat NEC een verloren middag speelde. Middels een bizarre mispeer, een losgelaten grabbelbal en een op het oog houdbare kopbal van afstand stond NEC bij de rust al met 3-0 achter. Daar tegenover stond een halve kans van Tavsan met een hobbelschotje op doel en daarmee was de aanvalskracht van NEC wel besproken. Kansloos, hopeloos, waardeloos. Welkom in 2021.

Lees meer

Vierendertig. Het is een magisch nummer. Letterlijk, want voor de wiskunde-nerds onder jullie is vierendertig namelijk de ‘magische’ som als je elke rij en elke kolom optelt in een magisch vierkant. Vierendertig is traditioneel gezien het aantal punten dat je als Eredivisieclub nodig hebt om niet te degraderen (al waren wij uiteraard in 2017 de uitzondering die de regel bevestigt. In 2014 bleven we er met 34 punten nog wel in, terwijl we in 1997 de nacompetitie overleefden met 32 punten. Het kan verkeren). Vierendertig is het aantal wedstrijden dat we in een seizoen zouden spelen als we op het hoogste niveau zouden uitkomen. Internetregel 34 stelt dat als iets bestaat, er por ehh…. Vierendertig was het nummer van de gevangeniscel van Edmond Dantès in de beroemde roman “De graaf van Monte Cristo” van Alexandre Dumas (beter bekend van “De drie musketiers”). Dantès’ motto was ‘Wacht en hoop!’, een motto waar veel NEC-supporters zich inmiddels wel mee kunnen vereenzelvigen en dat langzamerhand het credo van Mario Been (“Alles komt goed”) begint te vervangen.

Vierendertig is ook het aantal punten dat de selectie zich als doelstelling had gezet voor de winterstop. En toegegeven, we waren er heel dicht bij. Met vierendertig punten hadden we nu op de vierde plek gestaan, slechts één puntje achter De Graafschap, die gezien worden als serieuze titelkandidaat, en drie punten achter Almere City. Hoe anders kan het echter lopen. In de laatste wedstrijd voor de winterstop, tegen een laag geklasseerde maar in goeden doen verkerende tegenstander (TOP Oss), legde onze ploeg een draak van een wedstrijd op de mat. Weg doelstelling, voorlopig weg ook de titelaspiraties. Cambuur gaat als heer en meester voorop en heeft inmiddels al twaalf (!) punten voorsprong op ons. Bovendien hebben de Friezen een doelsaldo van +38. Plus achtendertig! Daar steekt onze +13 wel heel karig tegen af.

Lees meer