Mark Morgen staat de enige echte Derby die ertoe doet in Nederland weer op het programma. En zoals gebruikelijk werd onze ploeg op de laatste training voorafgaand aan deze wedstrijd weer even goed op scherp gezet door onze massaal toegestroomde supporters. Huisfotograaf Rob Koppers maakte de volgende sfeerimpressie:
De blammage tegen PSV werd nog een beetje verzacht door de twee schitterende goals van Tannane. Helaas verstapte Tannane zich bij de tweede goal en ligt hij er nu een paar weken uit. Tegen FC Emmen betekende dat dus dat er uit een ander offensief vaatje getapt moest worden vanmiddag. Ook defensief moest er wat veranderd worden, want Marquez – waarvan we deze week leerden dat zijn contract helaas niet verlengd wordt – moest vandaag een schorsing uitzitten.
Marquez ligt momenteel een beetje onder vuur bij de fans, want na al zijn openlijke liefdeverklaringen aan onze club kwam hij toen puntje bij paaltje kwam toch met nogal onrealistische eisen voor een contractverlenging. Want laten we wel wezen: wie gaat er in hemelsnaam een 29-jarige verdediger die zich tot aan vorig seizoen eigenlijk weinig onderscheiden heeft een vier-jarig contract aanbieden met een voor NEC-begrippen onrealistisch salaris? Ongetwijfeld zullen de regelingen met Cillessen en Tannane bij deze onderhandelingen in het achterhoofd van Ivan hebben meegespeeld. Maar helaas voor Marquez valt hij – hoe geweldig we hem ook vinden – niet in diezelfde categorie. En dus kunnen we geen Ajax-salarissen gaan lopen betalen voor 3-4 jaar. Het is te hopen dat Marquez een mooie nieuwe uitdaging vindt ergens in Duitsland of zo en dat we de rest van het seizoen in een goede verstandhouding kunnen uitspelen. Stiekem kijken onze fans ondertussen met een schuin oog naar Italië, waar Sampdoria lijkt te gaan degraderen. Bij degradatie is Bram Nuytinck daar namelijk transfervrij…
Maar goed, eerst moest de horde Emmen dus nog geslecht worden. Emmen knoktzelf nog altijd tegen degradatie, terwijl NEC een overwinning nodig heeft om aan te blijven haken bij de Europese play-offs. Emmen speelde zonder Diemers maar met Romeny.
Na een interland-onderbreking trad NEC deze avond aan in eigen huis tegen PSV, dat dit seizoen teleurstellend presteert. Dan hoop je dus dat NEC eindelijk eens weet te stunten tegen een van de traditionele topploegen, iets waar wij altijd enorme moeite mee hebben terwijl andere clubs om ons heen dat bij tijd en wijle wel lukt. Met Sandler terug in de ploeg en Van Rooij met een verse contractverlenging onder de riem zouden we deze editie van NEC-PSV toch zeker wel een kans moeten kunnen maken. Het mocht echter niet zo zijn. Bovendien moest Tannane geblesseerd het veld verlaten; laten we hopen dat het niet ernstig is.
Net zoals vele andere jochies heb ik zo’n beetje mijn hele jeugd (we hebben het dan over de jaren ’80 en begin jaren ’90) op voetbal gezeten. Ik geef meteen ruiterlijk toe dat ik een absoluut drama was met een bal (en zonder ook). Ik bivakkeerde steevast in de lagere elftallen van RKSV Brakkenstein en trainers wisten doorgaans niet wat ze met me aan moesten. Ik ben linksbenig, wat altijd even tot wat opwinding leidde bij een nieuwe trainer, totdat hij me daadwerkelijk met een bal bezig zag. Vervolgens werd ik doorgaans geposteerd op linksback of op linksbuiten, of een tijdje als voorstopper, totdat de algemene consensus bereikt werd dat ik de minste schade kon uitrichten op de linkshalf positie. Of op de reservebank, als er genoeg spelers voorhanden waren.
Toch had ook ik in mijn ontegenzeggelijk miserabele voetballoopbaan bijna een ‘Sjakie’s wondersloffen’ moment. Het gebeurde toen ik voetbalde in de A-jeugd (A1 zowaar! Toegegeven, niet vanwege mijn kwaliteiten, maar omdat Brakkenstein op dat moment simpelweg niet genoeg tieners op voorraad had voor een A2). We mochten een oefenwedstrijd spelen tegen de A-jeugd van NEC. De amateurtak, ongetwijfeld, maar in die dagen snapte ik dat soort onderscheid allemaal niet, dus wat ons betrof was het gewoon NEC. Zoals je je kunt voorstellen bleek het krachtsverschil pijnlijk groot en zo’n vijf minuten voor het einde keken we tegen een 0-11 achterstand aan. Ik was halverwege de tweede helft ingebracht op linksbuiten; onze trainer wilde mij ook wat minuten gunnen tegen NEC, want voor de stand maakte het verder toch geen zak meer uit. Ik compenseerde zoals gebruikelijk mijn gebrek aan balvaardigheid met blind gedraaf in een poging om mensen in de weg te lopen – of dat tegenstanders of medespelers waren was bijzaak – en op miraculeuze wijze onderschepte ik daarbij opeens de bal van een NEC-verdediger.