Een zeer welkome en afgetekende overwinning op Excelsior vorig weekend kan niet verbloemen dat NEC voorin nog altijd zeer veel moeite heeft met het afronden van kansen. Vanavond mochten we het opnieuw proberen in eigen huis tegen FC Volendam. De palingboeren doen het de laatste weken prima, waarbij Ajax en AZ op een gelijkspel gehouden werden en afgelopen weekend vitesse nog met 2-0 terug naar arnep gestuurd werd. Alleen Twente bleek een maatje te groot. Zeker dus geen tegenstander om lichtzinnig over te denken. En dat bleek in de openingsfase ook wel, waar Volendam binnen een miuut al aan de leiding had kunnen gaan nadat hun spits slim uit de rug van onze defensie was ontsnapt. Het was dus zaak voor onze ploeg om geconcentreerd te blijven. Met Tannane terug in het veld en Tavsan en Mattsson op de vleugels hadden we vanavond weer veel voetballend vermogen maar weinig diepgang. Het was dus afwachten wat we voorgeschoteld zouden gaan krijgen: een stroperige 0-0 waarbij alles potdicht zat, of een doelpuntrijke flipperkast. Een van de toeschouwers die dit vanavond van de tribunes ging waarnemen was trouwens ex-NEC’er Antti Sumiala, die weer eens kwam buurten in de Goffert. Altijd leuk!
