Het was een bewogen week voor onze club, zowel sportief als infrastructureel. Een zoveelste frustrerende verliespot en een opeenstapeling van arbitrale missers, maar ook goed voetbal en nieuwe stadionplannen.
Laten we maar beginnen met de wedstrijd van afgelopen weekend. Die wedstrijd werd – naast het zoveelste pijnlijke verlies in de slotminuten – natuurlijk overschaduwd door de belachelijke rode kaart voor Souffian El Karouani. Tuurlijk, Souf hoort wel iets slimmer te zijn in zo’n situatie en moet zich niet zo makkelijk uit de tent laten lokken. Maar hij is nog jong, met veel bewijsdrang en een fel temperament, dus dan kun je in het heetst van de strijd wel eens je zelfbeheersing verliezen. Het simpele feit is echter dat de scheidsrechter voor dit akkefietje natuurlijk nooit van zijn leven rood had mogen trekken, want er gebeurde op de keper beschouwd eigenlijk helemaal niks. Het is een brevet van onvermogen voor de arbitrage, waar NEC zaterdagavond in het hoge Noorden een zware prijs voor betaalde. Het is bovendien des te zuurder omdat we een week eerder ook al zwaar genaaid werden door de arbitrage, die een overduidelijke handsgoal van AZ toe liet. Tel daarbij op de afgekeurde vrije trap van Schöne tegen Heerenveen een paar weken geleden en je zou bijna gaan denken dat iemand in Zeist de pik op ons heeft. Maar doorgaans in dit soort situaties is de meer waarschijnlijke uitleg pure incompetentie in plaats van kwade wil.
De scheidsrechter gaf zijn fout achteraf toe en de KNVB heeft de rode kaart inmiddels ook geseponeerd, maar goed, daar kopen we momenteel natuurlijk weinig voor. NEC heerste zelfs met 10 man lange tijd tegen Groningen en op basis van het wedstijdverloop was er maar één ploeg die aanspraak mocht maken op een overwinning. Helaas bleek het toch net iets te veel energie te kosten om 75 minuten met 10 man te voetballen en in de slotfase kregen we alsnog de deksel zwaar op de neus. Wisselspeler Postema bleek een gouden greep voor Groningen, terwijl je vraagtekens kunt zetten bij de wisselkeuzes van Meijer in de slotfase. Hij gokte vol op het vasthouden van in elk geval een puntje en haalde daarvoor alle druk weg voorin, waardoor we de laatste 10 minuten volledig achterover moesten leunen. Het inbrengen van bijvoorbeeld Vet voor een moegestreden Barreto leek op het oog toch veel logischer. Maar goed, het is altijd makkelijk om achteraf te oordelen vanaf de tribunes. Meijer moet wel complimenten krijgen voor de strijdlust en inzet van zijn ploeg, een mentaliteit die de basis zal moeten zijn om onze club de komende jaren op het hoogste plan te houden. Laten we dus maar hopen dat er binnenkort duidelijkheid is over zijn contractverlenging, want het duurt toch allemaal onnodig lang.
Het voetbal zelf zag er, zelfs met 10 man, overwegend prima uit en we zagen misschien wel de beste wedstrijd die NEC dit hele seizoen op de mat gelegd heeft. Ongetwijfeld zal de keuze voor een 4-3-3 formatie daarin meespelen. Het 5-2-3 gedrocht waar we aan onderworpen werden in de afgelopen maanden is overduidelijk een fiasco. Telkens zagen we onze twee middenvelders verzuipen tegen een overtal, terwijl onze backs niet konden opkomen omdat de vleugels breed gehouden werden voorin. De veldbezetting was daardoor simpelweg naatje. Met 5-3-2 is dat al een stuk beter, omdat je backs hoger kunnen staan. En NEC heeft daar vooral tegen sterkere ploegen veel baat bij gehad. Terwijl je in een 4-3-3 formatie vooral aanvallend veel beter uit de verf komt. 5-2-3 echter: aub nooit weer. Bovendien is het wel erg zorgelijk hoe makkelijk we de doelpunten weggeven bij dode spelmomenten en met kopballen in het strafschopgebied. Daar is toch op te trainen, zou je denken. Daar ligt echt een enorme achilleshiel voor NEC.
Op basis van het vertoonde spel moet NEC zich dit seizoen simpel veilig kunnen spelen. Maar ja, we zouden geen rechtgeaarde NEC-fans zijn als we niet toch met enige zorg over onze schouder zouden blijven kijken. Met nog acht duels te gaan blijft die veilige 34-puntengrens immers als een luchtspiegeling voor ons uit glijden. Het lijkt telkens zo dichtbij, maar na elke speelronde glooit hij tartend aan een nieuwe horizon. Eén zege of drie gelijke spelletjes en je bent klaar. Maar wanneer komen die? Kijkend naar het programma zou Sparta thuis het komende weekend de uitgelezen mogelijkheid moeten zijn om dit seizoen over de streep te trekken. We hebben verder ook nog Cambuur uit en Go Ahead en Fortuna thuis waar je punten moet kunnen halen. Bovendien moeten Fortuna en Willem II zelf nog 9 punten zien te halen om ons voorbij te steken; Sparta en PEC zelfs 11. Zeker geen sinecure gezien hun programma’s. Laten we dus vooral niet te paniekerig gaan doen. De punten komen heus wel. Hopelijk dit weekend al.
Het Goffert-stadion blijft ondertussen een moeilijk en beladen dossier. Onder de noemer ‘Ons nest‘ presenteerde NEC de afgelopen week drie potentiële ontwerpen voor een nieuw stadion in de Goffertkuil. De rode draad door alle drie de ontwerpen is het inpassen van huurwoningen op het stadionterrein. Nadat eerdere plannen voor samenwerking met lokale bedrijven en stichtingen en recreatieopties werden afgeschoten, lijkt onze club de hoop nu volledig gevestigd te hebben op woningbouw. Niet zo gek natuurlijk, want Nijmegen is na Amsterdam en Utrecht de stad met de grootste woningnood. Bovendien lijkt de gemeente erg kien te zijn op het verder ontwikkelen van het gebied rond station De Goffert voor wonen en bedrijvigheid. NEC-sponsor KlokGroep is daar nadrukkelijk bij betrokken. Alles tezamen is de keuze voor een nieuwe stadion met integratie van huizenbouw dus geen gek idee. Vraag is wel wie er nou zo graag zou wonen direct naast een voetbalstadion, maar in de huidige woningmarkt zal er ongetwijfeld wel voldoende interesse zijn.
Dan de drie ontwerpen zelf. Een van de ontwerpen posteert twee woontorens naast een opgepoetst stadion, terwijl de andere twee ontwerpen de woningen integreren in het stadion. Op voorhand zou je dan toch denken dat de eerste optie de voorkeur zou hebben, in elk geval bij de NEC-supporters, want je behoudt de meeste kenmerkende aspecten van ons geliefde stadion en je kunt voetbal en wonen relatief eenvoudig gescheiden houden. Frappant genoeg (in mijn optiek) echter lijkt een overgrote meerderheid het meest gecharmeerd van het derde ontwerp, waarbij ons stadion volledig wordt opgeslokt door een soort Hilton Hotel configuratie. Het torentje raakt daarbij volledig geïntegreerd in de voorgevel en van buitenaf zie je, afgezien van de stadionletters, ogenschijnlijk aan niets meer dat je een voetbalstadion nadert. Waarom in hemelsnaam scoort dat ontwerp zo hoog? Gezien de diverse enquetes op verschillende mediakanalen bevind ik me met deze opvatting blijkbaar in een zeer kleine minderheid, maar ik kan er gewoon met mijn verstand niet bij waarom je als rechtgeaarde NEC-fan onze mooie club zou willen laten voetballen in het atrium van een groot woningcomplex. Want daar hebben we het hier toch over, afgaande op de illustraties. En die twee woontorens aan weerszijden van het torentje aan de voorzijde in ontwerp nummer 2 vind ik er persoonlijk ook niet uit zien.
Hoe dan ook, we zullen met zijn allen moeten hopen dat er iets zinvols uit deze discussies rolt, want alle andere alternatieven zijn inmiddels de revue gepasseerd en afgeschoten. Voor de meest ideale (en bouwkundig gezien meest simpele) optie, waarbij we ons huidige stadion zouden uitbreiden tot 15.000 plaatsen en investeren in het verbeteren en uitbreiden van de skyboxen en cateringfaciliteiten, is blijkbaar geen financieel draagvlak te vinden. Eeuwig zonde. Dus zullen we het moeten doen met dit soort initiatieven. Soit. Maar alsjeblieft mensen, laten we toch tenminste proberen om iets van de oude ambiance en authenticiteit te behouden. Zo’n Hilton Hotel met een voetbalbinnenpleintje: eerlijk waar? Dat is wat je wilt zien als je komt aanlopen op een wedstrijddag? Daar hoop je nog steeds dezelfde kriebels in je buik van te krijgen? Dat is de Goffert van de toekomst? Brrrr.
Dat gezegd hebbende, het kan natuurlijk altijd nog erger. Waar wij ‘slechts’ moeten vrezen voor het verlies van onze mooie stadionaanblik, daar heeft een paar kilometer ten noorden van ons een club al sinds jaar en dag haar ziel verloren aan Russisch bloedgeld. Eigenaar Oyf en zijn dubieuze voorgangers legden in het afgelopen decennium elk seizoen vele miljoenen bij om die club relevant te houden. Nu is de club met een schuld van naar schatting rond de 135 (!) miljoen euro te koop aangeboden. In het allergunstigste geval (voor onze noorderburen althans) scheldt Oyf die schuld kwijt en kan de club voor een slordige 20-30 miljoen op eBay gezet worden. Maar dat is nog maar zeer de vraag. En dan nog: wie wil er in hemelsnaam serieus een provincieclubje kopen voor zo’n bedrag terwijl je er niet eens een stadion bij krijgt? De luchtfietsers bij de arneppers zijn ondertussen helemaal van het padje af en durven zelfs publiekelijk te roepen dat ze wel verwachten dat een eventuele koper de ambities van de club in oog houdt. Mijn hemel. Dan heb je toch echt een zware klap van de molenwiek gehad. Ze mogen blij zijn als de club over een paar maanden uberhaupt nog bestaat en met een beetje mazzel kan blijven meedraaien op Eredivisieniveau. Dat zou toch je allereerste en grootste wens moeten zijn. Maar nee: de nieuwe eigenaar moet blijkbaar ook nog even gezellig mee blijven doen om Europees voetbal en de landstitel. Luchtspiegelingen in het kwadraat. De PSG-eigenaren zouden al oren hebben naar deze krankzinnige deal (toegegeven, als er iemand gek genoeg is om in te stappen in zo’n beerput dan zijn het de Arabische oliesjeiks wel), terwijl ook de huidige glasbak-eigenaar beweert interesse te hebben. Die laatstgenoemde is vooral bekend om zijn no nonsense handelaarsmentaliteit en zijn rechtzaken over achterstallige huurbetalingen tegen het huidige bestuur van vitesse, dus hem zal het vooral te doen zijn om een kijkje in de financiële huishouding van de club te krijgen. Dat wil hij immers al jaren, maar hij kreeg daar nooit eerder zo openlijk de kans toe. Het is een potsierlijke komedie, waarvan wij alleen maar kunnen hopen dat deze onscrupuleuze, competitievervalsende gladjakkers een keer echt het deksel flink op de neus krijgen. Die nare club kennende zullen ze er op de een of andere louche manier echter wel weer tussendoor glippen en gezellig verder luchtfietsen.
Of wellicht dat Boekhoorn wel trek heeft in deze investering. Marcel’s grote kracht is immers het opkopen van haast failliete inboedels, de boel opbreken en de winstgevende delen (spelers en Papendal) doorverkopen. Dan kan hij eigenhandig het betaald voetbal in arnep de nek omdraaien en kunnen wij de inzameling voor nog een standbeeld beginnen.
Mark