Vier werdstrijden op rij ongeslagen: we hebben het al een tijdje niet meer mogen meemaken. Vanavond kon nummer vijf daar ook nog aa toegevoegd worden. In eigen huis moest NEC het immers opnemen tegen FC Volendam, en dat is een ploeg die ons wel ligt. De palingboeren zoeken graag de aanval, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Jong PSV vorige week, waardoor er ruimte moet liggen voor onze ploeg in de tegenstoot. In het inmiddels beproefde recept met drie centrale verdedigers (Odenthal, Van Eijden en Barreto) ging NEC dan ook op zoek naar een volgende overwinning.
Volendam begon zoals verwacht brutaal en had in de openingsfase een licht overwicht. Tot overmaat van ramp moest onze aanvoerder en sterkhouder Rens van Eijden al na tien minuten het veld verlaten met naar wat zich doet aanzien een nare enkelblessure. Bukusu verving hem achterin. Waar Volendam zocht naar een openingstreffer, daar was het NEC dat na twintig minuten op voorsprong kwam. Een vrije trap werd door Tavsan op fraaie manier in de rechterhoek gekruld. Volendam was duidelijk aangeslagen na deze goal en stapelde opeens fout op fout. NEC liet zich kalmpjes terugzakken en loerde op de uitbraak. Volendam had weliswaar meer balbezit, maar het was NEC dat met deze tactiek de kansen kreeg. Het mocht een klein wonder heten dat het met rust nog altijd slechts 1-0 stond, want NEC had via ondermeer Vet, Bruijn en Tavsan meerdere prima kansen om de score uit te breiden.
Prijsschieten met losse flodders
In de tweede helft ging NEC verder waar het in de eerste helft mee opgehouden was: loeren op kansen om die vervolgens niet te verzilveren. Volendam, dat toch derde staat in het rijtje van doelpuntenmakers in de Eerste Divisie, creëerde werkelijk niks, terwijl NEC virtueel de score naar dubbele cijfers had kunnen uitbouwen. Het mocht een klein wonder heten dat er niet meer goals vielen, want het regende werkelijk kansjes aan NEC-zijde.
Uitslag
Een magere 1-0, die zeker geen recht doet aan het aantal kansen dat NEC kreeg in dit duel.
Hoogtepunten
Vijf zeges op rij. Haast niks weggegeven achterin tegen een op papier toch zeer trefzekere tegenstander.
Dieptepunten
Je verzuimt het om de wedstrijd in het slot te gooien, waardoor het tot de laatste minuut spannend bleef. Toegegeven, een flink aantal van die kansen kwamen door geklungel van Volendam, maar je mist wederom scherpte in de afronding. De enkelblessure van Rens lijkt ook niet best.
Scheids
Higler begon leuk en liet veel toe, waardoor het een aantrekkelijjke wedstrijd werd. Maar naarmate de tweede helft vorderde liet hij de teugels wel heel opzichtig vieren en maakte hij enkele discutabele beslissingen. De balans was twee keer geel voor Volendam (rechtsback 1 en rechtsback 2) en een keer voor Barreto.
Tactiek
‘Never change a winning team’ is duidelijk het motto. Meijer lijkt de gouden formule gevonden te hebben voor deze ploeg, althans totdat de tegenstander zich er weer op begint in te stellen. In de aanloop naar de nacompetitie, die ons nu toch niet meer kan ontgaan, is het inslijpen van vastigheden cruciaal. Ook na het wegvallen van Van Eijden bleef NEC met Bukusu achterin makkelijk overeind tegen Volendam. Barreto zorgt voor de broodnodige rust achterin en kiest prima zijn momenten om in te stappen naar het middenveld. Vet als diepste middenvelder is ook een goede vondst. Niet een plek waar veel mensen hem verwacht zouden hebben bij aanvang van dit seizoen, maar hij vult het met de week beter in. Het blijft wel een raadsel waarom Rogier Meijer naarmate de tweede helft vorderde niet wisselde, want sommige van onze spelers (Vet, Tavsan, Bruijn) liepen op hun tandvlees, terwijl de ruimtes achter de Volendamse defensie steeds groter werden. Een prima moment om Okita of Sellouf te brengen, zou je dan denken. Zijn enige ingreep (afgezien van de gedwongen wissel van Bukusu voor Van Eijden) was echter het inbrengen van Beekman diep in de blessuretijd voor een moegestreden Tavsan.
Inzet
Niks op aan te merken, de ploeg werkte erg hard. Ook voor de verandering eens een pluim aan Janga, die ondanks dat hij zelf weinig kansen kreeg, wel eindelijk eens goed fungeerde als kapstok voor de uitbraken van NEC. Ook verstoorde hij zeer succesvol de opbouw van Volendam. Laten we hopen dat hij dit doorzet.
Conclusie
NEC klimt even weer naar plek vijf (al heeft Go Ahead wel een wedstrijd minder gespeeld) en het gat achter ons wordt steeds groter, waardoor je met recht onbedreigd naar boven kan kijken nu. Directe promotie blijft een utopie, maar plek vier of zelfs plek drie zijn in de huidige vorm niet ondenkbaar. Wel blijft het gebrek aan scorend vermogen een groot probleem. Want met iets meer scherpte hadden we hier met een soortgelijke score als tegen Helmond Sport van het veld kunnen stappen, en daar is weinig aan overdreven. En zo blijven we het onszelf moeilijk maken. Vrijdag staat TOP Oss uit op het programma, waarna onze ploeg een weekje vrijaf heeft in aanloop naar een belangrijk drieluik in april: Almere, Telstar en Excelsior. Spannende tijden! Het is te hopen dat het meevalt met Rens zijn enkel, want het zou een flinke aderlating zijn als we onze aanvoerder in deze fase moeten missen.