De eerste thuiswedstrijd van de Goffert werd op vrijdagavond afgetrapt. Een mooi moment om de kater van Cambuur uit een beetje weg te spoelen. De gelukkigen in de A groep (nou ja, het is natuurlijk wel een Jong wedstrijd, maar dezer dagen ben je al blij als je naar het stadion kan) moesten al lang van tevoren bij het stadion aanwezig zijn zodat het geen dringen zou worden bij de hekken. De rest van de fans was aangewezen op Fox Sport.
Toeschouwers: Tja, het was een kale boel natuurlijk. Twee lege stoelen (anderhalve meter) tussen de supporters van verschillende huishoudens, zingen mocht niet (al werd het zo nu en dan wel gedaan) en de sfeer was dan ook nogal mat. NEC liet de coronaregels via Gerrie met regelmaat uit de luidsprekers schallen. Ondertussen zat Mr Coronamaatregels (burgemeester Bruls) overigens gemoedelijk op zo’n 30 centimeter afstand naast Leen Looyen op de tribune. Het blijft allemaal moeilijk.
Tegenstander: Jong Ajax verloor in eigen huis al van Roda JC en was vanavond dus gebrand op een resultaat.
Opstelling: Waar de meesten van ons Beekman in de basis verwacht hadden, daar startte Meijer opeens met een soort 4-4-2 opstelling. Achterin was het hetzelfde als tegen Cambuur, maar centraal verdween Proper uit de basis en acteerden Sellouf en Tavsan op de flanken, met voorin Ole Romeny en Janga. Dus geen Fase en geen Beekman. Apart. Bij Jajax liepen ondermeer Brobbey en Unuvar in de basis.
Uitslag: Hoewel het lange tijd billenknijpen was, konden we de eerste overwinning van het seizoen aantekenen. NEC won namelijk met 2-1 door een kopgoal uit een corner van Van Eijden in de eerste helft (1-0) en een koelbloedig genomen pingel van Bruijn (2-1) in de slotfase. Jajax had twee minuten voor de pingel de spanning nog even flink terug gebracht in de wedstrijd met een Braziliaanse goal, maar het mocht de Amsterdammers niet baten.
Scheids: Had in de eerste helft NEC eigenlijk al een penalty moeten geven en gaf de hoofdstedelingen naar goed KNVB-gebruik ook nog even flink wat extra tijd in de blessurefase om alsnog een gelijkmaker te versieren, maar gelukkig hield onze ploeg stand.
Tactiek: Een soort verkapte 4-4-2 dus, best opvallend. Geen idee waarom de technische staf nog te weinig vertrouwen lijkt te hebben in Beekman of Van der Sluijs om deze jongens vanaf de aftrap te laten starten, maar zeker Van der Sluijs toonde met zijn invalbeurt dat een start in de basis ongetwijfeld een kwestie van tijd is. Verder sloeg NEC net als tegen Cambuur het middenveld vaak over, ondanks dat je daar met Barreto en Bruijn toch twee balvaste spelers hebt met een goede pass in de benen. Het is allemaal nog wat angstig en voorzichtig, maar iedereen kan zien dat de voetballende potentie van deze ploeg vele malen hoger is dan wat we de afgelopen seizoenen op het veld hadden staan. De voorhoede was wederom onze achilleshiel. Janga kreeg nauwelijks een bruikbare bal, terwijl Romeny en Sellouf ondanks een sporadisch hoogstandje dat hun klasse verraadt (Romeny had een schitterende actie in de eerste helft die bijna tot een doelpunt leidde) vooral grossierden in balverlies.
Inzet: Die was vanavond prima, zowat iedereen werkte zich een slag in de rondte.
Hoogtepunten: De overwinning uiteraard, maar wat vooral beklijft is de klasse van Barreto (aansturen, rust, overzicht, goede passing) en het optreden van onze beide backs (Van Rooij en El Karouani). Wat een ongekende luxe om twee van zulke onmiskenbaar supergetalenteerde spelers voor traditioneel moeilijk te scouten veldposities gewoon uit de eigen opleiding te kunnen halen. Als Van Rooij volgend seizoen nog voor NEC speelt dan vreten wij onze halsband op.
Dieptepunten: De laatste twintig minuten van de eerste helft en grote delen van de tweede helft kwam onze ploeg niet aan voetballen toe. Veel onnodig balverlies en te weinig durf om het initiatief te nemen in de wedstrijd, ook al heb je daar op papier wel de spelers voor. Ondanks het vertrek van Bogers en Gesthuizen zit de overdreven behoudendheid er nog steeds flink in.
Uitblinkers: Barreto, Van Rooij en El Karouani zijn al genoemd. Jordy Bruijn ontpopte zich ondanks een paar ongelukkige acties in de eerste helft tot matchwinner en we mogen ons in de handjes knijpen om deze speler terug in de Goffert te hebben. Ongelooflijk dat Heerenveen hem liet gaan. Tavsan verdient ook een pluim, terwijl Rens achterin en met zijn openingsgoal een belangrijke stille kracht was.
Conclusie: Een toch ietwat onverwachte en zeer welkome drie punten in de tas. Dit is wat een ploeg in opbouw nodig heeft voor het vertrouwen. Er zit heel veel groeipotentie in deze groep en bovendien is het bij tijd en wijle een genot om te kijken naar deze veelal jonge en gretige spelers. Na de karrenvracht aan blinde dravers en gemankeerde voetballers die de afgelopen seizoenen de revue gepasseerd zijn gloort er eindelijk weer wat hoop voor de toekomst.