Eindelijk was hij daar dan: de eerste overwinning van dit seizoen. Uit bij Roda JC werd na een relatief comfortabel eerste uur een uiteindelijk toch zenuwachtige zege over de eindstreep getrokken. Al te best was het voetbal aan beide kanten niet, maar in deze fase van het seizoen is het vooral belangrijk om vertrouwen te tanken. En winnen is daarvoor het beste recept. Hopelijk kunnen we hier vrijdag in eigen huis tegen Telstar een goed vervolg aan geven.
Het was ook de week waarin ons het trieste nieuws bereikte van het overlijden van Henk Bergamin. Bergamin was jarenlang burgemeester in Bemmel, maar oudere NEC’ers zullen hem vooral kennen als oud-voorzitter van onze club (1980-1987) voordat Henk van de Water het stokje over nam.
De staat van NEC onder Bergamin’s bewind vertoonde frappant veel gelijkenissen met onze huidige situatie. Financieel lag NEC begin jaren ’80 op apegapen en de club degradeerde in het seizoen 1982-83 naar de Eerste Divisie. Daar zouden we tot het eind van dat decennium (1989) bivakkeren, afgezien van een kortstondige opleving in 1984-85. Het duurde bovendien tot medio jaren ’90 voordat NEC van jojo-club overging in een stabiele Eredivisieploeg.
Daar houdt echter de vergelijking niet op. De degradatie kwam tot stand nadat de club een zware financiële sanering moest doorvoeren om het hoofd boven water te houden. Bergamin verklaarde destijds tegen De Gelderlander: “NEC [is] in een nog niet zo ver verleden bijna kapot gegaan aan allerlei onverantwoordelijke activiteiten op de transfermarkt. Bij een onveranderde publieke belangstelling is het ten enenmale onmogelijk om in nieuwe spelers te investeren.” Klinkt bekend?
Bergamin vervolgde in datzelfde artikel: “In het verleden [is] de vereniging bijna te gronde gegaan aan de redenering: investeren, dan komen resultaten en publiek vanzelf.” En even later: “Vanaf dit punt kunnen we weer gaan bouwen. Want we moeten, ik herhaal moéten, in één jaar terug zijn in de Eredivisie. […] De huidige ploeg en het stadion zijn te duur om voetbal te bedrijven, op het niveau van FC Amsterdam en Amersfoort.” (Beide clubs gingen ter ziele in 1982 door financiële problemen). “[…] Komend seizoen wordt beslissend voor het voortbestaan van NEC. Zonder promotie en met te weinig toeschouwers redden we het inderdaad niet. Dan glijden we steeds verder af en zullen we ons serieus moeten buigen over de vraag of het einde van NEC is aangebroken.”
NEC strandde dat jaar echter in de nacompetitie en meteen was er weer een roep om investeringen en versterkingen van zowel de achterban als, frappant genoeg, de spelersgroep (klinkende namen als Sije Visser en Ron de Groot voorop). De club tastte die zomer dan ook meteen weer diep in de buidel voor spits Bert van der Pol en keeper Nico Hanssen. Ook Danny Hoekman tekende voor een extra jaar bij. NEC promoveerde na een wisselvallig seizoen alsnog via de nacompetitie, maar kukelde het jaar erop direct weer omlaag.
Zoals een wijs man ooit zei: “Zij die niet kunnen leren van het verleden zijn gedoemd om het te herhalen.” Nou zullen we bij DTH nooit durven beweren dat we wijs zijn, maar het is toch te hopen dat zowel het huidige bestuur als clubmensen die die periode van dichtbij hebben meegemaakt goed kijken naar wat er destijds goed en fout ging en de toen genomen besluiten eerlijk en zonder gekwetste ego’s onder de loep te nemen. Want het moge dan een zware en moeilijke tien jaar geweest zijn, het leidde uiteindelijk wel tot twintig jaar onafgebroken Eredivisieschap.