Een nachtje slapen helpt niet echt om de ergernissen na de wedstrijd van gisteren kwijt te raken. Wie dus ras-optimist is kan dus nu beter stoppen met lezen en nog even gaan zoeken naar de reactie na afloop van onze kersverse trainer Lijnders. Kennelijk heeft hij geleerd op de cursus om vooral te letten op wat goed gaat, waar je mee verder kunt, wat je mee kunt nemen naar de volgende wedstrijd, maar ik hou daar niet zo van. Als iets ruk is, is iets ruk. Klaar.
Ik heb gisteren weer eens gezien waarvan ik hoopte dat ik het nooit meer zou zien bij NEC: Gelatenheid. Alsof het allemaal niet uit maakt dat een speler van Almere alle ruimte krijgt voor een lobje zonder enige weerstand, alsof het niet erg is om je tegenstander uit je rug weg te laten lopen, alsof die weggelopen speler dan ook het probleem is van de speler die dat laat gebeuren en je zelf te laks om rugdekking te geven. Niemand die iemand op z’n flikker geeft na de zoveelste rukpass. Nee, alles moet voetballend opgelost worden, zelfs als het voetballend even niet lukt. Braken noemde het we misten die laatste 10%, de absolute wil om te winnen. Een eerlijker verhaal dan zijn trainer, maar wel uiterst zorgwekkend. Het betekent namelijk dat dit NEC er niet 100% voor gaat, niet die over mijn lijk mentaliteit heeft om punten te pakken als het echt nodig is. En serieus, daar klapten dus na afloop nog supporters voor. Vorm heb je niet altijd in de hand. Passie en strijd brengen wel. Als je op basis van dat laatste verliest van Almere, moet je je kapot schamen. En dan kan Lijnders wel lullen over die tweede helft, maar een wedstrijd duurt 90 minuten en zelfs in de tweede helft zag ik geen vuur, hooguit een op een net iets meer beschikbare basiskwaliteit gebaseerd waakvlammetje. En het leek wel of er een straf stond op schieten op de goal, want zelfs de spits die de bal had kunnen aannemen en schieten legde de bal nog af met zijn hoofd.
De gelatenheid zien we niet alleen op het veld, ook ernaast. Je staat dik in de tweede helft achter als club die kampioen wil worden maar wisselen ho maar. De falende Schuurman wordt er dan afgehaald voor een andere middenvelder die de wedstrijd daarvoor nog volledig door het ijs is gezakt. Net als tegen Oss, wordt wederom een back voor een back gewisseld. Toegegeven, je hebt op de bank aanvallend ook niet veel opties. Maar ja onze technisch directeur liet Larsson vertrekken en verhuurde Oratmangoen aan Oss. Maar versterkingen komen er niet, de selectie is breed genoeg. Ook hier gelatenheid dus, maar met name achterin is een kwaliteitsinjectie echt heel hard nodig. Dat ziet zelfs Stevie Wonder.
Uitslag
3-2. Een counter en een mooie aanval waren genoeg voor een 2-0 ruststand. Na rust was NEC beter, maar bleef het met veel breiwerk, foute passes en foute keuzes uiteindelijk steken op 3-2. Wel twee prima goals. Vooral de tweede van Braken was schitterend.
Toeschouwers
200 supporters hadden de reis naar het golfplaten paleis in Almere ondernomen. De overige 1500 man hadden een prima avond. 1700 man in het betaalde voetbal mensen…
Scheids
Blom floot op z’n Bloms. Fluit inconsequent en als er maar veel theater wordt gemaakt dan strooit hij makkelijk met kaarten. Rood was geen rood natuurlijk. Maar het kon nog slechter: De grens was er één voor de GGZ. Hij zag namelijk dingen die er niet waren.
Hoogtepunten
De beide goals en de warme bus na afloop.
Dieptepunten
De wedstrijd.
Tactiek
Balbezit en breien.
Inzet
Naatje.
Conclusie
Gelatenheid en een gebrek aan mentaliteit is onacceptabel! Op en naast het veld. 100 procent strijd en inzet is het minste dat je mag verwachten van profs.
Sjaak