Hoewel het natuurlijk balen is dat NEC voor de tweede keer in een week een ogenschijnlijke zege in de slotfase uit handen geeft, was het een fantastische avond woensdag. In een (praktisch) uitverkochte en bij tijd en wijle sfeervolle Goffert werd door twee teams en een scheids een voetbalshow weggegeven, waar je je vingers bij aflikte. Ook al bleef het rendement tot één punt beperkt: momenteel is het wel heel erg fijn NEC-er te zijn!
Eerst maar eens de complimenten uitdelen aan scheidsrechter Braamhaar. Die man heeft het dus echt begrepen. Tot aan de slotfase liet hij zo’n beetje alles toe wat de tweeëntwintig spelers voor elkaar in petto hadden. Pittige tackles en een hoop geduw, maar geen moment gemeen. Totdat de maat vol was. Na twee keer een Groninger te verstaan hebben gegeven dat de maat zo zoetjes aan wat vol begon te raken, grabbelde hij vier keer in een kwartier een kaart uit de borstzak, onder andere resulterend in rood en een penalty. Zo hoort dat: lekker laten ballen en consequent zijn als een grens bereikt is. Hulde.
Ook de complimenten voor de heren van de Gofferttribune. Bij opkomst van de spelers werden er een stuk of tien grote, klassieke rood, zwart en groene vaandels tevoorschijn getoverd. Geen kwaad woord over de fraaie spandoeken en god weet wat er allemaal nog meer bedacht wordt, maar zelf zie ik dit het liefste. Erg mooi. Leuk ook dat de tent op woensdagavond gewoon vol zit, dat zegt ook wel iets over de NEC-mania van het moment.
Dan de wedstrijd. Groningen ging geweldig van start en net als tegen Zagreb liep NEC aanvankelijk ernstig achter de feiten aan, resulterend in een veel te vlotte 0-1 voor de Noormannen van Jans, een handvol NEC-verdedigers in verbijstering achterlatend. Ze stonden erbij en keken ernaar. Groningen is een fysiek sterke ploeg, met spelers die bovendien ogenschijnlijk stuk voor stuk een kop groter lijken dan hun tegenstanders. Best intimiderend. Het duurde een half uur voordat NEC een keer van zich af beet, tot die tijd leek elke bal van de voeten te schieten. In een hectisch minuutje schoten er drie, vier spelers op doel, met een kolossale kans voor Davids als voorlopig hoogtepunt. De man is een prima stofzuiger, maar voor het doel blijft hij weinig bruikbaar.
Na de amusante eerste helft werd het alleen maar leuker. Meteen na rust knalde oer NEC-er Wisgerhof de bal vanaf een metertje of twintig op fenomenale wijze in de touwen, nadat hij ook in de eerste helft al een paar keer aardig mee naar voren was gekomen. De goal brak de ban voor de Goffertbewoners. Met name Saïdi kreeg het flink op de heupen en dribbelde er lustig op los. Maar de meest opvallende speler was Schöne, die prima opereerde vanaf de flank. Vriend Jhonny bakte er niet bijster veel van en werd terecht gewisseld voor Janssen. De keus blijft lastig voor Been: ik had Janssen liever al wat eerder in zien komen, maar de wijze waarop hij nadat de 2-2 gevallen was de bal op de keeper schoot, was gewoon slecht. Aan de andere kant: hij stond er wel en hij stond vrij. Affijn, van een beetje concurrentie is nog nooit iemand minder geworden.
Wie geen concurrentie te duchten heeft, en al helemaal niet bij penalty’s, is El-Ak. Na een goeie actie van Saïdi en een ongelukkige buiteling van een Groningenverdediger die met zijn hand op de bal viel, schoot de uitstekend spelende penaltyspecialist het leder weer knalhard in het netje. De andere hoek dan tegen Fietstas geloof ik. Tegen de Arnhemmer s was het voldoende voor de winst, maar Groningen bleek uit een ander hout gesneden. Nadat NEC al counterend nog een paar keer dicht bij het doel was geweest, stond (Speedy) Gonzales van Groningen vogeltje vrij voor Babos en knalde hij de bal via de lat in. Driewerf jammer, maar voor dit soort avondjes komt iedereen ook op die nare woensdagavond met plezier naar het station.
Joris