Optimisme overheerst bij Ebbinge

Eigenlijk deed hij gisteren exact waarvoor NEC hem onlangs naar De Goffert haalde: de vijandelijke spits uitschakelen, puinruimen. Maar toen kwam dat ene zo noodlottige moment dat NEC tegen Feyenoord (2 – 1 verlies) niet meer te boven zou komen.


De kritiek was voor aanvang van het seizoen groot toen technisch directeur Leen Looijen NEC’s nieuwe voorstopper presenteerde. Arjan Ebbinge was de nogal verrassende naam van de man die in Nijmegen werd opgescheept met een loodzware erfenis; hij moest de vertrokken Danny Hesp naar de vergetelheid spelen. ‘Wat moeten we met Ebbinge? Dat is toch een reserve-speler van Heerenveen?’ klaagde het Nijmeegse legioen massaal.

Arjan Ebbinge kon, zo herhaalde hij gistermiddag, nauwelijks wakker liggen van die kritiek.

“Ik begrijp die reacties ook wel, maar wat doe je eraan? Toen Rob Wielaert bij NEC terecht kwam, was hij toch ook ‘maar’ de derde rechtsback van PSV.” Ebbinge bedoelde maar te zeggen: Wielaert kwam, zag en overwon in Nijmegen en is ruim anderhalf jaar na zijn komst de onbetwiste leider van NEC.

Zover is Arjan Ebbinge nog niet, maar gistermiddag was hij in het centrum van de Nijmeegse verdediging hard op weg om de naam ‘Hesp’ weer een stukje verder naar de achtergrond te dringen. Vooral de sliding blijkt een wapen dat door Ebbinge tot een soort van kunst is verheven. De nieuwkomer speelde sterk.

Maar ineens was daar minuut nummer 74. Een diepe bal op Feyenoord-aanvaller Thomas Buffel leek nauwelijks gevaar te kunnen stichten. Dennis Gentenaar rende zijn doel uit, de dreiging leek voorbij, maar de doelman botste pardoes tegen Arjan Ebbinge aan. Een schoolvoorbeeld van miscommunicatie. “Tot mijn eigen verbazing kon ik wel heel makkelijk 2-0 scoren”, glimlachte Buffel na afloop veelzeggend.

Vervlogen was de Nijmeegse hoop op een stunt. “Dit was een onnodig doelpunt”, zo erkende Ebbinge ruiterlijk. “Ik heb het er net in de kleedkamer nog uitvoerig met Dennis over gehad. Ik zag hem in een ooghoek uitlopen, maar kon niet meer op tijd afremmen. Ik knalde tegen hem aan. Hartstikke zonde, want over de rest van de wedstrijd ben ik best tevreden.”

Ook de andere hoofdrolspeler baalde na afloop opzichtig. “Ik dacht de bal op mijn borst aan te kunnen nemen”, zo haalde Gentenaar dat Ene Moment in gedachten terug. “Maar dat lukte me na de botsing niet meer. Ebbinge zei dat hij niet meer kon afremmen. Dat we nu verloren hebben is echt zonde, want voor mijn gevoel had er meer in gezeten. Alweer. Blijkbaar mogen we niet stunten tegen Feyenoord. We hebben nu al zo vaak ongelukkig van deze ploeg verloren. Nu was het volgens mij opnieuw onnodig. Feyenoord is toch niet echt in vorm.”

Het was gisteren in De Kuip lang alsof NEC helemaal geen zomerstop had gekend. De ploeg ging verder waar het vorig seizoen was gebleven: de organisatie – in de voorbereiding regelmatig ver te zoeken – stónd, achterin werden nauwelijks kansen weggegeven en in de voorhoede werd te weinig gecreëerd. Het voetbal was weinig sprankelend, maar oerdegelijk. Kortom: weinig nieuws onder de zon.

Het enige verschil met het elftal dat zichzelf vorig seizoen zo knap tot de vijfde club van Nederland kroonde, was de man die nu het rugnummer 5 droeg. Arjan Ebbinge dus. Ondanks dat ene noodlottige moment in de 74ste minuut was de geboren Groninger na afloop een nuchter en optimistisch man. “Het liep met de ploeg beter dan in de voorbereiding. Zo zie je maar weer dat zo’n oefencampagne lang niet alles zegt. Neem AZ, die club had schijnbaar goed gevoetbald in de voorbereiding, maar verliest nu gewoon zijn eerste wedstrijd. Ook over mezelf ben ik best tevreden. Natuurlijk was ik vantevoren wat gespannen. Ik moest vooral wennen aan de scherpte. Dat merkte ik in de eerste tien minuten van de wedstrijd. Waarschijnlijk heeft dat te maken met mijn overgang van Helmond Sport naar NEC. Het verschil tussen eerste- en eredivisie is en blijft groot.”

De overstap die Ebbinge in korte tijd heeft gemaakt is inderdaad een forse: overbodig geacht bij Heerenveen, verhuurd aan Helmond Sport, daarna hopend op een ploeg uit de onderste helft van de eredivisie, maar gisteren zijn officiële debuut vierend bij een UEFA Cup-deelnemer.

“Dit was na lange tijd mijn terugkeer op het hoogste niveau. Het was prachtig voor een volle Kuip te spelen. Ondanks deze nederlaag heb ik toch zeker genoeg momenten gevonden om van mijn eerste NEC-wedstrijd te kunnen genieten.”


Bron: De Gelderlander

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.