Charles Kazlauskas verliet met ’n rugzak vol verwachtingen de VS, tekende een vierjarig contract bij NEC, maar voorlopig eindigt zijn ‘European Dream’ bij het tweede elftal. ?En ik heb gehoord dat de club geen plannen meer met me heeft.?
Hij wil niet de zielige jongen uithangen (‘I am still very positive’) maar het afgelopen seizoen had voor Charles Kazlauskas weinig goeds in de zin. ?Oké, ik ben pas negentien, maar het was met afstand het moeilijkste en meest teleurstellende jaar uit mijn leven?, zo concludeert de Amerikaan die in de zomer van 2001 met veel verwachtingen werd toegevoegd aan de NEC-selectie. De verdediger kwam tot welgeteld nul competitiewedstrijden. Vanaf dit seizoen maakt hij niet eens meer deel uit van de eerste selectie. ?Natuurlijk ben ik een tijdlang geblesseerd geweest, maar dat is niet de reden waarom ik vorig seizoen nooit speelde’, zegt Kazlauskas. ‘Het klikte niet echt tussen trainer Johan Neeskens en mijzelf. Dat kan gebeuren, ik wil daar ook niet te veel over zeuren, maar ik had het er soms wel moeilijk mee. Wat ik in die begintijd nodig had, was steun, uitleg, communicatie.’
Maar juist daaraan ontbrak het. Ik woonde voor ’t eerst op mezelf, zat alleen in een vreemd land, met een vreemde taal, speelde nooit en kreeg ook niet te horen waarom. Voor mij zelfs geen invalbeurtje van tien minuten in wedstrijden die allang beslist waren. Dat was heel moeilijk. Veel andere jonge jongens uit de NEC-selectie wonen nog bij hun vader en moeder. Als het bij hen even tegenzit, op welk gebied dan ook, kunnen ze direct terugvallen op hun ouders. Voor mij was dat onmogelijk. Ik heb wel vrienden in Nijmegen, maar met hen doe ik relaxte dingen; een beetje poolen, een potje snookeren. Met hen praat ik niet over mijn situatie bij NEC. Ik had niemand waarop ik écht terug kon vallen. Dat lijkt een detail, maar dat kan op mijn leeftijd een groot verschil maken. Wat ik deed, was telefonisch steun zoeken bij mijn vader. Van de zeven dagen die een week telt, hoopte ik dat mijn vader er acht hier zou zijn.?
Op het gelaat van Charles Kazlauskas verschijnt een grijns. De voormalig Amerikaans jeugdinternational, nazaat van een Litouwse immigrant, heeft zijn opgeruimde humeur nog altijd niet verloren. Spijt van zijn Nijmeegse avontuur heeft hij geen moment gehad, zo bezweert hij. Voor heimwee is nooit plaats geweest. ?Ik ben niet zielig. Het is een tegenslag zoals ieder mens die op z?n tijd voor de kiezen krijgt. ‘I?ll have to deal with it’ Meer niet. Ik weet al jaren dat ik in Europa wil slagen als profvoetballer. Dát is mijn doel. Ik weet van mezelf dat ik dat niveau aan moet kunnen. Het contact met de leiding van NEC mag dan ‘alittle cold’ zijn, ik weet nu in elk geval waar ik aan toe ben. Volgens mijn zaakwaarnemer heeft NEC hem verteld dat de club geen plannen meer met me heeft. Jammer, maar daar moet ik me bij neerleggen.?
Charles Kazlauskas heeft momenteel in elk geval ruimschoots de tijd om zijn studie te voltooien. Vijf dagen per week wandelt hij vanaf zijn Nijmeegse appartement naar het centraal station om de trein richting Arnhem te pakken. In mei hoopt ‘Charly’ daar zijn Vwo-diploma te bemachtigen. ?Vorig seizoen werden mijn schoolprestaties soms ook naar beneden getrokken omdat het op de club niet goed ging. Uiteindelijk heb ik toch gehaald wat ik wilde halen. Nu nog mijn diploma.? Inmiddels traint hij, weer zo goed als hersteld van een recente blessure, mee met Jong NEC. Toegegeven, een aanmerkelijk lager niveau dan Kazlauskas voor ogen had toen hij zijn handtekening zette onder een vierjarig contract, maar de Amerikaan is opgelucht. ?Het bevalt me prima in het tweede. De trainer (Cees Lok, red) geeft me wél vertrouwen als ik speel. Ik merk duidelijk dat mijn eigen vertrouwen op het veld nu ook weer toeneemt. Dat had toch ook een tik opgelopen. Vorig seizoen mag dan mijn meest teleurstellende zijn geweest als voetballer, ik ben er als persoon sterker door geworden. Ik heb op jonge leeftijd binnen één jaar meegemaakt wat het is om pieken en dalen te beleven. Als ik mijn vader bel, zegt hij vaak: ‘Charles, blijf eerlijk, blijf jezelf. Nu zit het misschien tegen, maar uiteindelijk komt het allemaal goed’. Ik weet dat hij gelijk heeft.?
Bron: ForzaNEC.nl