“De verzameling clowns die de afgelopen jaren een NEC shirt heeft mogen aantrekken is groot en er lijkt geen eind aan te komen. Het is op dit moment zelfs twijfelachtig of er over april een Speuler van de Maand gekozen zal worden, daar doe je niemand een plezier mee. Er zijn in april nog twee potjes, tegen weinig inspirerende Jong-teams, om een begin van een ommekeertje te laten zien.”

De bovenstaande zinnen, beste medesupporters, schreven wij bij de bekendmaking van de uitslag van de Speuler van de Maand maart. Dat was Elayis Tavsan, die destijds een hoogtepuntje beleefde. Het begin van een ommekeer kwam er in die laatste twee potjes in april niet en ook niet in de laatste competitiewedstrijden die in mei werden gespeeld. Een Speuler van de Maand-verkiezing over april, heeft nooit plaatsgevonden.

En toch, beste medesupporters, en toch, spelen wij volgend seizoen EREDIVISIE. Hahahaha. Wat is voetbal toch heerlijk onvoorspelbaar.

Dat brengt ons bij de Speuler van de Maand mei. Natuurlijk heeft iedereen zich bij zijn of haar keuze alleen maar laten leiden door de prestaties in de play-offs, die andere wedstrijden in mei zijn gewoon, oeps, vergeten.

De Speuler van de Maand mei, ofwel, de beste speler van de play-offs, kan daarom maar één man zijn. De man die met zijn onvoorstelbare piekmoment symbool staat voor die waanzinnige prestatie van het hele team. De man die in de play-offs vier keer scoorde, waaronder op magistrale wijze de allesbeslissende. Die man is met overweldigende meerderheid (63%) door jullie gekozen tot DTH Speuler van de Maand mei:

Jonathan Okita

Eeuwige roem is zijn deel!

Meer lezen

De promotie is een week oud en er is nog een los eindje, wie was de beste speler van de de play-offs, uhhh de maand mei natuurlijk?

In de maand mei speelde NEC maar liefst zes wedstrijden waarvan we de helft vergeten zijn en in de andere helft historie werd geschreven. Bij het kiezen van de beste speler van mei zullen jullie vooral denken aan die laatste drie wedstrijden. Geen probleem.

We hebben bij DTH nu twee seizoenen Speuler van de Maand verkiezingen achter de rug. Wat begon vanuit de gedachte dat het leuk is om goed presterende spelers eens extra in het zonnetje te zetten, werd helaas vaak een keuze voor de ‘minst slechte’ speler of een wanhopige zoektocht naar een zeldzaam lichtpuntje. Een Speuler van de Maand verkiezing voelde geregeld eigenlijk tamelijk belachelijk.

Meer lezen

Vooropgesteld: NEC supporter word je niet voor de lol. Het is niet verwonderlijk dat het op basisscholen in Nederland bulkt van de mini-Ajaciedjes, proto-PSV’ertjes en (recentelijk wat minder) Feyenoordwergjes, maar dat je zelfs in Nijmegen hard moet zoeken om rechtgeaarde NEC juniors te vinden (althans diegenen die niet door hun fanatieke pa of ma gedwongen zijn). Mensen smachten van nature immers naar de adrenalinekick van mooie prestaties, de euforie van het succes. Iedereen wil zich graag laven aan voorspoed. En voor de gemiddelde voetballiefhebber worden dat soort ‘feel good’ injecties met betrouwbare regelmaat aangedragen door de welbekende nationale en internationale topclubs. Als Ajax-supporter weet je dat je doorgaans minimaal één keer per jaar wel iets groots te vieren hebt, plus je bent bijna wekelijks verzekerd van een dosis zelfingenomen superioriteitsgevoel na de zoveelste competitie- of bekerzege. Het is veilig, het is comfortabel, het is een endorfine-infuus dat bijna op bestelling een dosis plezier aflevert. Met zo nu en dan een stiekem toch best wel lekkere masochistische en melancholische dolksteek vanwege een wrange uitschakeling in Europa of nipt gemiste bekerfinale; die momenten van tegenslag die je eraan doen herinneren dat verliezen ook een aspect van sport is en dat er schoonheid schuilt in tragiek.

Meer lezen