Heel wat supporters zullen met klamme handen naar deze wedstrijd hebben toegeleefd. De laatste twee uitwedstrijden verloren, vorige week een redelijke wedstrijd, meer niet, tegen FC den Bosch en dan nu tegen het sterke FC Emmen, uit, op kunstgras.
Het kan niet anders of na het aanschouwen van de eerste helft hebben de klamme handen plaatsgemaakt voor liters koud zweet die van pure ergernis van het bevende lichaam liepen. Agressief vooruit spelen, de counterpressing, hoog tempo, of wat dan ook, er kwam niets van terecht. NEC creëerde geen enkele (NUL dus) kans. Emmen scoort in de 9e minuut de 1-0 (Bannink) op de inmiddels klassieke wijze tegen Peppies NEC: omschakelmomentje, steekballetje, goal.
In het restant van de eerste helft is FC Emmen ons volledig de baas en moet Lijnders met afgunst hebben gezien hoe de tegenstander het spel speelt waar hij de hele week met NEC op getraind heeft. Bovendien speelt Emmen met een overtuiging en flair die bij NEC volledig ontbrak. Het leek wel de koploper!
In de tweede helft zakt Emmen helemaal in en laat NEC het spel maken. De wedstrijd speelt zich dan vrijwel volledig op de helft van Emmen af. Het gevoel dat de 1-1 elk moment kan vallen is er echter nooit. Pas in de 94e minuut, als Youri Loen voor Emmen de 2-0 al had moeten maken, krijgt NEC de eerste kans, de ingevallen Braken schiet van een meter of vijf een voorzet over het doel.
Ook de terugkeer van Groeneveld, meteen als basisspeler door een blessure van Langil, leverde dus niks op. Hoeft ook niet, hij is er lang uit geweest. Als de andere raspaardjes hun man dan ook niet voorbij komen, is NEC volledig tandeloos. Er is geen stormram voor ‘alles voor de pot’ en corners en vrije trappen leveren ook niets op.
Lijnders zal niet van zijn voetbalfilosofie afvallen en er fanatiek op blijven trainen. We kunnen alleen maar hopen dat dit meer gaat opleveren dan we tot nu toe gezien hebben.