Zo zagen wij het: NEC – Sparta Rotterdam

Zeventig procent balbezit, 18 om 3 schoten, waarvan op doel, 6 om 0. Het was zo’n avond dat ie er gewoon niet in mocht. Het bleef dus 0-0. De uitweg had een penalty kunnen zijn, maar die werd helaas … niet gegeven. Ongelooflijk, waarover dadelijk meer.

NEC is al weken op zoek naar de beruchte 34-punten grens. Het aantal punten dat je nodig zou hebben om niet te degraderen. Nou speelden we een aantal weken zo slecht, dat je je even begon af te vragen waar we de punten nog moesten pakken. Als verzachtende omstandigheid gold wel dat we steeds veel spelers misten. Die zijn bijna allemaal weer terug en de ploeg heeft zich duidelijk herpakt. De laatste wedstrijden waren best goed. En er wordt weer gestreden door onze mannen!

Teleurstelling. Foto: Rob Koppers

Lees meer

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.

De week van…de oorlog

Het wijdverbreide gebruik van het woord ‘haat’ stuitte me tijdens de vorige derby al enorm tegen de borst. En haat was nog niet genoeg, het was zelfs Pure Haat. Het dook overal op. Bij de zogenaamd sfeervolle laatste training en uiteindelijk ook op twee grote spandoeken in het stadion zelf. Op die  spandoeken richtte een jager/scherpschutter in NEC kleuren zijn geweer op een jongetje met een Vitesse shirtje aan. Het is één van de walgelijkste dingen die ik ooit in een stadion heb gezien. Ik wist niet dat je er op de één of andere manier trots op kan zijn, dat er in naam van je favoriete club een weerloos kind wordt afgeknald.

Nog tijdens het tonen van de spandoeken heb ik Van Schaik een appje gestuurd dat ik me schaamde voor deze uitingen in De Goffert. Een reactie heb ik nooit gekregen, dat hoeft ook niet, de man kreeg die dag genoeg op z’n bord, maar ook zijn latere reacties in de media vond ik nogal halfbakken. Een smet op zijn blazoen, hij is verder prima bezig.

De totaal doorgeslagen rivaliteit, die met medewerking van NEC, tot het uiterste kon worden opgeklopt, ontaardde (geheel voorspelbaar) in een veldslag. We zijn inmiddels bij de volgende derby beland. Om nieuwe ellende te voorkomen mogen er geen uitsupporters naar de wedstrijd. Een nieuwe veldslag blijft hopelijk uit.

Misschien dat het door de gebeurtenissen in Oekraïne 🇺🇦 sommige mensen lukt, een begrip en gevoel als ‘haat’ een ander plek te geven in hun leven. Het haten van mensen omdat ze toevallig voor een andere club zijn (‘support your local club’, toch?) is te bizar voor woorden. Dingen roepen als ‘Arnhem dood’, zoals tijdens de laatste training weer gebeurde, is te bizar voor woorden. Haat, doodwensen, het zijn gevoelens die ik zou reserveren voor momenten in je leven waar je hopelijk nooit echt mee geconfronteerd wordt. Doe het als je huis in naam van een genadeloze dictator wordt bestookt met raketten, als je met je gezin moet vluchten, maar niet in naam van een voetbalclub en zeker niet in naam van NEC.

Door de gebeurtenissen, de afgelopen week, doet de Derby er voor mij minder toe, maar dankzij de sportieve rivaliteit blijft het een bijzondere wedstrijd. Meer dan tegen elke andere tegenstander hoop ik dat we deze wedstrijd winnen. Hup NEC!

Wichard

Lees meer

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.

De week van…de clubliefde

Je kunt zeggen wat je wil, maar NEC heeft het weer voor elkaar. De blik van de voetbalwereld ging de afgelopen dagen weer richting Nijmegen. Na de spectaculaire promotie, het aantrekken van Lasse Schöne, de goede prestaties, de rellen na de derby, het instorten van het stadion met alle nasleep, werd het tijd voor iets nieuws.

Toen de eerste berichten over de interesse van NEC voor Wilfried Bony in de media verschenen, schaarde ik deze nog onder één van die vele geruchten die elk transferwindow opduiken. Meestal hoor je er nooit meer iets van. En ja, Bony, hahaha, het klonk als een slechte grap. Want Bony, beste mensen, Wilfried Bony, dat is die vent die in twee en een half seizoen tijd met speels gemak tientallen doelpunten maakte in de Eredivisie, voor…Vitesse.

Maar, het lachen verging me al snel, want amper een paar dagen later zette Bony, in het bijzijn van een tevreden Ted van Leeuwen, zijn handtekening onder een contract waarmee hij tot het einde van dit seizoen speler is van NEC. En, als het goed gaat, zo zegt Ted, blijft ie volgend seizoen ook nog.

De grote vraag is, wat vinden we van deze stunt?

Clubliefde bestaat nog. Foto: Rob Koppers

Lees meer

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.

Zo zagen wij het: FC Groningen – NEC

Hoppa, weer een goed resultaat! Een 1-2 overwinning bij FC Groningen en een plek in de kwartfinale van het KNVB Bekertoernooi. Hoera!

In de laatste vijf wedstrijden werd vier keer gewonnen en een keer gelijk gespeeld, maar je moet niet zien hoe. Korte fases van goed spel en individuele oprispingen waren voldoende voor een voorsprong, waarna met kundig verdedigen en wat kunst en vliegwerk de overwinning over de streep werd getrokken. Vanavond was daar geen uitzondering op. FC Groningen viel aan, speelde ook gewoon beter, maar verloor dus. Ook Groningen liep zich stuk op Márquez, Odenthal en later ook Guth.

Het moet frustrerend zijn voor veel tegenstanders van ons cluppie. Je hebt het gevoel het grootste deel van de wedstrijd beter te zijn, maar moet na het eindsignaal met enig ongeloof constateren dat het toch klopt wat daar op het scorebord staat: verloren.

De vraag is hoe lang dit goed blijft gaan? Vandaag was wel als excuus aan te voeren dat er een behoorlijk uitgekleed team aan de aftrap stond: geen Bruijn (hersenschudding), Van Rooij, Mattson (niet helemaal fit), Branderhorst en Guth, en al langer geen El Karouani, Barreto en Okita. Natuurlijk is niet elke vervanger direct een grote verzwakking, maar je hebt ook nog zoiets als het ideale team en dat staat er al een tijdje niet.

Maar wat de samenstelling van het elftal ook is, er staat wel elke keer een team dat verdomd moeilijk te verslaan is en dat is een groot compliment waard.

Foto: Rob Koppers

Lees meer

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.