Volgens Wilco moesten we deze ploeg zeven tot acht wedstrijden de tijd geven om in vorm te komen voordat we een oordeel mochten vellen. Vandaag was wedstrijd nummer negen in de competitie en dus gingen we er even goed voor zitten. We speelden vanavond namelijk thuis tegen een heuse nieuwkomer op het hoogste niveau: Almere City. De club mag dan nieuw zijn, de coach was een oude bekende. Alex Pastoor stond immers ook enige tijd bij ons aan het roer, al eindigde zijn dienstverband aardig in mineur met een pijnlijk ontslag na een kleine drie wedstrijden in zijn derde seizoen. Zo’n ontslagrecord bleef Meijer tot dusverre bespaard, maar de achterban is momenteel toch aardig ontevreden over onze hoofdcoach. Er wordt hem angstig en behoudend voetbal verweten, waarbij het verlies in eigen huis tegen de arneppers bepaald niet hielp voor zijn populariteit. Na een week interlandrust kon Meijer weer beschikken over een nagenoeg volledig elftal, met Tavsan en Cillessen die terugkeerden van blessures. Curieus genoeg hield Meijer onze eerste doelman op de bank vanwege ‘gebrek aan wedstrijdritme’. Dat is te begrijpen voor een veldspeler, maar een keeper? Serieus? Daar tegenover stond dat Sandler opeens weer in de lappenmand zat. Het is om moedeloos van te worden, zowel voor die jongen als voor ons.
