De laatste wedstrijd voor de winterstop werd vanavond gespeeld in Tilburg tegen Willem II, dat na een goede seizoensstart ver teruggevallen is. Dit moest dan wel gebeuren zonder El Karouani, die nog niet voldoende hersteld bleek van de tik die hij opliep tegen Go Ahead. Verdonk startte daarom op linksback. Verder bleef de opstelling dezelfde als in Deventer. Weer met Tavsan en Mattsson voorin dus en Akman op de bank.
Tactiek: We begonnen dus weer met vijf man achterop. Verder was het spelbeeld ook erg vergelijkbaar met afgelopen zondag. In de eerste helft speelde NEC bij vlagen nog wel redelijk voetbal, maar in de tweede helft was het weer vol achterover hangen en geen enkele bal vast kunnen houden. Gelukkig maakte dat op dat moment niet meer uit, want….
Uitslag: …toen stonden we toch al 0-1 voor, wat ook de eindstand was. Mattsson verwerkte zeven minuten voor de rust namelijk een mooi steekpassje van Bruijn op koele wijze tot een doelpunt. Een fantastische uitslag, wat een draak van een wedstrijd verhult. Maar goed, daar malen we even niet om. Een heerlijke manier om de winterstop in te gaan zo.
Scheids: We hadden niet te klagen over Makkelie. Vooral Verdonk solliciteerde tot twee maal toe nadrukkelijk naar een rode kaart en kwam in de beginfase ook goed weg nadat hij zijn tegenstander in het NEC-strafschopgebied een flinke lichaamsbeuk gaf. In de slotfase kreeg Willem II wel een rode kaart, nadan Jensen de doorgebroken Tavsan opzichtig naar de grond sleurde.
Hoogtepunten: Drie punten pakken in Tilburg is gewoon prima en defensief stonden we vandaag als een huis. Een heerlijk resultaat natuurlijk.
Dieptepunten: Waar de eerste helft van beide kanten al niet om aan te gluren was, daar zakten we voetballend gezien in de tweede helft opnieuw volledig door de ondergrens. Elke bal werd dom ingeleverd, te gehaast naar voren geknald of slungelig verprutst. Om moedeloos van te worden soms. Daardoor bleef het tot aan de slotseconde spannend, waar NEC als het gewoon wat meer rust aan de bal zou houden in de tweede helft heel simpel de wedstrijd met 0-2 of 0-3 had kunnen uitspelen. Want Willem II was uiterst pover. En Schöne is een fantastische speler, maar misschien wordt het toch eens tijd om hem niet meer de vrije trappen te laten nemen…
Inzet: Verdedigend prima, aanvallend en controlerend net als afgelopen weekend naatje. Vooral Tavsan begint met de week irritanter te worden met zijn slungelige loopje en zijn halfzachte defensieve gehannes. De standaard verdediging is dan dat hij uit het niks opeens kan scoren, maar zelfs dat is inmiddels een twijfelachtig argument. Tavsan had twee of drie goede kansen om de wedstrijd in het slot te gooien, maar werd er gewoon uit gerend door de Tilburgse defensie. Alleen helemaal aan het einde was hij daar opeens en moest Jensen aan de noodrem trekken. Maar in zijn huidige vorm is het eerlijk gezegd nog maar de vraag of hij anders de 0-2 aangetekend had. Zo jammer, want op papier is hij gewoon onze meest getalenteerde speler.
Conclusie: Een hele belangrijke en welkome overwinning, waarmee we zowaar aan het eind van de eerste seizoenshelft weer het linkerrijtje binnen kruipen. We vallen wel veel in herhaling, maar het blijft toch opzienbarend dat je als nummer 7 van de KKD vorig jaar momenteel gewoon in het linkerrijtje van de Eredivisie mee draait. Fantastisch en zeker iets om zeer trots op te zijn.
Dat laat echter niet onverlet dat er toch ook wel een beetje kritiek mag klinken. Opbouwende kritiek dan, want deze ploeg heeft dit seizoen meerdere malen laten zien dat ze zo veel beter kunnen. Met een beetje meer rust en een beetje meer controle hadden we makkelijk 2-3 plekken hoger kunnen staan. Een krankzinnige observatie wellicht voor een promovendus, maar deze ploeg kan gewoon echt heel goed voetballen. Alleen vergeten ze dat te vaak te doen, waardoor je telkens weer totaal onnodig onder druk komt te liggen en wij supporters steeds weer tot in de slotsecondes peentjes moeten zweten. Het verval is veel te groot en de reden ervoor is totaal onduidelijk. Blijf nou gewoon voetballen, jongens!
Maar goed, 25 punten uit 18 wedstrijden, dat is een absolute weelde. De gouden grens voor lijfsbehoud is traditioneel gezien 34 punten (al degradeerde NEC wel met dat puntenaantal) en daar zitten we nu dus nog maar drie (!!) overwinningen vanaf, of twee zeges en drie gelijke spelletjes, met nog zestien wedstrijden te gaan. Je mag het eigenlijk niet zeggen, maar dit kan toch niet meer mis gaan dit seizoen. Nu lekker kerstvakantie vieren, ondanks alle lockdown ellende. En dan volgend jaar er weer vol bovenop klappen. Come on NEC! Prettige kerstdagen!